تفاوت دستور Stop Loss و دستور Stop Limit چیست؟

قبل از آنکه بگوییم که تفاوت دستور Stop Loss و دستور Stop Limit چیست باید بدانید که من به دستورهای Stop Loss و Stop Limit در بازارهای مالی برای کنترل خطرات معاملاتی اعتقاد دارم. این دستورها ابزارهای مفیدی هستند که به من کمک می‌کنند از افتادن قیمت سهام یا دیگر ارزها در معاملات جلوگیری کنم.

Stop Loss یک دستور فروش خودکار است که هنگامی که قیمت یک سهم (یا دارایی دیگر) به یک سطح مشخصی می‌رسد، توسط سیستم اجرا می‌شود. من این دستور را به عنوان یک حفاظت از سرمایه‌ام در نظر می‌گیرم و هدف آن جلوگیری از افتادن قیمت سهام بیش از حد مجاز است.

Stop Limit یک دستور فروش دستی است که من می‌توانم سطحی را برای قیمت سهم (یا دارایی دیگر) مشخص کنم. این دستور در صورتی که قیمت سهم به یک سطح مشخصی برسد، به صورت خودکار فعال می‌شود و سهم (یا دارایی دیگر) من به قیمت مشخص شده به فروش می‌رسد.

بنابراین، تفاوت اصلی بین Stop Loss و Stop Limit در نحوه فعال شدن آن‌ها است. Stop Loss به صورت خودکار و هنگامی که قیمت به سطح مشخصی می‌رسد، فعال می‌شود، در حالی که Stop Limit به صورت دستی فعال می‌شود و هنگامی که قیمت به سطح مشخصی می‌رسد، به صورت خودکار اجرا می‌شود.

تفاوت دستور Stop Loss

با استفاده از دستورات Stop Loss و Stop Limit، تریدرها می‌توانند بیشترین کنترل را بر روی معاملات خود داشته باشند. دستور Stop Loss، در صورت رسیدن قیمت به سطح تعیین شده، دستور سفارش بازار (Market Order) را فعال می‌کند. از طرفی، دستور Stop Limit، در صورت رسیدن قیمت به سطح تعیین شده، دستور سفارش محدود (Limit Order) را فعال می‌کند.

هنگامی که دستور سفارش بازار صادر می‌شود، در هر صورتی که قیمت دارایی پایه با قیمت مشخص شده در دستور هم‌است، اجرا خواهد شد. اما دستور Stop-Loss و Stop-Limit تنها زمانی اجرا می‌شوند که قیمت دارایی پایه به سطح هدف درنظر گرفته شده رسیده باشند.

ما هر دو نوع دستور را به کار می‌بریم تا خطرات معاملاتی را کاهش دهیم و سودهای حاصل از موقعیت‌های موجود را حفظ کنیم. دستور Stop Loss باعث می‌شود موقعیت باز معاملاتی با قیمت مشخص شده بسته شود، در حالی که دستور Stop Limit، با در نظر گرفتن قیمت محدود، مکمل قیمت سفارش است.

من می‌توانم در هر دو حالت بلندمدت و کوتاهمدت از دستور Stop Loss یا Stop Limit استفاده کنم، اما نوع دستوری که برای شرایط معاملاتی و قیمت بازار مناسب است، بستگی دارد.

در بازارهای سهام و بازار ارز، دستورات Stop Loss و Stop Limit بسیار رایج هستند، به ویژه در معاملات همزمان و در شرایطی که نوسانات قیمت بالا و تغییرات سریع رخ می‌دهند. این دستورات برای شفاف سازی عدم قطعیت و تضمین قسمتی از معاملات مفید هستند، به خصوص برای سرمایه گذاران متوسط.

با فعال شدن دستور Stop، انجام معامله تضمین می‌شود، اما قیمت معامله ممکن است با قیمت تعیین شده در دستور تفاوت داشته باشد. به عبارت دیگر، قیمت بازار ممکن است در زمان فعال شدن دستور متفاوت باشد.

اما در دستور Stop Limit، قیمت معامله تضمین می‌شود، اما ممکن است عملیات معامله انجام نشود. به عبارت دیگر، در صورتی که قیمت دارایی‌های پایه به سطح هدف برسد ولی قیمت بازار کمتر یا بیشتر از قیمت تعیین شده در دستور باشد یا برای شرکت‌های دیگر اجرای درخواست شما مقدور نباشد، ممکن است معامله انجام نشود.

نکات کلیدی و چکیده این مقاله:

هر دو نوع دستور توسط تریدرها برای کاهش خطرات سمت پایین یا ثبت سودهای بالا در صورت رسیدن به طولانی مدت، استفاده می‌شود.
دستور Stop Loss یک دستور سفارش بازار را اجرا می‌کند و اجرای قرارداد زمانی که قیمت Stop Loss مقصد رسیده باشد، تضمین می‌شود.
دستور Stop Limit در هنگام فعال شدن دستور Stop Loss اجرای یک دستور سفارش محدود را فراهم می‌کند و به سرمایه‌گذاران قدرت بیشتری برای کنترل قیمت اجرا می‌دهد.
قیمت دستور Stop Loss تضمین نمی‌شود، چرا که قرارداد ممکن است با قیمتی کمتر از قیمت Stop Loss اجرا شود.
اجرای کامل دستور Stop Limit تضمین نمی‌شود اگر قیمت دستور Limit به مقدار کافی اجرا نشود.

دستور استاپ لاس

استراتژی Stop Loss:

در استراتژی Stop Loss، من از دستور Stop Loss استفاده می‌کنم که با وارد کردن موقعیت، یک دستور خروج از موقعیت در سطح مشخص از ضرر را برای خودم قرار می‌دهم.

در بازار سهام، این دستور همچنین توسط فروشندگان کوتاه مدت استفاده می‌شود که به جای فروش، دستور خرید را برای پوشش ورشکستگی فعال می‌کنند. به عنوان مثال، اگر من یک سهم را با قیمت 30 دلار خریداری کنم و می‌خواهم خطرات احتمالی خود را با خروج از موقعیت در قیمت 25 دلار محدود کنم، یک دستور Stop Order با قیمت 25 دلار برای فروش وارد می‌کنم.

همچنین، دستور Stop Loss می‌تواند به عنوان یک دستور سفارش Buy Stop برای فروشندگان کوتاه مدت استفاده شود.

در صورت رسیدن قیمت سهم به 25 دلار، دستور Stop Loss فعال می‌شود و دستور من به یک دستور بازار تبدیل می‌شود و در بازار با آخرین پیشنهادات موجود اجرا می‌شود. این به این معنی است که دستور من می‌تواند با قیمتی کمتر یا بیشتر از 25 دلار اجرا شود، به تفکیک قیمت های پیشنهادی بعدی.

به عنوان مثال، اگر پیشنهادات بعدی برای قیمت سهم به ترتیب 24 دلار و 26 دلار باشند، دستور من با قیمت 26 دلار اجرا خواهد شد. اما اگر پیشنهادات بعدی 23 دلار و 24 دلار باشند، دستور من با قیمت 23 دلار اجرا خواهد شد.

این روش برای محافظت از سرمایه گذاری شما در صورتی که قیمت سهم به دلیل شرایط بازار به طور ناگهانی کاهش پیدا کند، بسیار مفید است.

با داشتن دستور Stop Loss، می‌توانید خسارات خود را کاهش دهید و به سرمایه گذاری امن تری دست یابید.

نکته مهم:

وقتی دستور Stop-Loss فعال می شود، قرارداد با قیمت بازار و نه قیمت Stop Loss اجرا می شود. احتمال کاهش قیمت اجرای معاملات برای دارایی‌های پایه با نوسانهای بالا، کمتر از قیمت Stop Loss خواهد بود.

در صورت تمایل به کنترل بیشتر قیمت اجرای معاملات، سرمایه‌گذار می‌تواند دستور Stop Loss را به دستور Stop Limit تغییر دهد. در دستور Stop Limit، سرمایه‌گذار قیمت اجرای معامله را مشخص می‌کند، اما پس از فعال شدن دستور Stop، قیمت اجرای دستور Limit ممکن است تغییر کند و این ممکن است منجر به عدم اجرای کامل دستور شود.

دستور Stop Limit:

Stop Limit دستوری است که دو نوع سفارش را با هم ترکیب می‌کند. این دستور به دو بخش تقسیم می‌شود؛ قسمت اول دستور Stop Loss است که در صورت برابر شدن با یک قیمت مقصد، قرارداد را فعال می‌کند.

قسمت دوم دستور قیمت محدود (Limit Price Order) است که فقط زمانی قرارداد را پر می‌کند که قیمت دارایی به آن مقصد برسد. این دو دستور به صورت همزمان وارد می‌شوند، اما دستور قیمت محدود به دلیل عدم برآورده شدن بخش Stop-Loss، فعال نمی‌شود تا زمانی که بخش Stop Loss فعال شود.

مثالی که من در اینجا می‌آورم، زمانی فعال می‌شود که من به عنوان یک تریدر، دستور Stop Limit را با حداکثر قیمت 24.50 دلار و قیمت 25 دلار، وارد کنم. اگر قیمت به 25 دلار برسد، قرارداد پر خواهد شد، اما این تنها در صورتی است که قیمت دارایی به مقداری برابر یا بهتر از 24.50 دلار برسد.

بنابراین، دستوری که با توجه به حداکثر و حداقل قیمت وارد شده، اجرا می‌شود، ممکن است بدلیل عدم برآورده شدن شرایط، فعال شود اما به اتمام نرسد. به عنوان مثال، اگر حداکثر قیمت برای امنیتی 25 دلار باشد و دستور Stop Loss فعال شود، اما قیمت به 24.75 دلار کاهش یابد، دستور Limit Order به دلیل عدم نرسیدن به قیمت هدف فعال نخواهد شد.

بنابراین، برای برآورده شدن این نوع دستورات، باید به دو شرط اصلی توجه شود. اولین شرط، تعیین درست حداقل و حداکثر قیمت برای دستور است، که با توجه به شرایط بازار و قیمت‌های فعلی تعیین می‌شود. دومین شرط، مراقبت از دستور با تحلیل و پیش‌بینی قیمت‌های بازار است، تا در صورت تغییرات ناگهانی در بازار، دستور به درستی اجرا شود و موثر باشد.

دستورات Stop Loss و Limit Order در بازار سرمایه ابزارهایی مهم برای کنترل ریسک و حفاظت از سرمایه‌گذاری هستند. با درست تنظیم و استفاده از این دستورات، سرمایه‌گذاران می‌توانند خسارات خود را کاهش دهند و به سود بیشتری دست یابند.

مزایا و معایب:

برای هر دو نوع دستور، مزایا و معایبی وجود دارد. به طور کلی، هر دو نوع دستور محافظت پتانسیل را برای جلوگیری از حرکت نامطلوب قیمت ارائه می‌دهند.

با این حال، ویژگی‌های کلیدی در مورد چگونگی اجرای این دستورات (یا عدم اجرا شدن آنها)، هزینه‌ها و استانداردهای اجرا وجود دارد.

مزایای دستور Stop-Loss:

– حفاظت در برابر خسارت: دستور Stop Loss برای محافظت در برابر خسارت ناشی از تغییرات قیمت، کارآمد است.

– سرعت اجرا: دستور Stop Loss به سرعت اجرا می‌شود و به تریدران اجازه می‌دهد با قیمت مناسب خارج شوند.

– تضمین انجام یک معامله.

– حفاظت در برابر نوسانات کوتاه مدت.

– عملکرد به عنوان محافظت برای محدود کردن زیان در صورت حرکت مخالف با موقعیت سرمایه گذار.

معایب دستور Stop-Loss:

– خطر Slippage: در بازارهای با ولاتیلیته بالا، دستور Stop Loss ممکن است باعث شود که قیمت اجرای معامله از قیمت Stop Loss پایین‌تر باشد و این موضوع منجر به Slippage می‌شود.

– فروش زودهنگام: در برخی مواقع، دستور Stop Loss ممکن است باعث فروش زودهنگام دارایی شده و تریدر به عنوان یک خریدار در بازار نمایش داده نخواهد شد.

– به حداقل رسیدگی یا عدم انعطاف پذیری عرضه می کند زیرا سفارش تضمین شده است که در صورت دستیابی به قیمت stop loss، فعال خواهد شد.

– در هنگام فعال شدن، بازار به قیمت بازار اجرا می شود؛ این ممکن است کمتر از قیمت تعیین شده برای stop loss باشد و براساس معاملات بازار باز باشد.

– سرمایه گذاران را در معرض خطر دیگر سرمایه گذارانی قرار می دهد که سطح stop loss آنها را بخواهند.

– نیاز به درک گرایشات تعیین قیمت دارد زیرا کارگزاران مختلف استانداردهای مختلفی برای فعال کردن و اجرای موقعیت ها دارند.

مزایای دستور Stop Limit:

– کنترل بیشتر: دستور Stop Limit به سرمایه‌گذاران قدرت بیشتری برای کنترل قیمت اجرای معامله می‌دهد.

– حفاظت از موقعیت: با دستور Stop Limit، تریدران می‌توانند از حفظ موقعیت خود در دارایی‌هایی با آنچه به‌عنوان قیمت زیرین محسوب می‌شود، اطمینان حاصل کنند.

– محافظت در برابر نوسانات شدید قیمت.

– تضمین حداقل قیمتی که یک معامله در آن انجام خواهد شد.

– ارائه انعطاف پذیری به عنوان اینکه سرمایه گذاران می توانند موقعیت خود را دوباره ارزیابی کنند اگر قیمت حد مجاز را از دست بدهند.

– عملکرد به عنوان محافظت برای محدود کردن زیان در صورت حرکت مخالف با موقعیت سرمایه گذار.

معایب دستور Stop Limit:

– سرعت اجرای کمتر: دستور Stop Limit ممکن است زمان بیشتری برای اجرا نسبت به دستور Stop Loss به‌دلیل محدودیت عوامل قیمت‌گذاری همراه باشد.

– هیچ گونه ضمانت برای اجرا ندارد حتی در صورت دستیابی به قیمت trigger price؛ این به دلیل تفاوت بین trigger price و limit price است.

– سرمایه گذاران را در معرض خطر دیگر سرمایه گذارانی قرار می دهد که سطح stop loss آنها را بخواهند.

– در صورتی که سرویس رایگان توسط کارگزار ارائه نشود، شاید هزینه کمیسیون بالایی را نیاز باشد.

– نیاز به درک گرایشات تعیین قیمت دارد زیرا کارگزاران مختلف استانداردهای مختلفی برای فعال کردن و اجرای موقعیت ها دارند.

تفاوت دستور Stop Loss و دستور Stop Limit

آیا باید برای سهم های خود، دستور محدود کننده تلفات (Stop Loss Order) قرار دهم؟

برای کاهش خطرات سرمایه‌گذاری، من می‌توانم از دستور محدود کننده تلفات استفاده کنم تا از افت قیمت سهامم جلوگیری کنم. اگر سرمایه‌گذاری کم‌خطر یا با دوره سرمایه‌گذاری کوتاه دارم، احتمالاً قرار دادن دستور محدود کننده تلفات به نیازهای سرمایه‌گذاری من پاسخگو خواهد بود.

دستور محدود کننده تلفات به عنوان یک ابزار مهم در سرمایه‌گذاری به کار می‌رود که به من کمک می‌کند تا از افت قیمت سهام جلوگیری کنم. با این دستور، من می‌توانم محدودیتی روی قیمت سهامم قرار دهم.

با استفاده از دستور محدود کننده تلفات، من می‌توانم از افت قیمت سهامم جلوگیری کنم و در عین حال، از سوددهی سرمایه‌ام نیز بهره‌مند شوم. اما در هر صورت، باید به دقت این دستور را قرار دهم و با توجه به شرایط بازار، محدودیت مناسبی برای خود انتخاب کنم.

با توجه به اهداف سرمایه‌گذاری و میزان خطرپذیری فردی، دستور محدود کننده تلفات باید شخصی سازی شود. این دستور محدودیتی برای تلفات قرار می‌دهد که در صورت افت قیمت سهام به این محدودیت برسد، من به صورت خودکار سهام خود را با قیمت تعیین شده فروش می‌کنم. این عمل باعث می‌شود من از افت قیمت در امان بمانم و به سوددهی مورد نظر خود نیز ادامه دهم.

استفاده از دستور محدود کننده تلفات، به عنوان یک ابزار قدرتمند برای سرمایه‌گذاران، در شرایط بازار و نیازهای سرمایه‌گذاری، می‌تواند بهترین راه‌حل برای جلوگیری از ضرر بر اثر افت قیمت سهام باشد.

تفاوت بین دستور بازار، دستور محدودیت قیمت و دستور محدود کننده تلفات چیست؟

دستور بازار یک معامله است که به طور فوری با هر قیمت موجود در بازار اجرا می‌شود.

دستور محدودیت قیمت (Limit Order) یک معامله است که در صورت رسیدن به یک قیمت بازار، فعال می‌شود ولی تا زمانی که قیمت محدود تعیین شده برای آن را ندارد، به صورت کامل اجرا نمی‌شود.

دستور محدود کننده تلفات (Stop Order) زمانی فعال می‌شود که قیمت تعیین شده برای محدود کردن تلفات (Stop-Loss) تحقق پیدا کرد، اگرچه ممکن است معامله با قیمتی کمتر از این قیمت انجام شود.

آیا دستور محدود کننده خسارت خطرناک است؟

دستور محدود کننده خسارت یا همان ضرر در عموماً یک ابزار کاهش خطر جهت کاهش تلفات است. با این حال، علیرغم اینکه دستور محدود کننده تلفات به طور ذاتی خطرناک نیست، معایب و مشکلاتی هم وجود دارد که در استفاده از آن باید مدیریت شوند.

یکی از مشکلات دستور محدود کننده تلفات، این است که ممکن است باعث کاهش کارایی سیستم معاملاتی شود. به عنوان مثال، اگر دستور محدود کننده تلفات به طور ناگهانی فعال شود، ممکن است سیستم  معاملاتی من نتواند با تغییرات ناگهانی که در آن ایجاد می شود، سازگاری پیدا کند و این می تواند به اختلال در کارکرد سیستم معاملاتی منجر شود.

همچنین، استفاده بیش از حد از دستور محدود کننده تلفات می تواند منجر به ایجاد فشار زیاد بر روی بازار شود و باعث افزایش نوسانات قیمتی شود. در این صورت، بازار ممکن است به نوسانات زیاد و ناپایداری دچار شود که مشتریان و سرمایه گذاران را نگران کند و باعث کاهش اعتماد آنها به بازار شود.

بنابراین، برای استفاده موثر از دستور محدود کننده تلفات، باید به دقت و با توجه به شرایط بازار، زمان و میزان اعمال آن تعیین شود. همچنین، باید با توجه به شرایط بازار، از دستور محدود کننده تلفات در مواقعی استفاده کرد که خطر بالایی برای تلفات بیشتر وجود دارد. به علاوه، باید از این دستور به صورت هماهنگ با دیگر سیاست های مدیریت ریسک استفاده کرد تا به حداقل رساندن ریسک های بازار کمک کند.

آیا سرمایه‌گذاران عادی باید از دستور محدود کننده تلفات و دستور محدود کننده قیمت استفاده کنند؟

برای مقابله با نوسانات قیمت و اطمینان حاصل کردن از سود معاملات خود، سرمایه‌گذاران می‌توانند از دستور محدود کننده تلفات و دستور محدود کننده قیمت استفاده کنند. برخی سرمایه‌گذاران با سفارش‌های محدود کننده ضرر، بیشترین بازدهی را کسب می‌کنند.

در بعضی موارد بروکر دستور محدود کننده تلفات را به صورت رایگان فراهم می‌کند، اما دستور محدود کننده قیمت ممکن است با هزینه اضافی از طریق بروکر در دسترس باشد. هرچند بروکرهایی که به ایرانیان خدمات ارائه میکنند عموما این امکان را بصورت پیشفرض برای کاربران فعال میکنند.

دستور محدود کننده ضرر به سرمایه‌گذار اجازه می‌دهد تا در صورتی که قیمت سهم به سمت نامطلوب حرکت کند، سفارش خود را به صورت خودکار لغو کند و از ضرر بیشتر جلوگیری کند. در عین حال، دستور محدود کننده قیمت به سرمایه‌گذار اجازه می‌دهد تا قیمت حداکثر یا حداقل خود را برای خرید یا فروش سهم تعیین کند و از دست دادن سود به دلیل حرکتات نامطلوب جلوگیری کند.

استفاده از این دستورهای محدود کننده می‌تواند به سرمایه‌گذاران کمک کند تا ریسک خود را کاهش داده و بهره‌مندی از سود بیشتری از معاملات خود حاصل کنند. با این حال، سرمایه‌گذار باید همواره به دقت و با توجه به شرایط بازار، از این ابزارها استفاده کند و تصمیم‌گیری‌های خود را بر اساس تحلیل دقیق و دانش و تجربه خود اتخاذ کند.

نتیجه‌گیری:

دستور محدود کننده ضرر و فرمان محدود کننده قیمت، به سرمایه گذاران بلند مدت و کوتاه مدت، حفاظت های مختلفی را فراهم می کند. فرمان محدود کننده تلفات، اجرای معامله را تضمین می کند، در حالی که فرمان محدود کننده قیمت، قیمت را تضمین می کند.

به علاوه، سرمایه گذاران کوتاه مدت، ممکن است از فرمان محدود کننده قیمت برای حفاظت از سود خود استفاده کنند. این فرمان به این معنی است که اگر قیمت سهم یا دارایی های سرمایه ای افزایش پیدا کند.

در واقع، دستورهای محدود کننده یکی از ابزارهای اصلی برای مدیریت ریسک در بازار سرمایه هستند. با استفاده از این دستورها، سرمایه گذاران می توانند خطرات سرمایه گذاری خود را کاهش داده و در عین حال، به سوددهی بیشتری دست یابند.

دستور محدود کننده ضرر، به سرمایه گذاران اجازه می دهد تا در صورتی که قیمت دارایی های سرمایه ای کاهش پیدا کند، به صورت خودکار از معامله خارج شوند و از از دست دادن سرمایه خود جلوگیری کنند. این دستور به ویژه برای سرمایه گذارانی که در بازار سرمایه تازه کار هستند، بسیار مفید است.

فرمان محدود کننده قیمت، به سرمایه گذاران اجازه می دهد تا با تعیین یک حداکثر قیمت، از خرید یا فروش دارایی های سرمایه ای بیشتر از این قیمت جلوگیری کنند. این دستور به ویژه برای سرمایه گذارانی که در بازار سرمایه با نوسانات شدید روبرو هستند، بسیار مفید است.

به طور کلی، استفاده از دستورهای محدود کننده در بازار سرمایه، می تواند به سرمایه گذاران کمک کند تا خطر سرمایه گذاری خود را کاهش داده و به سوددهی بیشتری دست یابند. با این حال، باید به دقت از این دستورها استفاده شود و قبل از اعمال آنها، بازار سرمایه و شرایط فعلی را به دقت بررسی کرد.

در هر صورت، استفاده از دستورهای محدود کننده، به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا در برابر نوسانات بازار سرمایه محافظت شوند و سودآوری بیشتری از سرمایه خود داشته باشند.

منبع: اینوستپدیا

سید محمد رضا

علاقه زیادی به ترجمه و بازنویسی متون دارم.