انواع سفارشات در فارکس ➕ کاربردها

فراموش نکنید که یک سفارش اشتباه یا فراموش شده می‌تونه به راحتی تمام زحمات تحلیلی شما رو به باد بده. به نظر من، تسلط بر انواع سفارشات در فارکس، مرز بین یک معامله‌گر آماتور و یک حرفه‌ای رو مشخص می‌کنه.

توی این مقاله، علاوه بر معرفی کامل سفارش‌ها، به تفاوت‌هاشون، کاربردهاشون در استراتژی‌های مختلف، نحوه تنظیم حد ضرر و حد سود، و حتی سفارش‌های کمتر شناخته‌شده مثل OCO و OTO هم می‌پردازیم و با مثال‌های واقعی، همه چیز رو براتون روشن می‌کنیم.

پس با من همراه باشید تا قدم به قدم، دنیای سفارشات فارکس رو کشف کنیم و با قدرت بیشتری در این بازار فعالیت کنید.

آشنایی کامل با انواع سفارشات در فارکس: راهنمای جامع

وقتی صحبت از معامله در بازار بزرگ و پویای فارکس می‌شه، اولین چیزی که باید مثل الفبا یاد بگیریم، زبان مشترک ما با بروکر یا کارگزارمونه. این زبان مشترک، همین انواع سفارشات در فارکس هستن. هر دستوری که ما برای خرید یا فروش یک جفت ارز به بروکر می‌دیم، یک “سفارش” یا “اردر” (Order) نامیده می‌شه. این سفارش‌ها انواع مختلفی دارن و هر کدوم برای موقعیت و استراتژی خاصی طراحی شدن.

چرا اینقدر مهمه که انواع سفارشات در فارکس رو بشناسیم؟ چون نحوه ورود شما به معامله، خروجتون از معامله (چه با سود و چه با ضرر) و حتی مدیریت ریسکتون، کاملاً به نوع سفارشی که استفاده می‌کنید بستگی داره. ندونستن تفاوت بین یک مارکت اردر و یک پندینگ اردر، یا مثلاً کاربرد دقیق اردر لیمیت و استاپ لاس، می‌تونه منجر به از دست دادن فرصت‌های خوب یا حتی ضررهای سنگین بشه.

فکر کنید می‌خواید یک جفت ارز رو بخرید، اما نه با قیمت فعلی بازار، بلکه کمی پایین‌تر. یا برعکس، می‌خواید بفروشید، اما فقط اگه قیمت به یک سطح مقاومتی مهم رسید و از اون بالاتر نرفت. یا شاید می‌خواید وقتی معامله‌تون وارد سود شد، حد ضررتون به صورت خودکار حرکت کنه و سودتون رو قفل کنه. برای تمام این سناریوها و خیلی سناریوهای دیگه، نوع خاصی از سفارش وجود داره.

به طور کلی، انواع سفارشات در فارکس به دو دسته اصلی تقسیم می‌شن: سفارش‌هایی که بلافاصله اجرا می‌شن (سفارشات بازار) و سفارش‌هایی که منتظر می‌مونن تا شرایط قیمتی خاصی فراهم بشه (سفارشات معلق یا پندینگ). در ادامه این مقاله، تک تک این سفارش‌ها رو با جزئیات کامل، مثال‌های کاربردی و حتی نحوه قرار دادنشون در پلتفرم‌های معاملاتی مثل متاتریدر بررسی می‌کنیم تا هیچ ابهامی براتون باقی نمونه.

انواع سفارشات در فارکس چیست؟ (مفهوم پایه)

انواع سفارشات در فارکس

خب، بیایید از پایه شروع کنیم. انواع سفارشات در فارکس دقیقاً چی هستن؟ به زبان ساده، سفارش (Order) دستوریه که شما به بروکرتون می‌دید تا یک معامله خرید یا فروش رو برای شما در بازار ارز اجرا کنه. این دستور شامل اطلاعاتی مثل نوع جفت ارز، حجم معامله (لات سایز) و گاهی اوقات، قیمت مشخص برای ورود یا خروج می‌شه.

این دستورات ابزارهای اصلی شما برای تعامل با بازار هستن. شما با استفاده از پلتفرم معاملاتی که بروکر در اختیارتون قرار می‌ده (مثل متاتریدر ۴ یا ۵)، این سفارش‌ها رو ثبت می‌کنید. بروکر هم موظفه تا در صورت مهیا بودن شرایط بازار و تطابق با دستور شما، معامله رو انجام بده. پس درک انواع سفارشات در فارکس یعنی فهمیدن اینکه چطور می‌تونید به بهترین شکل دستوراتتون رو به بروکر منتقل کنید تا دقیقاً همون چیزی که در استراتژی معاملاتی‌تون پیش‌بینی کردید، اجرا بشه.

همونطور که اشاره کردم، دو دسته اصلی سفارش داریم: مارکت اردر (Market Order) و پندینگ اردر (Pending Order). مارکت اردر مثل اینه که بگید “همین الان، با هر قیمتی که در بازار هست، برام بخر یا بفروش!”. اما پندینگ اردرها شرطی هستن؛ یعنی می‌گید “اگه قیمت به فلان سطح رسید، اون موقع برام بخر یا بفروش!”. هر کدوم از این دسته‌ها هم زیرمجموعه‌های خودشون رو دارن که در ادامه به تفصیل توضیح می‌دیم.

مارکت اردر چیست؟ سریع‌ترین راه ورود و خروج

برویم سراغ اولین و شاید پرکاربردترین نوع سفارش: مارکت اردر یا سفارش بازار (Market Order). این سفارش دقیقاً همون چیزیه که از اسمش پیداست؛ دستوری برای خرید یا فروش *فوری* به بهترین قیمت موجود در بازار در همون لحظه. وقتی شما دکمه Buy یا Sell رو در پلتفرم معاملاتی‌تون می‌زنید و نوع سفارش رو “Market Execution” یا مشابه اون انتخاب می‌کنید، در واقع دارید یک مارکت اردر صادر می‌کنید.

فرض کنید قیمت خرید (Ask) جفت ارز EUR/USD الان 1.1251 و قیمت فروش (Bid) اون 1.1250 هست. اگه شما تصمیم بگیرید همین الان بخرید، یک مارکت اردر خرید صادر می‌کنید و بروکر سعی می‌کنه بلافاصله با بهترین قیمت خرید موجود، یعنی 1.1251 (یا نزدیک به اون)، معامله شما رو باز کنه. اگه تصمیم به فروش بگیرید، مارکت اردر فروش شما با بهترین قیمت فروش موجود، یعنی 1.1250 (یا نزدیک به اون)، اجرا می‌شه.

مزیت اصلی مارکت اردر سرعت فوق‌العاده بالای اونه. تقریباً تضمین شده که سفارش شما اجرا می‌شه (مگر در شرایط بسیار خاص بازار). این ویژگی برای معامله‌گرانی که می‌خوان از فرصت‌های لحظه‌ای یا نوسانات سریع قیمت استفاده کنن (مثل اسکالپرها یا معامله‌گران خبری) خیلی مهمه. وقتی می‌خواید سریع وارد معامله بشید یا سریع ازش خارج بشید (مثلاً برای بستن یک معامله با سود یا ضرر)، مارکت اردر بهترین گزینه است.

اما این سرعت یه نقطه ضعف هم داره. در سفارش مارکت اردر، شما کنترلی روی قیمت دقیق اجرا ندارید. بروکر فقط متعهد می‌شه که با *بهترین قیمت موجود* معامله رو انجام بده.

در بازارهای آروم، این قیمت معمولاً خیلی نزدیک به قیمتیه که شما دیدید. اما در بازارهای پرنوسان (مثلاً زمان انتشار اخبار مهم اقتصادی)، ممکنه قیمتی که معامله شما باهاش اجرا می‌شه، چند پیپ با قیمتی که انتظار داشتید تفاوت داشته باشه. به این پدیده “اسلیپیج” (Slippage) یا لغزش قیمت می‌گن که در ادامه بیشتر توضیحش می‌دیم.

نمونه فرم سفارش مارکت اردر در پلتفرم معاملاتی

پس یادتون باشه، مارکت اردر برای سرعت عالیه، اما باید حواستون به احتمال لغزش قیمت در بازارهای شلوغ باشه. اگه قیمت دقیق ورود یا خروج براتون اولویت داره، شاید بهتر باشه از انواع دیگه سفارش استفاده کنید.

پندینگ اردر چیست؟ معامله‌گری هوشمند با سفارشات معلق

حالا می‌رسیم به دسته دوم و جذاب‌تر سفارش‌ها: پندینگ اردر یا سفارش معلق (Pending Order). برخلاف مارکت اردر که فوری اجرا می‌شه، پندینگ اردر دستوریه که شما از قبل تنظیم می‌کنید تا *فقط در صورتی که قیمت بازار به سطح مشخصی که شما تعیین کردید برسه*، اجرا بشه. این یعنی شما معامله رو الان باز نمی‌کنید، بلکه منتظر می‌مونید تا شرایط قیمتی دلخواهتون فراهم بشه.

چرا کسی باید از پندینگ اردر استفاده کنه؟ دلایل زیادی وجود داره. شاید تحلیل شما نشون می‌ده که قیمت قبل از شروع یک حرکت اصلی، باید به یک سطح حمایتی یا مقاومتی خاص برسه. شاید شما وقت ندارید تمام روز پای چارت بشینید و منتظر رسیدن قیمت به نقطه ورود ایده‌آلتون باشید. یا شاید استراتژی معاملاتی شما مبتنی بر شکست سطوح (Breakout) یا برگشت از سطوح (Reversal) باشه که نیاز به تنظیم سفارش در قیمت‌های آینده داره.

به نظر من، استفاده از پندینگ اردر ها نشانه یک معامله‌گر حرفه‌ای و منظم‌تره. این سفارش‌ها به شما اجازه می‌دن که برنامه‌ریزی دقیق‌تری داشته باشید، از تصمیم‌گیری‌های هیجانی لحظه‌ای دوری کنید و معاملاتتون رو حتی وقتی پای سیستم نیستید، مدیریت کنید. شما می‌تونید از قبل نقطه ورود، حد ضرر (Stop Loss) و حد سود (Take Profit) رو برای پندینگ اردر تون مشخص کنید و با خیال راحت به کارهای دیگه برسید.

پندینگ اردر ها خودشون به دو دسته اصلی تقسیم می‌شن که هر کدوم کاربرد متفاوتی دارن:

1. سفارشات لیمیت (Limit Orders): برای ورود به معامله با قیمتی بهتر از قیمت فعلی بازار استفاده می‌شن (خرید پایین‌تر، فروش بالاتر).
2. سفارشات استاپ (Stop Orders): برای ورود به معامله با قیمتی بدتر از قیمت فعلی بازار استفاده می‌شن (خرید بالاتر، فروش پایین‌تر)، معمولاً با انتظار ادامه حرکت قیمت در همون جهت.

هر کدوم از این دسته‌ها هم شامل سفارش خرید (Buy) و فروش (Sell) هستن. یعنی ما چهار نوع اصلی پندینگ اردر داریم: Buy Limit، Sell Limit، Buy Stop و Sell Stop که در ادامه تک تکشون رو با جزئیات بررسی می‌کنیم.

اردر لیمیت چیست؟ شکار بهترین قیمت‌ها

اولین نوع از پندینگ اردر ها، اردر لیمیت یا سفارش محدود (Limit Order) هست. این سفارش برای ورود به معامله در قیمتی *بهتر* از قیمت فعلی بازار طراحی شده. یعنی چی؟ یعنی اگه می‌خواید بخرید، با قیمتی پایین‌تر از قیمت الان وارد بشید و اگه می‌خواید بفروشید، با قیمتی بالاتر از قیمت الان وارد بشید. اساس کار اردر لیمیت بر پایه انتظار برگشت قیمت (Reversal) یا اصلاح قیمتی (Pullback) است.

دو نوع اردر لیمیت داریم:

• بای لیمیت (Buy Limit): دستوری برای خرید در قیمتی *پایین‌تر* از قیمت فعلی بازار. شما این سفارش رو وقتی تنظیم می‌کنید که انتظار دارید قیمت ابتدا کمی ریزش کنه و بعد به سمت بالا برگرده (مثلاً برسه به یک سطح حمایتی و از اونجا صعود کنه). شما نقطه ورودتون رو روی اون سطح حمایتی یا کمی بالاتر تنظیم می‌کنید.
• سل لیمیت (Sell Limit): دستوری برای فروش در قیمتی *بالاتر* از قیمت فعلی بازار. این سفارش زمانی کاربرد داره که پیش‌بینی می‌کنید قیمت ابتدا کمی صعود کنه و بعد ریزش کنه (مثلاً برسه به یک سطح مقاومتی و از اونجا برگرده پایین). شما نقطه ورود فروش خودتون رو روی اون سطح مقاومتی یا کمی پایین‌تر قرار می‌دید.

مثال برای بای لیمیت (Buy Limit): فرض کنید قیمت EUR/USD الان 1.1280 هست و شما تحلیل کردید که یک سطح حمایتی قوی در 1.1250 وجود داره و احتمالاً قیمت بعد از لمس این سطح، دوباره صعودی می‌شه. شما می‌تونید یک اردر لیمیت خرید (Buy Limit) در قیمت 1.1250 تنظیم کنید. اگه قیمت واقعاً تا 1.1250 پایین بیاد، سفارش شما فعال می‌شه و وارد معامله خرید می‌شید، با این امید که قیمت از اونجا بالا بره.

مثال برای سل لیمیت (Sell Limit): حالا فرض کنید قیمت GBP/USD الان 1.3100 هست و یک مقاومت مهم در 1.3150 وجود داره. شما فکر می‌کنید قیمت تا اونجا بالا می‌ره ولی نمی‌تونه ازش عبور کنه و بعدش ریزش می‌کنه. می‌تونید یک اردر لیمیت فروش (Sell Limit) در قیمت 1.3150 یا کمی پایین‌تر (مثلاً 1.3148) قرار بدید. اگه قیمت به اون سطح برسه، سفارش فروش شما فعال می‌شه.

نمودار بصری سفارشات بای لیمیت و سل لیمیت نسبت به قیمت فعلی

نکته مهم در مورد اردر لیمیت اینه که بروکر تضمین می‌کنه سفارش شما یا دقیقاً با قیمت لیمیتی که تعیین کردید اجرا بشه، یا حتی با قیمتی *بهتر* از اون (مثلاً در بای لیمیت، کمی پایین‌تر یا در سل لیمیت، کمی بالاتر). این ویژگی باعث می‌شه اردر لیمیت برای معامله‌گرانی که قیمت دقیق ورود براشون خیلی مهمه، جذاب باشه. البته این ریسک هم وجود داره که قیمت هیچ‌وقت به سطح لیمیت شما نرسه و سفارشتون فعال نشه.

علاوه بر ورود به معامله، از اردر لیمیت برای تعیین حد سود (Take Profit) هم استفاده می‌شه. وقتی شما در یک معامله خرید هستید، حد سود شما در واقع یک سفارش سل لیمیت هست که بالاتر از قیمت ورودتون قرار می‌گیره. و وقتی در معامله فروش هستید، حد سود شما یک سفارش بای لیمیت هست که پایین‌تر از قیمت ورودتون قرار می‌گیره. پس می‌بینید که اردر لیمیت چقدر کاربردیه!

تفاوت اردر لیمیت و استاپ: کدام برای شما مناسب است؟

یکی از سوالات رایجی که برای خیلی از معامله‌گران تازه‌کار پیش میاد، تفاوت بین اردر لیمیت و اردر استاپ (Stop Order) هست. هر دوی این‌ها جزو دسته پندینگ اردر ها هستن، یعنی برای اجرا منتظر رسیدن قیمت به سطح مشخصی می‌مونن. اما تفاوت اصلی در *هدف* و *انتظار* شما از حرکت قیمت بعد از رسیدن به اون سطح هست.

به طور خلاصه:

• اردر لیمیت (Limit Order): شما انتظار دارید قیمت بعد از رسیدن به سطح مورد نظر شما، *برگرده* (Reverse). بنابراین، با قیمتی *بهتر* از قیمت فعلی وارد می‌شید (Buy Limit پایین‌تر از قیمت فعلی، Sell Limit بالاتر از قیمت فعلی).
• اردر استاپ (Stop Order): شما انتظار دارید قیمت بعد از رسیدن به سطح مورد نظر شما، به حرکت خودش در *همون جهت* ادامه بده (Breakout). بنابراین، با قیمتی *بدتر* از قیمت فعلی وارد می‌شید (Buy Stop بالاتر از قیمت فعلی، Sell Stop پایین‌تر از قیمت فعلی).

بذارید با یک مثال ساده تفاوت رو روشن کنم. فرض کنید قیمت EUR/USD الان 1.1250 هست.

• سناریو لیمیت: شما فکر می‌کنید قیمت تا 1.1200 پایین میاد و از اونجا برمی‌گرده بالا. پس یک Buy Limit در 1.1200 قرار می‌دید (ورود با قیمت بهتر).
• سناریو استاپ: شما فکر می‌کنید اگه قیمت بتونه از مقاومت 1.1300 عبور کنه، روند صعودی قوی‌تری شروع می‌شه. پس یک Buy Stop در 1.1301 قرار می‌دید (ورود با قیمت بدتر، به امید ادامه حرکت).

حالا تفاوت در اجرا چیه؟ اردر لیمیت تضمین می‌کنه که قیمت اجرا، یا دقیقاً قیمت لیمیت شماست یا بهتر از اون. اما اردر استاپ وقتی فعال می‌شه، تبدیل به یک مارکت اردر می‌شه. این یعنی ممکنه با کمی لغزش قیمت (Slippage) اجرا بشه، مخصوصاً اگه فعال شدنش همزمان با یک حرکت سریع بازار باشه.

پس کدوم برای شما مناسبه؟ بستگی کامل به استراتژی معاملاتی شما داره. اگه استراتژی شما مبتنی بر معامله در نقاط برگشتی و سطوح حمایت و مقاومت کلیدیه، اردر لیمیت ابزار شماست. اما اگه استراتژی شما بر اساس شکست سطوح و ورود به روندها طراحی شده، باید از اردرهای استاپ استفاده کنید. شناخت دقیق این تفاوت یکی از پایه‌های اصلی درک انواع سفارشات در فارکس است.

مقایسه بصری انواع پندینگ اردر: لیمیت در مقابل استاپ

مدیریت ریسک حرفه‌ای با استاپ لاس (Stop Loss)

خب، تا اینجا در مورد انواع سفارشات برای ورود به معامله صحبت کردیم. اما یکی از مهم‌ترین کاربردهای انواع سفارشات در فارکس، مدیریت ریسک و جلوگیری از ضررهای فاجعه‌باره. اینجاست که سفارش حیاتی استاپ لاس یا حد ضرر (Stop Loss) وارد می‌شه.

استاپ لاس یک نوع پندینگ اردر هست که شما به یک معامله بازتون متصل می‌کنید. این سفارش به بروکر می‌گه: “اگه قیمت برخلاف انتظار من حرکت کرد و به این سطح قیمتی مشخص رسید، لطفاً معامله من رو به طور خودکار ببند تا ضررم از این بیشتر نشه!”. در واقع، استاپ لاس سقف ضرر شما رو در یک معامله مشخص می‌کنه.

از نظر فنی، استاپ لاس همون سفارش استاپ هست که قبلاً توضیح دادیم، منتها با هدف خروج از معامله:

• اگه شما در یک معامله خرید (Buy) هستید، استاپ لاس شما یک سفارش Sell Stop هست که پایین‌تر از قیمت ورود شما قرار می‌گیره.
• اگه شما در یک معامله فروش (Sell) هستید، استاپ لاس شما یک سفارش Buy Stop هست که بالاتر از قیمت ورود شما قرار می‌گیره.

مدیریت ریسک با استاپ لاس

مثال: شما EUR/USD رو در قیمت 1.1250 خریدید. تصمیم می‌گیرید که حداکثر ریسک شما در این معامله 50 پیپ باشه. پس یک استاپ لاس در قیمت 1.1200 (1.1250 – 0.0050) تنظیم می‌کنید. اگه قیمت به جای بالا رفتن، پایین بیاد و به 1.1200 برسه، بروکر به طور خودکار معامله شما رو با 50 پیپ ضرر می‌بنده و از ضرر بیشتر جلوگیری می‌کنه.

به نظر من، معامله کردن بدون استاپ لاس مثل رانندگی با سرعت بالا بدون ترمز می‌مونه! شاید چند بار اتفاقی نیفته، اما بالاخره یک بار فاجعه به بار میاد. استاپ لاس به شما آرامش خاطر می‌ده که حتی اگه تحلیلتون اشتباه بود یا یک خبر ناگهانی بازار رو تکون داد، کل حسابتون در خطر نیست. با تنظیم استاپ لاس می‌تونید با خیال راحت از پای سیستم بلند شید و بدون استرس به کارهای دیگه برسید.

یک نکته مهم در مورد استاپ لاس اینه که چون با رسیدن قیمت به سطحش، مثل یک اردر استاپ عمل می‌کنه (یعنی تبدیل به مارکت اردر می‌شه)، ممکنه در بازارهای خیلی پرنوسان با کمی اسلیپیج (لغزش) اجرا بشه. یعنی ممکنه معامله شما به جای دقیقاً در 1.1200، در 1.1199 یا حتی 1.1198 بسته بشه. این اتفاق نادره ولی باید ازش آگاه باشید.

جادوی تریلینگ استاپ: قفل سود در معاملات

حالا که با استاپ لاس آشنا شدیم، وقتشه بریم سراغ یک ابزار هوشمندانه دیگه برای مدیریت ریسک و البته قفل کردن سود: تریلینگ استاپ یا حد ضرر متحرک (Trailing Stop). این سفارش یکی از جذاب‌ترین انواع سفارشات در فارکس برای مدیریت معامله‌هاییه که وارد سود شدن.

تریلینگ استاپ در واقع یک استاپ لاس داینامیکه که به جای ثابت موندن در یک قیمت، با حرکت قیمت به نفع شما، به طور خودکار جابجا می‌شه (Trail می‌کنه). هدفش اینه که همزمان با اینکه به معامله اجازه می‌ده سود بیشتری کسب کنه (اصطلاحاً Let profits run)، بخشی از سودهای به دست اومده رو هم حفظ کنه و مانع از این بشه که یک معامله سودده، در نهایت با ضرر بسته بشه.

نحوه کارش چطوره؟ شما تریلینگ استاپ رو با یک فاصله مشخص (مثلاً 30 پیپ) از قیمت فعلی تنظیم می‌کنید. فرض کنیم شما USD/JPY رو در 110.00 فروختید و یک تریلینگ استاپ 30 پیپی تنظیم می‌کنید. حد ضرر اولیه شما در 110.30 قرار می‌گیره.

• اگه قیمت پایین بیاد و به 109.50 برسه، تریلینگ استاپ شما هم 50 پیپ پایین میاد و به 109.80 می‌رسه (هنوز 30 پیپ بالاتر از قیمت فعلی). حالا حداقل 20 پیپ سود شما قفل شده.
• اگه قیمت باز هم پایین بره و به 109.00 برسه، تریلینگ استاپ شما هم به 109.30 منتقل می‌شه (همیشه 30 پیپ فاصله رو حفظ می‌کنه). حالا 70 پیپ سود شما تضمین شده.
• حالا اگه قیمت شروع به بالا رفتن کنه، تریلینگ استاپ در آخرین موقعیت خودش یعنی 109.30 *ثابت می‌مونه*. اگه قیمت به 109.30 برسه، معامله شما به طور خودکار بسته می‌شه و شما با 70 پیپ سود خارج می‌شید.

مزیت بزرگ تریلینگ استاپ اینه که به صورت خودکار سود شما رو دنبال و حفظ می‌کنه، بدون اینکه نیاز باشه شما دستی حد ضررتون رو جابجا کنید. این ابزار به خصوص در بازارهای رونددار (Trending) خیلی می‌تونه مفید باشه و به شما کمک می‌کنه حداکثر سود ممکن رو از یک حرکت قیمتی بگیرید.

نحوه عملکرد سفارش تریلینگ استاپ در یک معامله خرید

البته استفاده از تریلینگ استاپ هم قلق‌های خودشو داره. اگه فاصله تریلینگ رو خیلی کم بگیرید، ممکنه با یک نوسان کوچک و طبیعی بازار، معامله شما زودتر از موعد بسته بشه و از ادامه سود جا بمونید. اگه هم خیلی زیاد بگیرید، ممکنه بخش زیادی از سودتون قبل از بسته شدن معامله از دست بره. پیدا کردن فاصله مناسب برای تریلینگ استاپ بستگی به نوسانات جفت ارز و استراتژی شما داره.

سفارشات پیشرفته: OCO و OTO به زبان ساده

علاوه بر سفارش‌های اصلی مثل مارکت اردر، اردر لیمیت، استاپ و استاپ لاس، برخی بروکرها و پلتفرم‌ها امکان استفاده از سفارش‌های ترکیبی و پیشرفته‌تری رو هم فراهم می‌کنن. دو تا از معروف‌ترین این سفارش‌ها OCO و OTO هستن که شاید اسمشون کمی ترسناک به نظر بیاد، اما کاربرد جالبی دارن.

سفارش OCO (One Cancels the Other): یعنی “یکی دیگری را لغو می‌کند”. این سفارش در واقع ترکیبی از دو پندینگ اردر (معمولاً یک لیمیت و یک استاپ، یا دو استاپ، یا حتی یک حد سود و یک حد ضرر) هست که به هم متصلن. به محض اینکه یکی از این دو سفارش فعال و اجرا بشه، اون یکی سفارش به طور خودکار لغو می‌شه.

مثال OCO: فرض کنید قیمت EUR/USD الان 1.1250 هست و بازار در یک محدوده رنج (بدون روند) قرار داره. شما دو تا سناریو دارید: یا قیمت مقاومت 1.1300 رو می‌شکنه و به سمت بالا حرکت می‌کنه، یا حمایت 1.1200 رو می‌شکنه و به سمت پایین میره. شما می‌تونید یک سفارش OCO تنظیم کنید که شامل:

1. یک Buy Stop در 1.1301 (برای خرید در صورت شکست مقاومت)
2. یک Sell Stop در 1.1199 (برای فروش در صورت شکست حمایت)

حالا اگه قیمت به 1.1301 برسه، سفارش Buy Stop شما فعال می‌شه و *همزمان* سفارش Sell Stop در 1.1199 به طور خودکار کنسل می‌شه. اگه هم قیمت به 1.1199 برسه، Sell Stop فعال می‌شه و Buy Stop کنسل می‌شه.

کاربرد دیگه OCO زمانیه که شما یک معامله باز دارید و همزمان یک حد سود (Take Profit که یک نوع اردر لیمیت است) و یک حد ضرر (Stop Loss که یک نوع اردر استاپ است) براش تنظیم می‌کنید. وقتی یکی از این دو (حد سود یا حد ضرر) فعال بشه، اون یکی خودکار لغو می‌شه.

سفارش OTO (One Triggers the Other): یعنی “یکی دیگری را فعال می‌کند”. این سفارش برعکس OCO هست. در OTO، اجرای یک سفارش اولیه (سفارش پدر)، باعث فعال شدن و قرار گرفتن یک یا چند سفارش ثانویه (سفارش فرزند) در بازار می‌شه. این سفارش برای وقتی خوبه که می‌خواید به محض ورود به معامله، بلافاصله حد ضرر و حد سودتون هم تنظیم بشه.

مثال OTO: شما تحلیل کردید که اگه قیمت USD/CHF به 0.9200 برسه، نقطه خوبی برای فروش هست. می‌خواید به محض فعال شدن سفارش فروشتون در 0.9200، یک استاپ لاس در 0.9250 و یک حد سود (Take Profit) در 0.9100 هم براش تنظیم بشه. شما یک سفارش OTO تعریف می‌کنید:

1. سفارش اولیه (پدر): Sell Limit در 0.9200
2. سفارشات ثانویه (فرزندان): Buy Stop (برای استاپ لاس) در 0.9250 و Buy Limit (برای حد سود) در 0.9100

تا زمانی که قیمت به 0.9200 نرسه و سفارش Sell Limit شما فعال نشه، سفارش‌های استاپ لاس و حد سود در بازار قرار نمی‌گیرن. به محض فعال شدن Sell Limit، اون دو تا سفارش دیگه به طور خودکار ثبت می‌شن. این کار به خصوص وقتی که نمی‌تونید پای سیستم باشید خیلی مفیده.

البته همه بروکرها این سفارش‌های پیشرفته رو ارائه نمی‌دن و کار باهاشون نیاز به دقت بیشتری داره. به نظر من، تا زمانی که به سفارش‌های اصلی کاملاً مسلط نشدید، بهتره فعلاً درگیر پیچیدگی‌های OCO و OTO نشید.

اسلیپیج (Slippage) چیست و چگونه آن را مدیریت کنیم؟

یکی از مفاهیمی که موقع صحبت در مورد انواع سفارشات در فارکس، به خصوص مارکت اردر و سفارشات استاپ (مثل استاپ لاس یا Buy/Sell Stop) زیاد به گوش می‌خوره، “اسلیپیج” یا لغزش قیمت (Slippage) هست. اسلیپیج به تفاوت بین قیمتی که شما انتظار داشتید سفارشتون با اون اجرا بشه و قیمتی که واقعاً باهاش اجرا شده، گفته می‌شه.

این اتفاق چرا میفته؟ بازار فارکس بسیار سریعه و قیمت‌ها دائماً در حال تغییرن. وقتی شما یک مارکت اردر یا یک سفارش استاپ ارسال می‌کنید، بین لحظه‌ای که شما دکمه رو می‌زنید یا قیمت به سطح استاپ شما می‌رسه تا لحظه‌ای که سفارش شما واقعاً در سرور بروکر اجرا می‌شه، ممکنه قیمت بازار چند پیپ جابجا بشه. این جابجایی همون اسلیپیجه.

اسلیپیج بیشتر در چه مواقعی رخ می‌ده؟

• نوسانات شدید بازار: مثلاً زمان انتشار اخبار اقتصادی مهم (مثل NFP یا تصمیمات نرخ بهره)، رویدادهای سیاسی غیرمنتظره یا شروع و پایان جلسات معاملاتی بزرگ (مثل باز شدن بازار لندن).
• حجم پایین نقدینگی: در زمان‌هایی که خریدار و فروشنده کمتری در بازار هستن (مثلاً نیمه‌شب یا تعطیلات)، ممکنه پیدا کردن قیمت دقیق برای اجرای سفارش سخت‌تر باشه.
• سفارش‌های با حجم بالا: اگه حجم سفارش شما خیلی بزرگ باشه، ممکنه بازار نتونه تمام حجم رو در یک قیمت واحد جذب کنه و بخشی از سفارش با قیمت‌های متفاوتی اجرا بشه.

اسلیپیج می‌تونه مثبت یا منفی باشه:

• اسلیپیج منفی: یعنی سفارشتون با قیمتی بدتر از انتظار اجرا بشه (مثلاً خرید کمی بالاتر یا فروش کمی پایین‌تر). این حالت رایج‌تره.
• اسلیپیج مثبت: یعنی سفارشتون با قیمتی بهتر از انتظار اجرا بشه (مثلاً خرید کمی پایین‌تر یا فروش کمی بالاتر). این هم ممکنه ولی کمتر اتفاق میفته.

چطور اسلیپیج رو مدیریت کنیم؟

1. اجتناب از معامله در زمان اخبار مهم: اگه استراتژی شما به قیمت دقیق ورود خیلی حساسه، شاید بهتر باشه در زمان‌هایی که انتظار نوسانات شدید میره، معامله نکنید.
2. استفاده از اردر لیمیت: همونطور که گفتیم، اردرهای لیمیت (Buy/Sell Limit و Take Profit) تضمین می‌کنن که یا با قیمت تعیین شده یا بهتر اجرا بشن، پس اسلیپیج منفی ندارن (البته ریسک عدم اجرا دارن).
3. استفاده از سفارشات Stop Limit: این سفارش‌ها (که در بخش OTO بهشون اشاره شد) می‌تونن جلوی اسلیپیج زیاد در سفارشات استاپ رو بگیرن، اما ریسک عدم اجرا در صورت گپ قیمتی رو دارن.
4. انتخاب بروکر معتبر: کیفیت اجرای سفارشات در بروکرهای مختلف متفاوته. بروکرهایی که زیرساخت قوی‌تر و دسترسی به نقدینگی بهتری دارن، معمولاً اسلیپیج کمتری دارن. بعضی بروکرها حتی اجرای بدون اسلیپیج رو برای انواع خاصی از حساب‌ها تضمین می‌کنن.

در نهایت، باید بدونید که اسلیپیج بخشی از واقعیت بازاره، مخصوصاً در شرایط پرنوسان. مهم اینه که از وجودش آگاه باشید و در مدیریت ریسک و استراتژی‌تون لحاظش کنید.

اشتباهات رایج در ثبت انواع سفارشات در فارکس

دونستن انواع سفارشات در فارکس یک طرف قضیه است، استفاده درست و بدون اشتباه از اون‌ها طرف دیگه. متاسفانه خیلی از معامله‌گران، به خصوص در ابتدای کار، اشتباهاتی در ثبت و مدیریت سفارش‌ها مرتکب می‌شن که می‌تونه به ضررشون تموم بشه. به نظر من، آگاهی از این اشتباهات رایج می‌تونه خیلی کمک‌کننده باشه:

اشتباهات رایج ثبت سفارش در فارکس

1. عدم استفاده یا تنظیم نادرست استاپ لاس: این شاید بزرگترین و خطرناک‌ترین اشتباه باشه. معامله بدون حد ضرر مثل بازی با آتیشه. بعضی‌ها هم استاپ لاس رو خیلی نزدیک می‌ذارن و با کوچکترین نوسانی از معامله خارج می‌شن، یا خیلی دور می‌ذارن که عملاً فایده‌ای نداره.
2. جابجایی مداوم حد ضرر به سمت ضرر بیشتر: وقتی معامله وارد ضرر می‌شه، بعضی‌ها وسوسه می‌شن حد ضرر رو عقب‌تر ببرن به امید اینکه قیمت برگرده. این کار معمولاً منجر به ضررهای بزرگتر می‌شه. حد ضرر رو باید بر اساس تحلیل اولیه تنظیم کرد و بهش پایبند بود (مگر در جهت سود با تریلینگ استاپ).
3. ترس از نوسانات و لغو زودهنگام سفارش‌ها: دیدن نوسانات کوچک بازار و ترسیدن، باعث می‌شه بعضی‌ها پندینگ اردر های خودشون رو کنسل کنن یا معاملاتشون رو زودتر از موعد ببندن و فرصت‌های سود رو از دست بدن.
4. استفاده اشتباه از اردر لیمیت و استاپ: همونطور که توضیح دادیم، کاربرد این دو متفاوته. قرار دادن Buy Stop به جای Buy Limit یا برعکس، می‌تونه کل منطق ورود به معامله رو زیر سوال ببره.
5. تنظیم حجم (لات سایز) اشتباه: هرچند مستقیماً به نوع سفارش مربوط نیست، اما وارد کردن حجم اشتباه در تیکت سفارش می‌تونه فاجعه‌بار باشه. همیشه حجم معامله رو قبل از زدن دکمه نهایی چک کنید.
6. ورود هیجانی با مارکت اردر: دیدن یک حرکت سریع در بازار و ورود عجولانه با مارکت اردر بدون تحلیل کافی، معمولاً منجر به خرید در سقف یا فروش در کف می‌شه.
7. فراموش کردن پندینگ اردر های قدیمی: اگه از GTC (Good ‘Til Canceled) استفاده می‌کنید، یادتون باشه سفارش‌هایی که دیگه معتبر نیستن رو کنسل کنید، وگرنه ممکنه در زمان نامناسبی فعال بشن.
8. استفاده از سفارش‌های پیچیده (OCO/OTO) بدون تسلط کامل: سعی در استفاده از این ابزارها قبل از فهم کامل نحوه کارشون می‌تونه منجر به خطاهای غیرمنتظره بشه.

بهترین راه برای جلوگیری از این اشتباهات، آموزش دقیق، تمرین زیاد در حساب دمو و داشتن یک برنامه معاملاتی مشخص و پایبندی به اونه. قبل از ثبت هر سفارشی، دوباره چک کنید که همه چیز (نوع سفارش، قیمت، حجم، استاپ لاس، حد سود) درست و مطابق با استراتژی شما باشه.

راهنمای عملی ثبت سفارش در متاتریدر

خب، حالا که با تئوری انواع سفارشات در فارکس آشنا شدیم، بیایید ببینیم در عمل چطور می‌شه این سفارش‌ها رو در یکی از محبوب‌ترین پلتفرم‌های معاملاتی یعنی متاتریدر (نسخه 4 یا 5) ثبت کرد. مراحل کلی معمولاً شبیه به هم هستن.

1. باز کردن پنجره سفارش جدید (New Order):

• روی جفت ارز مورد نظرتون در پنجره Market Watch کلیک راست کنید و New Order رو انتخاب کنید.
• یا از منوی Tools گزینه New Order رو بزنید.
• یا کلید F9 رو روی کیبورد فشار بدید.
• یا روی دکمه New Order در نوار ابزار کلیک کنید.

2. تنظیمات اصلی سفارش:

• Symbol: مطمئن بشید جفت ارز درست انتخاب شده.
• Volume: حجم معامله رو بر اساس لات (Lot) وارد کنید (مثلاً 0.01، 0.1، 1.0).
• Stop Loss: قیمت حد ضرر رو اینجا وارد کنید (اختیاری ولی شدیداً توصیه می‌شه).
• Take Profit: قیمت حد سود رو اینجا وارد کنید (اختیاری).
• Comment: می‌تونید یک یادداشت برای خودتون بنویسید (اختیاری).

3. انتخاب نوع سفارش (Type):

• Market Execution (اجرای بازار): این همون مارکت اردر هست. اگه این گزینه رو انتخاب کنید، دو تا دکمه بزرگ Sell by Market (فروش) و Buy by Market (خرید) فعال می‌شن. با زدن هر کدوم، سفارش شما بلافاصله با بهترین قیمت موجود اجرا می‌شه.
• Pending Order (سفارش معلق): اگه این گزینه رو انتخاب کنید، منوی جدیدی باز می‌شه که می‌تونید نوع دقیق پندینگ اردر رو مشخص کنید:
  • Buy Limit: برای خرید پایین‌تر از قیمت فعلی. باید قیمت ورود (at price) رو مشخص کنید.
  • Sell Limit: برای فروش بالاتر از قیمت فعلی. باید قیمت ورود (at price) رو مشخص کنید.
  • Buy Stop: برای خرید بالاتر از قیمت فعلی. باید قیمت ورود (at price) رو مشخص کنید.
  • Sell Stop: برای فروش پایین‌تر از قیمت فعلی. باید قیمت ورود (at price) رو مشخص کنید.
• برای پندینگ اردر ها می‌تونید تاریخ انقضا (Expiry) هم تعیین کنید که اگه تا اون زمان سفارش فعال نشد، خودکار کنسل بشه (مشابه GFD یا Good For the Day).

4. ثبت نهایی سفارش:

• اگه مارکت اردر بود، روی دکمه Sell یا Buy کلیک کنید.
• اگه پندینگ اردر بود، بعد از وارد کردن قیمت ورود و تنظیمات دیگه، روی دکمه Place کلیک کنید.

نمونه پنجره ثبت سفارش در متاتریدر (قبل و بعد از اجرای مارکت اردر با SL/TP)

بعد از ثبت سفارش، اگه مارکت اردر باشه، معامله بلافاصله در تب Trade در پایین صفحه ظاهر می‌شه. اگه پندینگ اردر باشه، در همون تب Trade زیر قسمت معاملات باز، لیست می‌شه و منتظر رسیدن قیمت به سطح تعیین شده می‌مونه. شما می‌تونید بعداً پندینگ اردر ها رو ویرایش (Modify) یا حذف (Delete) کنید، به شرطی که هنوز فعال نشده باشن.

تمرین کردن این مراحل در یک حساب دمو بهترین راه برای مسلط شدن به ثبت انواع سفارشات در فارکس بدون ریسک کردن پول واقعیه. حتماً این کار رو انجام بدید.

چرا تسلط بر انواع سفارشات در فارکس کلید موفقیت است؟

خب، به پایان این راهنمای جامع در مورد انواع سفارشات در فارکس رسیدیم. همونطور که دیدید، دنیای سفارش‌ها خیلی گسترده‌تر از یک کلیک ساده روی دکمه خرید یا فروشه. از سرعت عمل مارکت اردر گرفته تا دقت و برنامه‌ریزی پندینگ اردر ها مثل اردر لیمیت و استاپ، و ابزارهای حیاتی مدیریت ریسک مثل استاپ لاس و تریلینگ استاپ، هر کدوم نقش منحصر به فردی در جعبه ابزار یک معامله‌گر موفق ایفا می‌کنن.

درک عمیق تفاوت‌ها، کاربردها و نحوه استفاده صحیح از هر سفارش، به شما کمک می‌کنه تا:

• استراتژی‌های معاملاتی متنوع‌تری رو اجرا کنید: چه مبتنی بر روند باشید چه معامله‌گر رنج، چه اسکالپر باشید چه سرمایه‌گذار بلندمدت، سفارش مناسب برای هر سبکی وجود داره.
• ریسک خودتون رو به طور موثر مدیریت کنید: با استفاده هوشمندانه از استاپ لاس و تریلینگ استاپ، می‌تونید جلوی ضررهای بزرگ رو بگیرید و سودهای کسب شده رو حفظ کنید.
• از فرصت‌های معاملاتی بهتر استفاده کنید: با پندینگ اردر ها می‌تونید نقاط ورود دقیق‌تری رو هدف بگیرید، حتی وقتی پای سیستم نیستید.
• از تصمیمات هیجانی دوری کنید: برنامه‌ریزی معاملات با استفاده از پندینگ اردر و تعیین حد ضرر و سود از قبل، به کاهش استرس و معاملات احساسی کمک می‌کنه.
• حرفه‌ای‌تر به نظر برسید و عمل کنید: تسلط بر ابزارهای پایه مثل انواع سفارشات در فارکس، اعتماد به نفس شما رو بالا می‌بره و شما رو در مسیر تبدیل شدن به یک معامله‌گر منظم و موفق قرار می‌ده.

فراموش نکنید که یادگیری تئوری کافی نیست. حتماً وقت بذارید و با انواع سفارش‌ها در یک حساب دمو کار کنید تا کاملاً بهشون مسلط بشید. از اشتباهات رایجی که گفتیم دوری کنید و همیشه قبل از ثبت هر سفارشی، اون رو با برنامه معاملاتی و استراتژی مدیریت ریسکتون تطبیق بدید. امیدوارم این مقاله تونسته باشه دید روشنی نسبت به انواع سفارشات در فارکس به شما بده و در مسیر معامله‌گری کمکتون کنه.

سوالات متداول درباره انواع سفارشات در فارکس

سید مهدی حق شناس

من سید مهدی حق شناس هستم و از سال 2008 بصورت حرفه ای در بازارهای مالی مختلف منجمله فارکس فعالیت دارم. خوشحال میشم نظرتون رو در مورد مقالات من در هر مقاله با من به اشتراک بزارین.