تعادل ریسک سرمایه گذاری نظریه‌ای مبتنی بر این فرض است که بازارها قابل اعتمادتر و کارآمدتر از سرمایه گذاران هستند. برقراری تعادل ریسک سرمایه گذاری در فارکس روش‌های متفاوتی دارد و در این مقاله می‌خواهیم این استراتژی را براساس نظریه هری مارکووتیز بررسی کنیم. تئوری مدرن پورتفولیو (Modern Portfolio Theory) برای تعادل ریسک، که توسط هری مارکوتیز برنده جایزه نوبل ابداع شده است، به سرمایه گذاران کمک می‌کند در عین به حداقل رساندن ریسک، بازده حداکثری داشته باشند.
این تئوری به راحتی در هر نوع سرمایه گذاری قابل اجرا است؛ به طور مثال برای سرمایه گذاران دارایی، می‌توانند سبد سرمایه‌گذاری خود را براساس همبستگی منفی دارایی‌ها بچینند. به طور مثال سهام نفت و شرکت‌های هواپیمایی همبستگی منفی دارند: زمانی که قیمت نفت بالا می‌رود هزینه سوخت شرکت‌های هواپیمایی نیز بالا می‌رود در نتیجه ارزش سهام این شرکت‌ها کاهش می‌یابد.
برعکس، وقتی ارزش نفت پایین می‌آید چون هزینه سوخت نیز کاهش پیدا می‌کند، ارزش سهام شرکت‌های هواپیمایی افزایش پیدا می‌کند. تعادل ریسک سرمایه گذاری یک استراتژی تخصیص وزن هر دارایی سبد است که از ریسک برای تعیین میزان اختصاص دهی اجزای مختلف یک سبد سرمایه گذاری استفاده می کند. استراتژی تعادل ریسک، رویکرد پورتفولیو مدرن MPT را اصلاح کرده و سرمایه گذاری را از طریق استفاده از اهرم جایز می‌داند.
MPT به دنبال تنوع بخشیدن دارایی های یک سبد سرمایه گذاری برای بهینه کردن هر چه بیشتر بازده و در عین حال رعایت پارامترهای ریسک بازار است. این کار از طریق مشاهده ریسک و بازده کل سبد صورت می گیرد، اما تنها پوزیشن های خرید و پوزیشن هایی که در آنها از مارجین استفاده نشده است را در بر می گیرد. با استفاده از استراتژی تعادل ریسک سرمایه گذاری، مدیران سبد گردان می‌توانند سهم مشارکت دقیق هر طبقه از دارایی یک سبد را برای دستیابی به تنوع بخشی بهینه استخراج کنند.
تعادل ریسک سرمایه گذاری، یک تکنیک سبد گردانی پیشرفته است که اغلب توسط صندوق‌های تامینی و سرمایه‌گذاران سطح بالا بکار گرفته می شود. این تکنیک نیاز به استفاده از یک روش پیچیده کمّی دارد، که سبب می شود نحوه تخصیص دارایی ها در آن نسبت به استراتژی های ساده پیشرفته تر باشد. هدف سرمایه گذاری تعادل ریسک، کسب بازدهی بهینه است. استراتژی های ساده تخصیص دارایی مانند استراتژی سبد 60سهام و 40اوراق قرضه از روش MPT استفاده می کنند.
MPT استانداردی برای میزان تنوع بخشی در سبد سرمایه‌گذاری است که بازده مورد انتظار را در ازای سطح مشخصی از ریسک به حداکثر می‌رساند. در استراتژی‌های ساده‌شده MPT که در آنها فقط از سهام و اوراق قرضه استفاده می‌شود، معمولاً برای سرمایه‌گذارانی که می‌خواهند ریسک بیشتری بپذیرند، تخصیص‌ها بیشتر به سمت سهام متمایل است. در عوض سرمایه‌گذاران ریسک گریز وزن بیشتری را به اوراق قرضه اختصاص خواهند داد تا اینگونه از سرمایه خود بهتر محافظت کنند.
استراتژی‌های تعادل ریسک سرمایه گذاری، هم امکان تنوع بخشی اهرمی را فراهم می آورند، و هم امکان استفاده از پوزیشن فروش برای تخصیص دارایی ها را. با استفاده از این رویکرد، مدیران سبد گردان می‌توانند از هر ترکیبی از دارایی ها که انتخاب می‌کنند استفاده کنند. با این حال، به جای تخصیص وزن دارایی‌ها به طبقات مختلف و رسیدن به یک ریسک بهینه، استراتژی‌های تعادل ریسک سرمایه گذاری از سطح ریسک بهینه به عنوان مبنای سرمایه‌گذاری استفاده می‌کنند.
این هدف اغلب با استفاده از ریسک اهرم به وزن و پخش کردن آن به طور مساوی در بین طبقات مختلف دارایی از طریق سطح ریسک بهینه محقق می‌شود. در یک استراتژی تعادل ریسک سرمایه گذاری، یک سبد سرمایه‌گذاری معمولا متشکل از سهام و اوراق است. با این حال، به جای استفاده از نسبت از پیش تعیین شده تنوع بخشی دارایی همچون 60/40، نسبت دارایی ها توسط یک سطح ریسک و یک سطح بازده تعیین می‌شود.
استراتژی‌های تعادل ریسک عموماً ریشه در روش MPT دارند. آنها به سرمایه گذاران اجازه می دهند تا سطوح ریسک خاصی را هدف قرار دهند و ریسک را در کل سبد سرمایه گذاری برای دستیابی به تنوع بخشی بهینه تقسیم کنند. خط بازار اوراق بهادار SML بخش دیگری از رویکرد تعادل ریسک سرمایه گذاری است. SML یک توصیف گرافیکی از رابطه بین ریسک و بازدهی یک دارایی است و در مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه CAPM از آن استفاده می‌شود.
شیب خط با استفاده از بتای بازار تعیین می شود و به سمت بالاست. هر چه احتمال بازدهی یک دارایی بیشتر باشد، ریسک مرتبط با آن دارایی بیشتر می شود. در اینجا یک فرض توکار وجود دارد و آن اینکه شیب SML ثابت است. با این حال، فرض شیب ثابت ممکن است واقع بینانه نباشد، چراکه برای مدل تخصیص سنتی 60/40، سرمایه‌گذاران باید ریسک بیشتری را برای دستیابی به بازده قابل قبول بپذیرند و مزایای تنوع بخشی محدود می‌شود، زیرا سهام بیشتر و پر ریسک تری به سبد اضافه می‌شود.
تعادل ریسک این مشکل را از طریق اهرم برای صاف کردن میزان تلاطم و ریسک بازار در دارایی های مختلف سبد حل می‌کند.
تعادل ریسک سرمایه گذاری چیست؟
صندوق تعادل ریسک AQR در سهام، اوراق قرضه، ارزها و کالاها در سطح جهانی سرمایه‌گذاری می‌کند و به دنبال دستیابی به یک بازدهی بهینه از طریق سرمایه‌گذاری تعادل ریسک متوازن است. صندوق جهانی Horizon نیز استراتژی تعادل ریسک را برای سرمایه گذاری های خود برگزیده است. این صندوق قابل معامله در بورس برای تعیین میزان سهم دارایی ها در سبد، از ریسک وزن محور استفاده می‌کند. منبع این مقاله: اینوست پدیا (5/5 – (2 امتیاز))
صندوق تعادل ریسک AQR در سهام، اوراق قرضه، ارزها و کالاها در سطح جهانی سرمایه‌گذاری می‌کند و به دنبال دستیابی به یک بازدهی بهینه از طریق سرمایه‌گذاری تعادل ریسک متوازن است. صندوق جهانی Horizon نیز استراتژی تعادل ریسک را برای سرمایه گذاری های خود برگزیده است. این صندوق قابل معامله در بورس برای تعیین میزان سهم دارایی ها در سبد، از ریسک وزن محور استفاده می‌کند. منبع این مقاله: اینوست پدیا (5/5 – (2 امتیاز))
- رویکرد تعادل ریسک در تشکیل سبد به دنبال تخصیص دهی وزن دارایی ها بر مبنای ریسک است تا بتواند سبد را متنوع تر کرده بطوریکه ریسک و بازده سبد را از یکدیگر جدا ناپذیر می‌داند.
- رویکرد تعادل ریسک مبتنی بر نظریه مدرن پورتفولیو MPT است، اما در آن امکان استفاده از اهرم و پوزیشن فروش نیز منظور شده است.
- تعادل ریسک به محاسبات کمّی زیادی نیاز دارد، که سبب می شود تخصیص وزن دارایی ها در آن نسبت به سایر استراتژی های تخصیص دارایی سبد کامل تر و پیشرفته تر باشد.
توضیح تعادل ریسک سرمایه گذاری
تعادل ریسک سرمایه گذاری، یک تکنیک سبد گردانی پیشرفته است که اغلب توسط صندوق‌های تامینی و سرمایه‌گذاران سطح بالا بکار گرفته می شود. این تکنیک نیاز به استفاده از یک روش پیچیده کمّی دارد، که سبب می شود نحوه تخصیص دارایی ها در آن نسبت به استراتژی های ساده پیشرفته تر باشد. هدف سرمایه گذاری تعادل ریسک، کسب بازدهی بهینه است.
استراتژی های ساده تخصیص دارایی مانند استراتژی سبد 60سهام و 40اوراق قرضه از روش MPT استفاده می کنند. MPT استانداردی برای میزان تنوع بخشی در سبد سرمایه‌گذاری است که بازده مورد انتظار را در ازای سطح مشخصی از ریسک به حداکثر می‌رساند.
در استراتژی‌های ساده‌شده MPT که در آنها فقط از سهام و اوراق قرضه استفاده می‌شود، تخصیص‌ها برای سرمایه‌گذارانی که ریسک بیشتری می‌پذیرند، بیشتر به سمت سهام متمایل است، در حالی که سرمایه‌گذاران ریسک‌گریز وزن بیشتری به اوراق قرضه اختصاص می‌دهند. استراتژی‌های تعادل ریسک سرمایه گذاری، هم امکان تنوع بخشی اهرمی را فراهم می‌کنند و هم امکان استفاده از پوزیشن فروش برای تخصیص دارایی‌ها.
با این رویکرد، مدیران سبدگردان می‌توانند از هر ترکیبی از دارایی‌ها استفاده کنند. با این حال، به جای تخصیص وزن دارایی‌ها به طبقات مختلف برای رسیدن به ریسک بهینه، این استراتژی‌ها از سطح ریسک بهینه به عنوان مبنای سرمایه‌گذاری استفاده می‌کنند. این هدف اغلب با استفاده از ریسک اهرم به وزن و پخش کردن آن به طور مساوی در بین طبقات مختلف دارایی از طریق سطح ریسک بهینه محقق می‌شود.
در یک استراتژی تعادل ریسک سرمایه گذاری، سبد سرمایه‌گذاری معمولا متشکل از سهام و اوراق است. اما به جای استفاده از نسبت از پیش تعیین شده تنوع بخشی دارایی همچون 60/40، نسبت دارایی‌ها توسط یک سطح ریسک و یک سطح بازده تعیین می‌شود. استراتژی‌های تعادل ریسک عموماً ریشه در روش MPT دارند و به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهند تا سطوح ریسک خاصی را هدف قرار دهند و ریسک را در کل سبد سرمایه گذاری برای دستیابی به تنوع بخشی بهینه تقسیم کنند.
خط بازار اوراق بهادار (SML) بخش دیگری از این رویکرد است. SML یک توصیف گرافیکی از رابطه بین ریسک و بازدهی یک دارایی است و در مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه (CAPM) از آن استفاده می‌شود. شیب خط با استفاده از بتای بازار تعیین می‌شود و به سمت بالاست؛ هر چه احتمال بازدهی یک دارایی بیشتر باشد، ریسک مرتبط با آن نیز بیشتر می‌شود.
فرض توکار در اینجا این است که شیب SML ثابت است، اما این فرض ممکن است واقع‌بینانه نباشد. برای مدل تخصیص سنتی 60/40، سرمایه‌گذاران باید ریسک بیشتری را برای دستیابی به بازده قابل قبول بپذیرند و مزایای تنوع بخشی محدود می‌شود، زیرا سهام بیشتر و پرریسک‌تری به سبد اضافه می‌شود. تعادل ریسک این مشکل را از طریق اهرم برای صاف کردن میزان تلاطم و ریسک بازار در دارایی‌های مختلف سبد حل می‌کند.
صندوق تعادل ریسک AQR در سهام، اوراق قرضه، ارزها و کالاها در سطح جهانی سرمایه‌گذاری می‌کند و به دنبال دستیابی به یک بازدهی بهینه از طریق سرمایه‌گذاری تعادل ریسک متوازن است. صندوق جهانی Horizon نیز استراتژی تعادل ریسک را برای سرمایه‌گذاری‌های خود برگزیده است و از ریسک وزن محور برای تعیین میزان سهم دارایی‌ها در سبد استفاده می‌کند. منبع این مقاله: اینوست پدیا.
با این حال، به جای تخصیص وزن دارایی‌ها به طبقات مختلف و رسیدن به یک ریسک بهینه، استراتژی‌های تعادل ریسک سرمایه گذاری از سطح ریسک بهینه به عنوان مبنای سرمایه‌گذاری استفاده می‌کنند.
این هدف اغلب با استفاده از ریسک اهرم به وزن و پخش کردن آن به طور مساوی در بین طبقات مختلف دارایی از طریق سطح ریسک بهینه محقق می‌شود.
روش های تعادل ریسک سرمایه گذاری
در یک استراتژی تعادل ریسک سرمایه گذاری، یک سبد سرمایه‌گذاری معمولا متشکل از سهام و اوراق است. با این حال، به جای استفاده از نسبت از پیش تعیین شده تنوع بخشی دارایی همچون 60/40، نسبت دارایی ها توسط یک سطح ریسک و یک سطح بازده تعیین می‌شود.
استراتژی‌های تعادل ریسک عموماً ریشه در روش MPT دارند. آنها به سرمایه گذاران اجازه می دهند تا سطوح ریسک خاصی را هدف قرار دهند و ریسک را در کل سبد سرمایه گذاری برای دستیابی به تنوع بخشی بهینه تقسیم کنند.
خط بازار اوراق بهادار SML بخش دیگری از رویکرد تعادل ریسک سرمایه گذاری است. SML یک توصیف گرافیکی از رابطه بین ریسک و بازدهی یک دارایی است و در مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه CAPM از آن استفاده می‌شود. شیب خط با استفاده از بتای بازار تعیین می شود. شیب خط به سمت بالاست. هر چه احتمال بازدهی یک دارایی بیشتر باشد، ریسک مرتبط با آن دارایی بیشتر می شود.
در اینجا یک فرض توکار وجود دارد و آن اینکه شیب SML ثابت است. با این حال، فرض شیب ثابت ممکن است واقع بینانه نباشد. چراکه برای مدل تخصیص سنتی 60/40، سرمایه‌گذاران باید ریسک بیشتری را برای دستیابی به بازده قابل قبول بپذیرند و مزایای تنوع بخشی محدود می‌شود، زیرا سهام بیشتر و پر ریسک تری به سبد اضافه می‌شود.
تعادل ریسک این مشکل را از طریق اهرم برای صاف کردن میزان تلاطم و ریسک بازار در دارایی های مختلف سبد حل می‌کند.
نمونه هایی از تعادل ریسک در دنیای واقعی
صندوق تعادل ریسک AQR در سهام، اوراق قرضه، ارزها و کالاها در سطح جهانی سرمایه‌گذاری می‌کند و به دنبال دستیابی به یک بازدهی بهینه از طریق سرمایه‌گذاری تعادل ریسک متوازن است.
صندوق جهانی Horizon نیز استراتژی تعادل ریسک را برای سرمایه گذاری های خود برگزیده است. این صندوق قابل معامله در بورس برای تعیین میزان سهم دارایی ها در سبد، از ریسک وزن محور استفاده می‌کند.
