سرمایه گذاری فعال در مقابل سرمایه گذاری انفعالی

Mahdi Haghshenas

تاریخ آخرین بروزرسانی: 23 دسامبر 2022

بحث در مورد سرمایه‌گذاری فعال یا سرمایه گذاری انفعالی براحتی می‌تواند به یک بحث داغ تبدیل شود، زیرا سرمایه‌گذاران و مدیران سرمایه به شدت از یک استراتژی در برابر استراتژی دیگر دفاع می کنند. گرچه سرمایه گذاری انفعالی در میان سرمایه گذاران مخصوصا فعالان بازار فارکس از محبوبیت بیشتری برخوردار است، اما استدلال هایی به نفع سرمایه گذاری فعال نیز وجود دارد. سرمایه گذاری فعال همانطور که از نامش پیداست مستلزم داشتن یک رویکرد عمل گرایانه و فعالانه است، که معمولاً توسط یک مدیر سبد سرمایه گذاری یا سایر شرکت کنندگان بازار صورت می گیرد. سرمایه گذاری انفعالی عبارتست از خرید و فروش کمتر که طی آن سرمایه گذاران معمولا صندوق های مربوط به شاخص یا سایر صندوق های سرمایه گذاری را می خرند. اگرچه هر دو مدل سرمایه گذاری سودآوری دارند، اما سرمایه گذاری های انفعالی جریان های نقدینگی بیشتری را نسبت به سرمایه گذاری های فعال جذب می کنند. در گذشته، سرمایه گذاری های انفعالی بیشتر از سرمایه گذاری های فعال به کسب سود منجر شده اند. سرمایه‌گذاری فعال نسبت به سال های گذشته اخیرا محبوب‌تر شده است، به‌ویژه در بازارهای متلاطم و پرنوسان فعلی. در این مقاله ما بصورت کلی به مقوله سرمایه گذاری و انواع آن از نوع فعال و انفعالی خواهیم پرداخت، مهم نیست شما این مبحث را برای بازار مالی فارکس میخواهید استفاده کنید یا هر نوع بازار مالی دیگر، یقینا این دانستن شیوه های مختلف سرمایه گذاری برای شما کاربرد فراوانی خواهد داشت.

سرمایه گذاری فعال

سرمایه‌گذاری فعال، همانطور که از نامش پیداست، رویکردی عمل گرایانه دارد و مستلزم آن است که شخص به عنوان یک مدیر سبدگردان نقش فعالی ایفا کند. هدف از مدیریت فعال پول، برتری داشتن نسبت به میانگین بازدهی بازار سهام و استفاده کامل از نوسانات کوتاه مدت قیمت است. چنین چیزی شامل تحلیل بسیار عمیق تر و تخصصی تر بازار است برای اینکه بدانیم چه زمانی باید سراغ سهام رفت، چه زمانی باید سمت اوراق قرضه رفت یا چه زمانی وقت خرید یک دارایی و چه زمان وقت فروش یک دارایی است. یک مدیر سبدگردان معمولاً ناظر بر تیمی از تحلیلگران است که آنها عوامل کمی و کیفی را بررسی و رصد کرده و سپس خود به تحلیل می نشینند تا تلاش کنند بفهمند که قیمت به کدام سمت رفته و چه زمانی تغییر جهت می دهد. سرمایه گذاری فعال مستلزم داشتن این اعتماد به نفس است که هر کسی سبد را مدیریت می کند زمان مناسب خرید یا فروش را می داند. یک مدیریت سرمایه‌گذاری فعال و موفق مستلزم این است که باید در بیشتر مواقع و در بیشتر معاملات تحلیل ما درست باشد.

سرمایه گذاری انفعالی

اگر شما یک سرمایه گذار منفعل هستید، برای بلند مدت سرمایه گذاری می کنید. سرمایه گذاران منفعل میزان خرید و فروش ها در پرتفوی خود را محدود می کنند و این روشی بسیار مقرون به صرفه برای سرمایه گذاری است. این استراتژی نیاز به ذهنیت بخر و بنداز کنار دارد. بعبارتی در این روش باید در برابر وسوسه اقدام به معامله یا پیش‌بینی کردن حرکت بعدی بازار مقاومت کنیم. نمونه اعلای رویکرد انفعالی، خرید صندوق های شاخص است. هر زمان که این شاخص‌ها یکی از سهام سبد خود را افزایش دهند، صندوق‌های شاخص که از آنها پیروی می‌کنند نیز به‌طور خودکار دارایی‌های خود را با خرید سهامی که بخش جدید شاخص شده است، افزایش می دهند. به همین دلیل این نکته بسیار مهم است که یک شرکت به اندازه‌ای بزرگ می‌شود که در یکی از شاخص‌های اصلی گنجانده شود. بعبارتی تضمینی است که آن سهام به یک دارایی اصلی در هزاران صندوق تبدیل می‌شود. هنگامی که شما صاحب سهام اندکی از هزاران شرکت هستید، با مشارکت در مسیر صعودی سود شرکت های کل بازار سهام بازده خود را به دست می آورید. سرمایه گذاران منفعل موفق نگاه خود را روی سود نهایی می اندازند و ضرر های کوتاه مدت (حتی در رکودهای شدید) را نادیده می گیرند.

تفاوت های کلیدی سرمایه گذاری فعال و انفعالی

مزایای سرمایه گذاری انفعالی

برخی از مزایای اصلی سرمایه گذاری انفعالی عبارتند از: کارمزدهای بسیار کم: هیچ کس دیگر دنبال تحلیل و رصد سهام نمی رود، بنابراین هزینه رصد بسیار کمتر می شود. صندوق های انفعالی صرفا دنباله روی شاخصی هستند که از آن به عنوان معیار خود استفاده می کنند. شفافیت: همیشه کاملا مشخص است که کدام دارایی ها در صندوق شاخص قرار دارند. کارایی مالیاتی: با توجه به استراتژی خرید و فروش بسیار کم هزینه های مالیاتی بسیار کم می شود.

معایب سرمایه گذاری انفعالی

طرفداران سرمایه گذاری فعال می گویند که استراتژی های انفعالی دارای نقاط ضعف زیر است: تنوع محدود: صندوق های انفعالی به یک شاخص خاص یا مجموعه ای از صندوق های از پیش تعیین شده محدود هستند که تنوع اندکی هم دارند. بنابراین، سرمایه گذاران بدون توجه به آنچه در بازار اتفاق می افتد، در آن دارایی ها محبوس می شوند. بازدهی اندک: طبق تعریف، صندوق‌های انفعالی تقریباً هرگز بازدهی بیشتر از کلیت بازار ندارند، حتی در مواقع نوسانات شدید، زیرا بخش اصلی سبد سرمایه گذاری آنها قفل شده است و قابل خرید و فروش نیست. گاهی اوقات، بازدهی یک صندوق انفعالی ممکن است کمی از میانگین بازار بالاتر رود، اما هرگز بازدهی بزرگی که مدیران سرمایه گذاری فعال می‌خواهند را ثبت نخواهد کرد، مگر اینکه خود بازار به طرز خفنی صعودی شود! از سوی دیگر، مدیران سرمایه گذاری فعال می توانند پاداش های بزرگ تری را به ارمغان بیاورند، اگرچه این پاداش ها با ریسک بیشتری نیز همراه هستند.

مزایای سرمایه گذاری فعال

مزایای سرمایه گذاری فعال عبارتند از: انعطاف پذیری: مدیران سرمایه گذاری های فعال نیازی به دنبال کردن شاخص خاصی ندارند. آن‌ها می‌توانند سهام شکار که خودشان فکر می‌کنند پیدا کرده‌اند، را براحتی بخرند. پوشش ریسک: مدیران سرمایه گذاری فعال همچنین می‌توانند با استفاده از تکنیک‌های مختلف مانند شورت سل (فروش گرفتن پیش از خرید) یا اختیار معامله (اپشن)، ریسک خود را پوشش دهند، و زمانی که ریسک‌ها بسیار بزرگ می‌شوند، می‌توانند از سهام خاصی کم کنند یا از یک سری سهام خارج شوند. مدیران سبد گردان منفعل، صرف نظر از عملکردشان، در سهام شاخصی که دنبال می کنند، گیر کرده اند. مدیریت مالیات: گرچه این استراتژی می‌تواند باعث ایجاد مالیات زیاد بر عایدی سرمایه شود، اما مشاوران می‌توانند استراتژی‌های مدیریت مالیات را طراحی کنند تا میزان مالیات پرداختی آنها تحت کنترل باشد. استراتژی هایی نظیر فروش سرمایه‌گذاری‌هایی که در ضرر هستند تا اینگونه مالیات های زیاد را جبران کنند.

معایب سرمایه گذاری فعال

اما استراتژی های فعال دارای معایب زیر است: بسیار پر هزینه: کارمزدها در این نوع سرمایه گذاری بسیار بیشتر است زیرا همه آن خرید و فروش فعال باعث ایجاد هزینه های تراکنش می شود، بگذریم از اینکه آنها در حال پرداخت حقوق تیم تحلیلگران خود که سهام انتخاب می کنند نیز هستند. تمام این کارمزدها در بلند مدت ممکن است حتی کل بازده را از نیز بین ببرد. ریسک فعال: مدیران سرمایه گذاری فعال آزادند تا هر مدل سرمایه‌گذاری را که فکر می‌کنند بازده بالاتری به همراه دارد، را بخرند. در این حالت اگر تحلیل‌گران تحلیل درست داشته باشند عالی است اما وقتی تحلیل شان اشتباه از آب دربیاید ماجرا وحشتناک می شود. ملاحظات خب حالا با توجه به نکات بالا کدام یک از این استراتژی ها سود بیشتری را برای سرمایه گذاران به همراه خواهد داشت؟ شاید بگویید که توانایی یک مدیر سبدگردان حرفه ای است که تعیین می کند او از صندوق شاخص عملکرد بهتری خواهد داشت یا خیر. اما اینطور نیست. اگر ما صرفا نتایج را در نظر بگیریم، سرمایه گذاری انفعالی برای بیشتر سرمایه گذاران سود بیشتری به همراه دارد. مطالعه ها یکی پس از دیگری (در طول دهه های گذشته) همواره نتایج ناامید کننده ای را برای مدیران فعال نشان داده است. مدیران فعال صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک، چه در امریکا و چه در اروپا، بطور منظم در قیاس با شاخص معیار خود ضعیف تر عمل کرده اند. مطالعات نشان می‌دهد که بین 86 تا 95 درصد از صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک در دهه ابتدایی قرن 21 که مدل سرمایه گذاری فعال را مدیریت می کردند، به هدف خود برای سود بیشتر از میانگین بازار (پس از کسر مالیات) دست نیافته اند. به همین ترتیب، مطالعات موسسه S&P Global نشان داد که طی دوره 15 ساله منتهی به سال 2021، تنها حدود 4.5 درصد از سبدهای حرفه ای مدیریت شده در امریکا توانستند به طور منظم از صندوق شاخص معیار خود بهتر عمل کنند. پس از کسر مالیات و هزینه های معاملاتی، تعداد صندوق های موفق حتی به کمتر از 2 درصد رسید! چندین مطالعه دیگر نیز یافته های مشابهی را گزارش کرده اند. تنها درصد کمی از صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک با مدیریت فعال، عملکرد بهتر از صندوق‌های شاخص انفعالی داشته اند. این شواهد (مبنی بر اینکه سرمایه گذاری انفعالی بر سرمایه گذاری فعال غلبه می کند)، ممکن است نکته بسیار پیچیده ای را زیادی برای ما ساده کند، زیرا استراتژی های فعال و انفعالی تنها دو روی یک سکه هستند. هر دو دارای منطق هستند و بسیاری از خبرگان بازار از ترکیبی از این استراتژی ها استفاده می کنند. با این حال، گزارش‌ها حاکی از آن است که برای مثال، در طول دوره های تلاطم بازار، مانند اواخر سال 2019، صندوق‌های ETF که مدل فعال مدیریت می شدند، عملکرد نسبتاً خوبی داشته‌اند. گرچه صندوق‌های انفعالی همچنان به طور کلی عملکرد بهتری داشتند (به دلیل پرداخت کارمزد کمتر)، اما این نشان می‌دهد که سرمایه گذاران مایلند در ازای دریافت راهنمایی های تخصصی یک مدیر فعال در طول دوره های تلاطم یا نوسانات شدید بازار، کارمزدهای بالاتر را بپذیرند.

مثالی از سرمایه گذاری فعال در برابر سرمایه گذاری انفعالی

بسیاری از مشاوران سرمایه‌گذاری بر این باورند که بهترین استراتژی، داشتن ترکیبی از سبک‌های فعال و انفعالی است که می‌تواند همچون سپری از سرمایه گذار در برابر نوسانات شدید بازار محافظت کند. نیازی نیست که حتما یا مدیریت انفعالی را انتخاب کنید یا مدل فعال را. ترکیبی از هر دو می‌تواند یک سبد را متنوع‌تر کرده و در واقع به مدیریت ریسک سبد کمک کند. مشتریانی که نقدینگی های بزرگی دارند شاید بخواهند (در پولبک ها) بصورت فعال به دنبال فرصت‌هایی برای سرمایه‌گذاری در ETF باشند. افراد بازنشسته که به درآمد و سودهای کوچک بیشتر اهمیت می دهند، ممکن است به طور فعال سهام ارزشمند خاصی را انتخاب کنند و فقط به دنبال سود سالیانه سهام باشند و در عین حال ذهنیت بخر و بنداز کنار را هم داشته باشند. سود سالانه سهام سودی است که از سوی شرکت ها به سهامداران آنها (به عنوان پاداش سهام دار بودن) بصورت سالانه و نقدی پرداخت می شود. علاوه بر این، فقط بازدهی نیست که مهم است، بلکه بازده تعدیل شده بر اساس ریسک است که مهم است. بازده تعدیل شده بر اساس ریسک عبارتست از سود حاصل از سرمایه گذاری در ازای میزان ریسکی که برای دستیابی به آن بازده متحمل شده ایم. کنترل مقدار پولی که به بخش های خاص یا حتی شرکت های خاص می رود (در بازارهای متلاطم)، در واقع می تواند از مشتری محافظت کند. برای بیشتر مردم، سرمایه گذاری فعال و انفعالی هر یک زمان و مکان خود را دارد. اساسا بیشتر مشاوران استفاده از ترکیبی از هر دو روش را توصیه می کنند. در چه مقدار از بازار به صورت انفعالی سرمایه گذاری می شود؟ طبق تحقیقات، حدود 17 درصد از بازار سهام امریکا به صورت انفعالی سرمایه گذاری می شود و احتمالا تا سال 2026 از مدل سرمایه گذاری فعال پیشی خواهد گرفت. بر حسب سرمایه صندوق های مشترک، حدود 54 درصد از صندوق های سرمایه گذاری مشترک و دارایی های ETF در امریکا تا سال 2021 در مدل شاخص انفعالی قرار دارند. تعداد صندوق‌های انفعالی در سال 2018 از صندوق‌های فعال پیشی گرفتند. آیا همه صندوق های ETF انفعالی هستند؟ خیر. گرچه ETF ها فرصتی برای رصد شاخص های کم هزینه اند، با این حال بسیاری از ETF ها به طور فعال مدیریت می شوند و از ترکیبی از استراتژی ها استفاده می کنند. منبع: اینوست پدیا