جفت ارز در فارکس چیست؟ آموزش ➕ بهترین جفت ارز و 10 نکته طلایی

جفت ارز در فارکس و انواع جفت ارز فارکس و مواردی مثل ساز و کار و حتی شیوه معامله کردن بر اساس جفت ارزهای فارکس یا ارزهای دیجیتال از مهمترین مواردی است که در هر آموزش فارکس که کامل و جامع باشد باید در بخش آموزش مقدماتی فارکس به آن پرداخته شود.

درک صحیح جفت ارزها، نحوه‌ی خواندن قیمت‌ها، شناخت انواع آن‌ها و عواملی که بر آن‌ها تاثیر می‌گذارند، سنگ بنای موفقیت هر معامله‌گری است. چه یک تازه‌کار باشید که اولین قدم‌ها را در این اقیانوس پرتلاطم برمی‌دارید، و چه یک تریدر باتجربه که به دنبال تعمیق دانش خود هستید، این مقاله برای شما نوشته شده است.

ما در این مطلب، از تعاریف اولیه شروع می‌کنیم، به سازوکارهای پیچیده‌تر می‌پردازیم، بهترین جفت ارز فارکس را از زوایای مختلف بررسی می‌کنیم، نگاهی به جفت ارزهای اصلی فارکس می‌اندازیم و حتی در مورد سیگنال جفت ارز فارکس و مقایسه با ارزهای دیجیتال صحبت خواهیم کرد.

سعی کرده‌ام با زبانی روان و کاربردی، همراه با مثال‌های ملموس، مفاهیم را برایتان شرح دهم تا بتوانید با دیدی بازتر و آگاهانه‌تر در این بازار فعالیت کنید. هدف من این است که با خواندن این مقاله، احساس کنید دانش عملی و قابل اعتمادی به دست آورده‌اید که می‌توانید مستقیماً در معاملات خود از آن بهره ببرید.

در این مقاله، با هم سرفصل‌های زیر را مرور خواهیم کرد:

جفت ارز در فارکس چیست؟

هر زمان صحبت از بازار فارکس (Forex یا FX) به میان می‌آید، اولین سوالی که شاید ذهن شما را درگیر کند این است که دقیقاً چه چیزی در این بازار معامله می‌شود؟ پاسخ ساده است: ارزها! اما نه به صورت تکی. اصل اساسی بازار فارکس، معامله جفت ارز در فارکس است. یعنی شما همیشه یک ارز را در مقابل ارز دیگری خرید و فروش می‌کنید. نمی‌توانید فقط «یورو» بخرید، بلکه باید تصمیم بگیرید یورو را در برابر کدام ارز دیگر (مثلاً دلار آمریکا) می‌خواهید معامله کنید.

هر جفت ارز از دو بخش تشکیل شده است: ارز پایه (Base Currency) و ارز مقابل یا متغیر (Quote Currency). ارز پایه، ارزی است که اول نوشته می‌شود (سمت چپ اسلش ‘/’) و ارز مقابل، ارزی است که دوم می‌آید (سمت راست اسلش). برای مثال، در جفت ارز معروف EUR/USD، یورو (EUR) ارز پایه و دلار آمریکا (USD) ارز مقابل است.

قیمتی که برای یک جفت ارز می‌بینید، نشان می‌دهد که برای خرید یک واحد از ارز پایه، به چه مقدار از ارز مقابل نیاز دارید. مثلاً اگر قیمت EUR/USD برابر با 1.1200 باشد، یعنی برای خرید 1 یورو، باید 1.12 دلار آمریکا پرداخت کنید. به عبارت دیگر، ارزش یورو نسبت به دلار در این لحظه 1.12 است. این مفهومِ نسبت و ارزش‌گذاری، اساس تمام معاملات در فارکس است.

برای اینکه همه‌چیز استاندارد و قابل فهم باشد، از کدهای سه حرفی استاندارد ISO 4217 برای نمایش ارزها استفاده می‌شود. این کدها که در سال 1973 توسط سازمان جهانی استانداردسازی معرفی شدند، به شناسایی سریع و بدون ابهام ارزها کمک می‌کنند. معمولاً دو حرف اول کد، نشان‌دهنده کشور (مثلاً US برای آمریکا) و حرف سوم، حرف اول نام ارز (مثلاً D برای دلار) است. پس USD می‌شود دلار آمریکا، GBP پوند بریتانیا، JPY ین ژاپن و الی آخر.

به طور خلاصه، جفت ارز در فارکس واحد اصلی معامله است که ارزش یک ارز را نسبت به ارز دیگر نشان می‌دهد و با استفاده از کدهای استاندارد ISO نمایش داده می‌شود. درک این ساختار پایه، اولین قدم برای ورود موفق به دنیای معاملات فارکس است.

سازوکار جفت ارزها چگونه است؟ (پشت پرده قیمت‌ها)

حالا که فهمیدیم جفت ارز در فارکس چیست، بیایید کمی عمیق‌تر شویم و ببینیم این قیمت‌ها چطور تعیین می‌شوند و چه سازوکاری پشت آن‌هاست. قیمت یک جفت ارز، که به آن نرخ تبادل (Exchange Rate) هم می‌گوییم، دائماً در حال نوسان است. این نوسانات بازتابی از تغییرات در عرضه و تقاضا برای هر کدام از ارزهای تشکیل‌دهنده جفت ارز است.

فکر کنید ارز پایه (مثلاً یورو در EUR/USD) یک کالا است و ارز مقابل (دلار آمریکا) پولی است که برای خرید آن کالا می‌پردازید. وقتی تقاضا برای یورو زیاد می‌شود (مثلاً به خاطر اخبار اقتصادی مثبت از منطقه یورو)، ارزش یورو نسبت به دلار بالا می‌رود و نرخ EUR/USD افزایش پیدا می‌کند. برعکس، اگر نگرانی‌هایی در مورد اقتصاد اروپا وجود داشته باشد یا اقتصاد آمریکا قوی‌تر عمل کند، تقاضا برای دلار بیشتر شده و نرخ EUR/USD کاهش می‌یابد.

یک نکته جالب در مورد ترتیب قرار گرفتن ارزها در یک جفت وجود دارد. یک قرارداد نانوشته یا بهتر بگوییم یک عرف در بازار وجود دارد که ترتیب خاصی را برای ارزهای اصلی مشخص می‌کند. این ترتیب که گاهی بهش «ترتیب ارتشی» هم می‌گویند، به این صورت است: EUR > GBP > AUD > NZD > USD > CHF > JPY. این یعنی مثلاً ما همیشه جفت ارز EUR/GBP را داریم، نه GBP/EUR. یا USD/CHF را می‌بینیم، نه CHF/USD. یورو چون در این ترتیب بالاتر از پوند است، ارز پایه می‌شود.

برای ارزهایی که در این لیست اصلی نیستند، معمولاً دلار آمریکا (USD) به عنوان ارز پایه قرار می‌گیرد. مثلاً برای دلار سنگاپور، جفت ارز USD/SGD را داریم یا برای کرون سوئد، USD/SEK. این استانداردها به یکپارچگی و سادگی درک قیمت‌ها در سراسر بازار جهانی کمک می‌کند.

قیمت‌هایی که ما در پلتفرم‌های معاملاتی می‌بینیم، توسط بازارسازان (Market Makers) و بروکرها ارائه می‌شوند. این قیمت‌ها بر اساس عرضه و تقاضای لحظه‌ای در بازار بین بانکی (Interbank Market) – که بازار اصلی و عمده فارکس است – تعیین می‌گردد. بروکرها این قیمت‌ها را با کمی تغییر (که به آن اسپرد می‌گوییم و بعداً توضیح می‌دهیم) به معامله‌گران خرد ارائه می‌دهند.

بنابراین، سازوکار جفت ارزها بر اساس تعادل پویای عرضه و تقاضا، وضعیت اقتصادی کشورها، سیاست‌های پولی و حتی رویدادهای سیاسی شکل می‌گیرد و نرخ تبادل، دماسنجی برای سنجش این روابط پیچیده است.

چطور قیمت‌ها و نقل‌قول‌های فارکس را بخوانیم؟ (Bid، Ask و اسپرد)

فرض کنید پلتفرم معاملاتی‌تان را باز کرده‌اید و قیمت جفت ارزهای فارکس را می‌بینید. احتمالاً متوجه شده‌اید که برای هر جفت ارز، همیشه دو قیمت نمایش داده می‌شود. این دو قیمت، قیمت پیشنهادی (Bid) و قیمت درخواستی (Ask) نام دارند و درک تفاوت آن‌ها حیاتی است.

به زبان ساده:

• قیمت Bid (پیشنهادی / قیمت فروش): قیمتی است که بروکر حاضر است ارز پایه را از شما بخرد. یعنی شما به عنوان معامله‌گر، می‌توانید ارز پایه را در این قیمت بفروشید. این قیمت همیشه عدد کوچکتر است.
• قیمت Ask (درخواستی / قیمت خرید): قیمتی است که بروکر حاضر است ارز پایه را به شما بفروشد. یعنی شما به عنوان معامله‌گر، می‌توانید ارز پایه را در این قیمت بخرید. این قیمت همیشه عدد بزرگتر است.

همیشه یادتان باشد: شما به عنوان تریدر، در قیمت Ask (بالاتر) می‌خرید و در قیمت Bid (پایین‌تر) می‌فروشید.

اختلاف بین قیمت Ask و Bid را اسپرد (Spread) می‌نامند. اسپرد در واقع هزینه اصلی معامله شما و منبع درآمد بروکر است. وقتی شما یک معامله خرید باز می‌کنید (در قیمت Ask)، قیمت باید حداقل به اندازه اسپرد افزایش یابد تا معامله شما به نقطه سر به سر (Break-even) برسد و تازه بعد از آن وارد سود شوید. هرچه اسپرد کمتر باشد، معامله زودتر به سود می‌رسد و هزینه کمتری برای شما دارد.

اسپرد می‌تواند ثابت یا متغیر باشد. اسپرد متغیر با شرایط بازار (مثل نوسانات بالا یا نقدینگی کم) تغییر می‌کند، در حالی که اسپرد ثابت معمولاً بدون تغییر باقی می‌ماند اما ممکن است کمی بالاتر از میانگین اسپرد متغیر باشد. جفت ارزهای اصلی فارکس معمولاً اسپرد کمتری دارند. مثلاً اسپرد EUR/USD ممکن است فقط 0.6 پیپ باشد.

حالا که صحبت از پیپ (Pip) شد، بد نیست بدانید پیپ کوچکترین واحد تغییر قیمت در فارکس است. برای اکثر جفت ارزها، پیپ رقم چهارم بعد از اعشار است (مثلاً در 1.1205، عدد 5 نشان‌دهنده پیپ است). اما برای جفت ارزهایی که ین ژاپن (JPY) در آن‌ها ارز مقابل است (مثل USD/JPY)، پیپ رقم دوم بعد از اعشار است (مثلاً در 110.45، عدد 5 پیپ است). برخی بروکرها قیمت‌ها را با یک رقم اعشار بیشتر هم نشان می‌دهند که به آن پیپت (Pipette) یا پوینت می‌گویند و معادل یک دهم پیپ است.

در نهایت، مفهوم نقل‌قول مستقیم و غیرمستقیم هم وجود دارد. نقل‌قول مستقیم رایج‌ترین شکل است (مثل EUR/USD) که قیمت ارز پایه را بر حسب ارز مقابل نشان می‌دهد. نقل‌قول غیرمستقیم برعکس آن است (مثل USD/EUR) و کمتر استفاده می‌شود. دانستن نحوه خواندن Bid، Ask، اسپرد و پیپ برای مدیریت معاملات و محاسبه سود و زیان ضروری است.

معرفی انواع جفت ارز در فارکس (ماژور، کراس، اگزوتیک)

دنیای جفت ارز در فارکس بسیار گسترده است، اما برای سادگی و دسته‌بندی بهتر، معامله‌گران و تحلیل‌گران معمولاً آن‌ها را به سه گروه اصلی تقسیم می‌کنند: جفت ارزهای اصلی (Majors)، جفت ارزهای فرعی یا کراس (Crosses/Minors) و جفت ارزهای عجیب یا اگزوتیک (Exotics). شناخت این دسته‌بندی‌ها به ما کمک می‌کند تا ویژگی‌ها، نقدینگی و ریسک‌های مرتبط با هر گروه را بهتر درک کنیم.

۱. جفت ارزهای اصلی (Majors):
این‌ها محبوب‌ترین و پرت معامله‌ترین جفت ارزها در بازار فارکس هستند. ویژگی اصلی‌شان این است که همیشه یک طرف آن‌ها دلار آمریکا (USD) قرار دارد. به دلیل حجم بالای معاملات و نقدینگی فوق‌العاده زیاد، اسپرد (هزینه معامله) آن‌ها معمولاً بسیار پایین است. این گروه شامل جفت ارزهای زیر می‌شود:

• EUR/USD (یورو / دلار آمریکا)
• GBP/USD (پوند بریتانیا / دلار آمریکا)
• USD/JPY (دلار آمریکا / ین ژاپن)
• USD/CHF (دلار آمریکا / فرانک سوئیس)
• AUD/USD (دلار استرالیا / دلار آمریکا)
• USD/CAD (دلار آمریکا / دلار کانادا)
• NZD/USD (دلار نیوزیلند / دلار آمریکا)

این‌ها جفت ارزهای اصلی فارکس به حساب می‌آیند و به دلیل تحلیل‌پذیری و نوسانات منطقی، نقطه شروع خوبی برای اکثر معامله‌گران هستند.

جفت ارزهای فرعی یا کراس (Crosses / Minors):
این جفت ارزها شامل ارزهای اصلی (به جز دلار آمریکا) می‌شوند که با یکدیگر جفت شده‌اند. به عبارت دیگر، در هیچ طرف آن‌ها USD وجود ندارد. مثال‌های رایج عبارتند از: EUR/GBP، EUR/JPY، GBP/JPY، AUD/CAD، NZD/CHF. در گذشته برای تبدیل مثلاً یورو به ین، باید ابتدا یورو را به دلار و سپس دلار را به ین تبدیل می‌کردید، اما جفت ارزهای کراس این فرآیند را مستقیم و ساده‌تر کرده‌اند. نقدینگی کراس‌ها معمولاً خوب است، اما کمی کمتر از ماژورها، و اسپردشان هم کمی بالاتر است.

جفت ارزهای اگزوتیک (Exotics):
این دسته شامل یک ارز اصلی (معمولاً USD یا EUR) در یک طرف و ارز یک کشور با اقتصاد کوچکتر یا در حال توسعه در طرف دیگر است. مثال‌ها عبارتند از: USD/TRY (دلار آمریکا / لیر ترکیه)، EUR/PLN (یورو / زلوتی لهستان)، USD/ZAR (دلار آمریکا / رند آفریقای جنوبی)، USD/MXN (دلار آمریکا / پزو مکزیک).

این جفت ارزها کمترین نقدینگی و بالاترین اسپرد را دارند و نوسانات آن‌ها می‌تواند بسیار شدید و غیرقابل پیش‌بینی باشد. معامله این جفت ارزها معمولاً ریسک بالاتری دارد و به معامله‌گران باتجربه‌تر با دلایل بنیادی قوی توصیه می‌شود. به نظر من، اگر دلیل خیلی قانع‌کننده‌ای ندارید، بهتر است از معامله اگزوتیک‌ها، حداقل در ابتدای کار، دوری کنید.

شناخت این سه دسته به شما کمک می‌کند تا هنگام انتخاب جفت ارز برای معامله، انتظارات واقع‌بینانه‌تری از نقدینگی، هزینه (اسپرد) و میزان ریسک داشته باشید.

جفت ارزهای اصلی فارکس کدامند و چرا مهم هستند؟

همانطور که در بخش قبل اشاره کردیم، جفت ارزهای اصلی فارکس یا Majors، ستون فقرات بازار معاملات ارزی را تشکیل می‌دهند. بگذارید دوباره آن‌ها را مرور کنیم: EUR/USD، GBP/USD، USD/JPY، USD/CHF، AUD/USD، USD/CAD و NZD/USD. اما چرا این هفت جفت ارز تا این حد اهمیت دارند و بیشترین حجم معاملات را به خود اختصاص داده‌اند؟

نقدینگی بسیار بالا (High Liquidity): این جفت ارزها به دلیل اینکه ارزهای بزرگترین و تاثیرگذارترین اقتصادهای جهان را نمایندگی می‌کنند (ایالات متحده، منطقه یورو، بریتانیا، ژاپن، سوئیس، استرالیا، کانادا و نیوزیلند)، بیشترین خریداران و فروشندگان را در بازار دارند. نقدینگی بالا به این معنی است که شما تقریباً همیشه می‌توانید حجم قابل توجهی از این ارزها را بدون اینکه قیمت به شدت تغییر کند، خرید و فروش کنید. این برای ورود و خروج سریع از معاملات بسیار مهم است.

اسپرد پایین (Low Spreads): به دلیل همین نقدینگی بالا و رقابت زیاد بین بروکرها، هزینه معامله یا اسپرد برای جفت ارزهای اصلی فارکس بسیار کمتر از سایر گروه‌ها است. این یعنی هزینه کمتری برای هر معامله می‌پردازید و سریع‌تر به سودآوری می‌رسید. برای معامله‌گرانی که تعداد معاملات زیادی انجام می‌دهند (مثل اسکالپرها)، اسپرد پایین یک مزیت بزرگ است.

تحلیل‌پذیری بهتر (Better Analyzability): اطلاعات اقتصادی، اخبار و گزارش‌های مربوط به کشورهای دارای ارزهای اصلی به وفور و به طور منظم منتشر می‌شوند. این حجم بالا از داده‌ها و تحلیل‌ها به معامله‌گران کمک می‌کند تا با استفاده از تحلیل بنیادی (Fundamental Analysis) و تحلیل تکنیکال (Technical Analysis)، روندهای قیمتی را بهتر پیش‌بینی کنند. الگوهای قیمتی در نمودار این جفت ارزها معمولاً واضح‌تر و قابل اعتمادتر هستند.

پوشش خبری گسترده (Extensive News Coverage): هر اتفاق مهم اقتصادی یا سیاسی در این کشورها به سرعت در رسانه‌های مالی جهانی پوشش داده می‌شود. این دسترسی سریع به اطلاعات، به معامله‌گران اجازه می‌دهد تا واکنش به موقعی نسبت به تحولات بازار داشته باشند.

به همین دلایل است که اکثر معامله‌گران، به خصوص افراد تازه‌کار، فعالیت خود را روی جفت ارزهای اصلی فارکس متمرکز می‌کنند. آن‌ها فرصت‌های معاملاتی بیشتری را با هزینه کمتر و قابلیت پیش‌بینی بالاتر ارائه می‌دهند. البته این به معنی سود تضمینی نیست، اما شرایط معامله در این جفت ارزها معمولاً مطلوب‌تر است.

عوامل کلیدی موثر بر قیمت جفت ارزها

عوامل کلیدی موثر بر قیمت جفت ارزها

قیمت یک جفت ارز در فارکس در خلأ تعیین نمی‌شود؛ بلکه آینه‌ای از وضعیت اقتصادی، سیاسی و اجتماعی کشورهایی است که آن ارزها به آن‌ها تعلق دارند، البته در مقایسه با یکدیگر. درک عواملی که باعث نوسان این قیمت‌ها می‌شوند، برای پیش‌بینی روند آینده و اتخاذ تصمیمات معاملاتی آگاهانه ضروری است. بیایید نگاهی به مهم‌ترین این عوامل بیندازیم:

نرخ بهره (Interest Rates): شاید مهم‌ترین عامل! بانک‌های مرکزی هر کشور نرخ بهره را تعیین می‌کنند. نرخ بهره بالاتر معمولاً سرمایه‌گذاری خارجی را جذب می‌کند (چون بازدهی بیشتری می‌دهد)، تقاضا برای ارز آن کشور را افزایش داده و باعث تقویت آن می‌شود. تصمیمات و حتی اظهارنظرهای مقامات بانک مرکزی در مورد سیاست‌های پولی آینده، به شدت توسط بازار دنبال می‌شود.

نرخ تورم (Inflation Rates): تورم به معنی کاهش قدرت خرید پول است. تورم بالا و پایدار معمولاً برای یک ارز منفی تلقی می‌شود، زیرا ارزش آن را در طول زمان کاهش می‌دهد. بانک‌های مرکزی اغلب برای کنترل تورم، نرخ بهره را افزایش می‌دهند که این خود می‌تواند تاثیر متضادی (تقویت ارز) داشته باشد. رابطه بین تورم و نرخ ارز پیچیده است و به انتظارات بازار بستگی دارد.

رشد اقتصادی (Economic Growth – GDP): شاخص‌هایی مانند تولید ناخالص داخلی (GDP)، نرخ بیکاری، خرده‌فروشی و تولیدات صنعتی نشان‌دهنده سلامت اقتصادی یک کشور هستند. رشد اقتصادی قوی معمولاً باعث تقویت ارز آن کشور می‌شود، زیرا نشان‌دهنده فرصت‌های سرمایه‌گذاری بهتر و افزایش اعتماد به آینده اقتصاد است.

تراز تجاری (Trade Balance): این شاخص تفاوت بین ارزش صادرات و واردات یک کشور را نشان می‌دهد. اگر کشوری بیشتر از وارداتش، صادرات داشته باشد (مازاد تجاری)، تقاضا برای ارز آن کشور افزایش می‌یابد (چون خارجی‌ها برای خرید کالاهای آن کشور باید ارز آن را بخرند) و ارزش آن تقویت می‌شود. کسری تجاری مداوم می‌تواند اثر معکوس داشته باشد.

ثبات سیاسی و رویدادهای ژئوپلیتیک (Political Stability & Geopolitics): بی‌ثباتی سیاسی، انتخابات نامشخص، تنش‌های بین‌المللی، جنگ‌ها و حتی بلایای طبیعی می‌توانند به شدت بر ارزش یک ارز تاثیر بگذارند. سرمایه‌گذاران به دنبال محیط‌های امن و باثبات هستند و در زمان بحران‌ها، معمولاً به سمت ارزهای امن‌تر (Safe-haven currencies) مانند دلار آمریکا، ین ژاپن یا فرانک سوئیس پناه می‌برند.

بدهی دولت (Government Debt): بدهی ملی بالا و رو به افزایش می‌تواند نگرانی‌هایی را در مورد توانایی بازپرداخت دولت و سلامت بلندمدت اقتصاد ایجاد کند و منجر به تضعیف ارز شود.

احساسات بازار و سفته‌بازی (Market Sentiment & Speculation): گاهی اوقات، انتظارات و پیش‌بینی‌های خود معامله‌گران (حتی اگر مبنای بنیادی قوی نداشته باشند) می‌توانند باعث حرکت قیمت شوند. ترس یا طمع جمعی می‌تواند روندهای کوتاه‌مدتی را ایجاد کند که لزوماً با واقعیت‌های اقتصادی همخوانی ندارد.

تحلیل این عوامل و درک چگونگی تاثیر متقابل آن‌ها بر یکدیگر، هسته اصلی تحلیل بنیادی (Fundamental Analysis) در فارکس است و به معامله‌گران کمک می‌کند تا دید بلندمدت‌تری نسبت به ارزش جفت ارزهای فارکس پیدا کنند.

چگونه بهترین جفت ارز فارکس را برای معامله انتخاب کنیم؟

چگونه بهترین جفت ارز فارکس را برای معامله انتخاب کنیم؟

یکی از سوالات پرتکراری که از من پرسیده می‌شود این است: «بهترین جفت ارز فارکس برای معامله کدام است؟». جواب کوتاه و صریح من این است: هیچ جفت ارزی به خودی خود «بهترین» نیست! انتخاب جفت ارز مناسب، یک تصمیم کاملاً شخصی است و به عوامل متعددی بستگی دارد که مهم‌ترین آن‌ها استراتژی معاملاتی، شخصیت و میزان ریسک‌پذیری شماست.

بیایید ببینیم چه فاکتورهایی را باید در نظر بگیرید:

• استراتژی و سبک معاملاتی:
  • اسکالپرها (Scalpers): اگر شما به دنبال سودهای کوچک از تعداد زیادی معامله در بازه‌های زمانی بسیار کوتاه هستید، به اسپرد بسیار پایین و نقدینگی فوق‌العاده بالا نیاز دارید. در این صورت، جفت ارزهای اصلی فارکس مانند EUR/USD، USD/JPY و GBP/USD احتمالاً بهترین گزینه‌ها هستند.
  • معامله‌گران روزانه (Day Traders): کسانی که معاملات خود را در طول یک روز باز و بسته می‌کنند، همچنان به نقدینگی خوب و اسپرد معقول نیاز دارند. ماژورها و برخی کراس‌های پرطرفدار (مثل EUR/JPY یا GBP/JPY) می‌توانند مناسب باشند.
  • معامله‌گران نوسانی (Swing Traders): این افراد پوزیشن‌های خود را برای چند روز تا چند هفته نگه می‌دارند و به دنبال حرکات قیمتی بزرگتر هستند. آن‌ها می‌توانند علاوه بر ماژورها و کراس‌ها، حتی برخی اگزوتیک‌ها را (با تحلیل دقیق بنیادی و تکنیکال) در نظر بگیرند، زیرا اسپرد در معاملات بلندمدت‌تر اهمیت کمتری پیدا می‌کند.
  • معامله‌گران موقعیت (Position Traders): با دید بلندمدت (ماه‌ها تا سال‌ها)، این معامله‌گران بیشتر بر تحلیل بنیادی تمرکز دارند و می‌توانند هر جفت ارزی را که پتانسیل رشد یا کاهش بلندمدت دارد، معامله کنند.
• میزان ریسک‌پذیری: جفت ارزهای اگزوتیک نوسانات بسیار بیشتری دارند و ریسک بالاتری را به همراه می‌آورند. اگر شما فرد ریسک‌گریزی هستید، بهتر است روی جفت ارزهای اصلی و کراس‌های باثبات‌تر تمرکز کنید.
• دانش و آشنایی: بهتر است با جفت ارزهایی شروع کنید که اقتصاد کشورهایشان را بهتر می‌شناسید یا دسترسی به اطلاعات و تحلیل‌های آن‌ها برایتان آسان‌تر است. مثلاً اگر اخبار اروپا را بیشتر دنبال می‌کنید، شاید EUR/USD یا EUR/GBP برایتان ملموس‌تر باشد.
• زمان معامله: هر جفت ارز در ساعات معاملاتی خاصی بیشترین نوسان و نقدینگی را دارد (مثلاً جفت‌های اروپایی در سشن لندن، جفت‌های آسیایی در سشن توکیو). اگر فقط در زمان خاصی می‌توانید معامله کنید، بهتر است جفت ارزهایی را انتخاب کنید که در آن زمان فعال‌تر هستند.

یک توصیه دوستانه، به خصوص برای تازه‌کارها: با یک یا دو جفت ارز اصلی شروع کنید. سعی کنید رفتار آن‌ها را به خوبی یاد بگیرید، الگوهایشان را بشناسید و استراتژی خود را روی آن‌ها تست کنید. EUR/USD به دلیل حجم بالای معاملات و اسپرد کم، معمولاً انتخاب اول بسیاری از مبتدیان است.

وقتی روی یک یا دو جفت ارز مسلط شدید، می‌توانید به تدریج دایره فعالیت خود را گسترش دهید. اگر خواستید یک جفت ارز جدید (مثلاً یک کراس یا حتی اگزوتیک) را معامله کنید، حتماً قبل از ورود با پول واقعی، تحقیقات لازم را انجام دهید:

• اقتصاد و سیاست‌های پولی کشورهای مربوطه را بررسی کنید.
• به دنبال رویدادهای خبری مهم در تقویم اقتصادی باشید.
• نمودارهای بلندمدت و نوسانات تاریخی آن را تحلیل کنید.
• حتماً استراتژی خود را روی آن جفت ارز در یک حساب دمو (آزمایشی) تست کنید تا با رفتار قیمت، اسپرد و سرعت اجرای معاملات آن آشنا شوید.

پس به جای جستجو برای «بهترین» جفت ارز افسانه‌ای، روی پیدا کردن جفت ارز یا ارزهایی تمرکز کنید که با سبک، دانش و شخصیت معاملاتی شما بیشترین هماهنگی را دارند. این مسیر مطمئن‌تری برای موفقیت در بازار فارکس است.

نگاهی به سیگنال جفت ارز فارکس: واقعیت یا رویا؟

 سیگنال در واقع یک پیشنهاد یا توصیه معاملاتی است که توسط یک شخص، شرکت یا حتی یک ربات (الگوریتم) ارائه می‌شود و به شما می‌گوید چه جفت ارزی را، در چه قیمتی، چه زمانی بخرید یا بفروشید و حد سود (Take Profit) و حد ضرر (Stop Loss) را کجا قرار دهید. وسوسه‌انگیز به نظر می‌رسد، نه؟ اینکه کسی دیگر تحلیل را انجام دهد و شما فقط اجرا کنید!

اما آیا واقعاً به همین سادگی است؟ به عنوان کسی که سال‌ها در این بازار فعالیت کرده، باید بگم که به موضوع سیگنال فارکس باید با احتیاط بسیار زیادی نگاه کرد. در حالی که سیگنال‌های معتبری هم ممکن است وجود داشته باشند، بازار پر از ارائه‌دهندگان سیگنال‌های بی‌کیفیت، کلاهبردار و گمراه‌کننده است که فقط به دنبال فروش اشتراک یا جذب مشتری برای بروکرهای خاص هستند.

بیایید خطرات احتمالی اتکا به سیگنال‌ها را بررسی کنیم:

نگاهی به سیگنال جفت ارز فارکس واقعیت یا رویا؟

• کلاهبرداری و وعده‌های دروغین: بسیاری از فروشندگان سیگنال با وعده سودهای نجومی و تضمینی، سعی در فریب افراد ناآگاه دارند. یادتان باشد، هیچ تضمینی در بازارهای مالی وجود ندارد!
• عدم شفافیت در عملکرد: اغلب مشخص نیست سیگنال بر چه اساسی صادر شده است. آیا تحلیل دقیقی پشت آن بوده یا صرفاً یک حدس و گمان است؟
• تاخیر در دریافت سیگنال (Lagging): حتی اگر سیگنال معتبر باشد، ممکن است زمانی که به دست شما می‌رسد، قیمت حرکت کرده و نقطه ورود ایده‌آل از دست رفته باشد.
• عدم تطابق با استراتژی شما: سیگنالی که برای یک معامله‌گر کوتاه‌مدت مناسب است، ممکن است برای یک معامله‌گر بلندمدت کاربردی نداشته باشد.
• عدم یادگیری و رشد: اتکای صرف به سیگنال‌ها مانع از یادگیری تحلیل بازار و توسعه مهارت‌های فردی شما می‌شود. شما به جای ماهیگیری، فقط منتظر دریافت ماهی می‌مانید!

به نظر من، سیگنال جفت ارز فارکس می‌تواند در بهترین حالت، یک ابزار کمکی یا یک ایده معاملاتی باشد، نه جایگزینی برای تحلیل و تصمیم‌گیری شخصی شما. اگر تصمیم به استفاده از سیگنال دارید، حتماً:

• عملکرد گذشته ارائه‌دهنده سیگنال را به دقت بررسی کنید (البته عملکرد گذشته تضمین‌کننده آینده نیست).
• هر سیگنال را با تحلیل خودتان مقایسه کنید و فقط در صورتی که با استراتژی شما همخوانی داشت، وارد معامله شوید.
• هرگز تمام سرمایه خود را بر اساس سیگنال‌ها به خطر نیندازید و مدیریت ریسک را رعایت کنید.
• به جای پرداخت هزینه‌های گزاف برای سیگنال، روی آموزش و یادگیری تحلیل تکنیکال و بنیادی سرمایه‌گذاری کنید.

در نهایت، این شما هستید که مسئولیت معاملات خود را بر عهده دارید. هیچ‌کس دلسوزتر از خودتان برای سرمایه‌تان نیست. پس به جای دنبال کردن رویاهای یک شبه پولدار شدن با سیگنال جفت ارز فارکس، روی ساختن دانش و مهارت خود تمرکز کنید. این بهترین و پایدارترین راه برای موفقیت بلندمدت در این بازار چالش‌برانگیز است.

جفت ارزهای دیجیتال (کریپتوکارنسی) در بروکرها

جفت ارزهای دیجیتال (کریپتوکارنسی) در بروکرها

در سال‌های اخیر، با افزایش محبوبیت ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین (Bitcoin)، اتریوم (Ethereum)، ریپل (Ripple) و غیره، بسیاری از بروکرهای فارکس امکان معامله این دارایی‌های نوظهور را نیز به پلتفرم‌های خود اضافه کرده‌اند. اما چیزی که معمولاً در این بروکرها معامله می‌شود، خودِ ارز دیجیتال نیست، بلکه قراردادهای مابه‌التفاوت (CFD) بر روی جفت ارزهای دیجیتال است.

این یعنی شما به جای خرید و نگهداری فیزیکی (یا دیجیتالی) مثلاً بیت‌کوین، روی تغییرات قیمت آن نسبت به یک ارز فیات (معمولاً دلار آمریکا) شرط‌بندی می‌کنید. بنابراین، شما جفت ارزهایی مانند BTC/USD (بیت‌کوین/دلار آمریکا)، ETH/USD (اتریوم/دلار آمریکا)، LTC/USD (لایت‌کوین/دلار آمریکا) و … را معامله خواهید کرد. ساختار این جفت ارزها شبیه به جفت ارز در فارکس است: ارز اول (بیت‌کوین) ارز پایه و ارز دوم (دلار) ارز مقابل است.

معامله CFD ارزهای دیجیتال از طریق بروکرهای فارکس مزایا و معایبی دارد:

• مزایا:
  • دسترسی آسان: می‌توانید از همان پلتفرم و حساب فارکس خود، به بازار کریپتو هم دسترسی داشته باشید.
  • اهرم (Leverage): بروکرها معمولاً اهرمی برای معاملات CFD کریپتو ارائه می‌دهند که به شما امکان می‌دهد با سرمایه کمتر، حجم بیشتری معامله کنید (البته ریسک را هم به شدت افزایش می‌دهد).
  • امکان فروش استقراضی (Short Selling): به راحتی می‌توانید روی کاهش قیمت ارزهای دیجیتال هم شرط‌بندی کنید.
• معایب:
  • عدم مالکیت واقعی: شما مالک ارز دیجیتال اصلی نیستید و فقط روی قیمت آن معامله می‌کنید. امکان انتقال آن به کیف پول شخصی وجود ندارد.
  • هزینه‌های اضافی: علاوه بر اسپرد، ممکن است هزینه‌های دیگری مانند سوآپ شبانه (Overnight Swap) برای نگه داشتن پوزیشن‌ها وجود داشته باشد که گاهی برای کریپتوها بسیار بالاست.
  • محدودیت در تنوع: تعداد ارزهای دیجیتال قابل معامله در بروکرهای فارکس معمولاً بسیار کمتر از صرافی‌های تخصصی کریپتو است.
  • وابستگی به بروکر: قیمت‌ها و شرایط معاملاتی توسط بروکر تعیین می‌شود.

بنابراین، معامله جفت ارزهای دیجیتال از طریق CFD در بروکرهای فارکس، روشی برای سفته‌بازی روی نوسانات قیمت کریپتوکارنسی‌هاست، اما با خرید و سرمایه‌گذاری مستقیم در آن‌ها متفاوت است. اگر هدف شما سرمایه‌گذاری بلندمدت و نگهداری خودِ ارز دیجیتال است، صرافی‌های تخصصی کریپتو گزینه بهتری هستند. اما اگر صرفاً به دنبال نوسان‌گیری از قیمت‌ها با استفاده از ابزارهای فارکس هستید، CFDها می‌توانند یک گزینه باشند (البته با در نظر گرفتن ریسک‌های بالای ذاتی بازار کریپتو).

مقایسه جفت ارزهای فارکس و جفت ارزهای دیجیتال

مقایسه جفت ارزهای فارکس و جفت ارزهای دیجیتال

حالا که با هر دو دنیای جفت ارزهای فارکس و جفت ارزهای دیجیتال (کریپتوکارنسی‌ها) آشنا شدیم، بد نیست نگاهی مقایسه‌ای به این دو بازار بیندازیم تا تفاوت‌ها و شباهت‌های کلیدی آن‌ها را بهتر درک کنیم. گرچه هر دو شامل معامله یک دارایی در برابر دیگری هستند، اما ویژگی‌های ذاتی و محیط معاملاتی متفاوتی دارند.

بیایید مهم‌ترین تفاوت‌ها را بررسی کنیم:

• قدمت و مقررات (Regulation): بازار فارکس یک بازار بسیار قدیمی، بزرگ و جاافتاده با حجم معاملات روزانه تریلیون دلاری است و توسط نهادهای نظارتی متعددی در سراسر جهان رگوله می‌شود. این مقررات، سطح بالاتری از امنیت و شفافیت را (حداقل در بروکرهای معتبر) فراهم می‌کند. در مقابل، بازار ارزهای دیجیتال بسیار جوان‌تر است و قوانین و مقررات آن هنوز در بسیاری از کشورها در حال توسعه و تکامل است. این موضوع می‌تواند ریسک‌های بیشتری را به همراه داشته باشد.
• نوسانات (Volatility): این یکی از بزرگترین تفاوت‌هاست! ارزهای دیجیتال به نوسانات بسیار شدید و غیرقابل پیش‌بینی معروف هستند. تغییرات قیمت چند ده درصدی در یک روز برای کریپتوها غیرمعمول نیست. در حالی که جفت ارزهای فارکس (به خصوص ماژورها) نوسانات بسیار کمتری دارند و حرکات قیمت معمولاً منطقی‌تر و تدریجی‌تر است (البته در زمان انتشار اخبار مهم، نوسانات فارکس هم می‌تواند زیاد شود). نوسان بالا در کریپتو هم فرصت سود بیشتر و هم ریسک ضرر بیشتر را ایجاد می‌کند.
• نقدینگی (Liquidity): بازار فارکس، به خصوص برای جفت ارزهای اصلی، نقدشونده‌ترین بازار مالی جهان است. این یعنی همیشه خریدار و فروشنده وجود دارد و اسپردها پایین است. نقدینگی در بازار کریپتو بسیار کمتر است و بین ارزهای مختلف و صرافی‌های مختلف، تفاوت زیادی دارد. نقدینگی پایین می‌تواند باعث افزایش اسپرد و لغزش قیمت (Slippage) در هنگام اجرای معاملات بزرگ شود.
• ساعات معاملاتی (Trading Hours): بازار فارکس یک بازار ۲۴ ساعته در ۵ روز هفته (دوشنبه تا جمعه) است و در تعطیلات آخر هفته بسته می‌شود. بازار ارزهای دیجیتال اما تقریباً همیشه (۲۴ ساعته، ۷ روز هفته) باز است و هیچگاه تعطیل نمی‌شود.
• عوامل تاثیرگذار (Market Drivers): همانطور که گفتیم، قیمت جفت ارزهای فارکس عمدتاً تحت تاثیر عوامل اقتصاد کلان (نرخ بهره، تورم، رشد اقتصادی، سیاست) قرار دارد. اما قیمت ارزهای دیجیتال بیشتر تحت تاثیر عواملی مانند پذیرش فناوری (Adoption)، اخبار مربوط به توسعه پروژه، تغییرات در قوانین مربوط به کریپتو، احساسات بازار و حتی توییت افراد تاثیرگذار است! تحلیل بنیادی در کریپتو بسیار متفاوت از فارکس است.
• اهرم (Leverage): اهرم هم در فارکس و هم در معاملات CFD کریپتو ارائه می‌شود، اما میزان و شرایط آن می‌تواند متفاوت باشد. استفاده از اهرم بالا در هر دو بازار، ریسک را به شدت افزایش می‌دهد، اما با توجه به نوسانات ذاتی بیشتر کریپتو، ریسک استفاده از اهرم در آن می‌تواند به مراتب بالاتر باشد.

در نهایت، انتخاب بین معامله جفت ارزهای فارکس یا جفت ارزهای دیجیتال به اهداف، استراتژی، میزان ریسک‌پذیری و دانش شما بستگی دارد. فارکس بازاری باثبات‌تر، نقدشونده‌تر و با تحلیل‌پذیری بنیادی مشخص‌تر است. کریپتو بازاری جدیدتر، پرنوسان‌تر و با پتانسیل سود (و ضرر) بالاتر در کوتاه‌مدت است. برخی معامله‌گران ترجیح می‌دهند روی یکی از این بازارها تمرکز کنند، در حالی که برخی دیگر سبدی متنوع از هر دو را در پرتفوی خود دارند.

نکات تکمیلی و نام‌های مستعار جفت ارزها

مرور نکات کلیدی خواندن قیمت‌ها:
یادآوری می‌کنیم که:

• قیمت Bid قیمتی است که شما می‌توانید بفروشید (بروکر می‌خرد).
• قیمت Ask قیمتی است که شما می‌توانید بخرید (بروکر می‌فروشد).
• اختلاف بین این دو (Ask – Bid) اسپرد یا هزینه معامله شماست.
• ارز اول در جفت ارز، ارز پایه و دومی ارز مقابل است.
• کوچکترین واحد تغییر قیمت معمولاً پیپ نامیده می‌شود.

نام‌های مستعار (Nicknames):
معامله‌گران حرفه‌ای اغلب برای سرعت و راحتی بیشتر، از نام‌های مستعار برای ارزها و جفت ارزهای اصلی استفاده می‌کنند. آشنایی با این نام‌ها می‌تواند به شما در فهم مکالمات و تحلیل‌های بازاری که ممکن است به زبان انگلیسی باشند، کمک کند:

نام‌های مستعار ارزهای فارکس

• USD (دلار آمریکا): Buck یا Greenback
• GBP (پوند بریتانیا): Quid (معمولاً برای خود ارز)
• CHF (فرانک سوئیس): Swissy (هم برای ارز و هم برای جفت ارز USD/CHF)
• CAD (دلار کانادا): Loonie (به خاطر عکس پرنده Loon روی سکه یک دلاری کانادا)
• AUD (دلار استرالیا): Aussie
• NZD (دلار نیوزیلند): Kiwi (به خاطر پرنده ملی نیوزیلند)
• EUR (یورو): معمولاً همان Euro گفته می‌شود، گاهی در اشاره به جفت EUR/USD از Fiber هم استفاده می‌شود.
• JPY (ین ژاپن): معمولاً همان Yen گفته می‌شود.

برخی جفت ارزها هم نام‌های مستعار خودشان را دارند:

نام های مستعار جفت ارز در فارکس

• GBP/USD: Cable (به خاطر کابل‌های تلگرافی که در قدیم قیمت را بین لندن و نیویورک منتقل می‌کردند)
• EUR/USD: Fiber (کمتر رایج)
• USD/JPY: گاهی Ninja یا Sushi (بیشتر به شوخی)
• USD/CAD: Loonie (هم برای ارز و هم جفت ارز)
• AUD/USD: Aussie
• NZD/USD: Kiwi
• EUR/GBP: Chunnel (ترکیب Channel و Tunnel، اشاره به تونل مانش بین بریتانیا و اروپا)
• EUR/JPY: Yuppy
• GBP/JPY: Guppy یا Geppy

دانستن این نام‌ها ضروری نیست، اما می‌تواند جالب باشد و به شما کمک کند تا مکالمات معامله‌گران حرفه‌ای را بهتر دنبال کنید.

خلاصه مقاله: راهنمای جامع جفت ارز در فارکس

در این مقاله، ابتدا با مفهوم بنیادین جفت ارز، شامل ارز پایه و ارز مقابل و نحوه نمایش آن‌ها با کدهای ISO آشنا شدیم. سپس به سازوکار تعیین قیمت‌ها از طریق عرضه و تقاضا و نقش عوامل اقتصادی و سیاسی پرداختیم.

بخش مهمی از مقاله به نحوه خواندن قیمت‌ها اختصاص داشت، جایی که مفاهیم کلیدی Bid، Ask، اسپرد و پیپ را با مثال‌های کاربردی توضیح دادیم. در ادامه، انواع جفت ارزهای فارکس را به سه دسته اصلی ماژور (با حضور USD، نقدینگی بالا، اسپرد کم)، کراس (بدون USD، نقدینگی خوب) و اگزوتیک (شامل ارز اقتصادهای کوچکتر، نقدینگی کم، ریسک بالا) تقسیم‌بندی و ویژگی‌های هر کدام را بررسی کردیم.

تاکید ویژه‌ای بر اهمیت جفت ارزهای اصلی فارکس به دلیل نقدینگی، اسپرد پایین و تحلیل‌پذیری بهتر آن‌ها داشتیم. همچنین عوامل کلیدی موثر بر نوسانات قیمت جفت ارزها، از جمله نرخ بهره، تورم، رشد اقتصادی و ثبات سیاسی را شرح دادیم.

در مورد انتخاب بهترین جفت ارز فارکس، به این نتیجه رسیدیم که انتخاب به استراتژی، ریسک‌پذیری و دانش معامله‌گر بستگی دارد و توصیه شد که با ماژورها شروع کرده و به تدریج دانش خود را گسترش دهیم. نگاهی انتقادی به سیگنال جفت ارز فارکس داشتیم و بر لزوم احتیاط و عدم اتکای صرف به آن‌ها تاکید کردیم.

در بخش‌های پایانی، به معرفی معامله CFD جفت ارزهای دیجیتال در بروکرهای فارکس پرداختیم و مقایسه‌ای بین ویژگی‌های بازار فارکس و بازار کریپتو از نظر نوسان، نقدینگی، مقررات و عوامل تاثیرگذار انجام دادیم. در نهایت، با مرور نکات کلیدی و معرفی نام‌های مستعار رایج، مقاله را به پایان رساندیم. هدف کلی، ارائه دیدی جامع، عملی و واقع‌بینانه برای فعالیت آگاهانه در بازار پویای فارکس بود.

سوالات متداول درباره جفت ارزهای فارکس

سید مهدی حق شناس

من سید مهدی حق شناس هستم و از سال 2008 بصورت حرفه ای در بازارهای مالی مختلف منجمله فارکس فعالیت دارم. خوشحال میشم نظرتون رو در مورد مقالات من در هر مقاله با من به اشتراک بزارین.