شاخص چیست؟ مثال‌ها، نحوه استفاده

تاریخ آخرین بروزرسانی: 24 می 2023
با استفاده از معیار و روش استاندارد، یک شاخص قیمت سبد اوراق بهادار را اندازه گیری می کند. این شاخص ها به عنوان نمونه برای ارزیابی عملکرد سرمایه گذاری در بازارهای مالی مورد استفاده قرار می گیرند. شاخص های مهمی مانند S&P 500 و Dow Jones Industrial Average در بازار آمریکا وجود دارند. معامله گران فعال در این شاخص ها به عنوان یک روش ارزان جهت تکثیر بازدهی شاخص های محبوب مانند S&P 500 یا Dow Jones Industrial Average، مورد توجه قرار داده اند. بررسی و ارزیابی راهبرد سرمایه گذاری در شاخص مناسب، برای درک عملکرد سبد معاملاتی شما از اهمیت بالایی برخوردار است.  

شاخص یا ایندکس چیست؟

ایندکس یک روش برای پیگیری عملکرد یک گروه از دارایی ها به صورت استاندارد است. معمولا ایندکس ها عملکرد یک سبد اوراق بهادار را که قرار است یک منطقه خاص از بازار را تقلید کند، اندازه گیری می کنند. اینها می‌توانند به عنوان یک شاخص گسترده ساخته شوند که بازار کل را شامل می‌شود، مانند شاخص استاندارد اندپور 500 یا شاخص صنعتی داو جونز (DJIA)، یا شاخص‌هایی که عمدتاً به پیگیری یک صنعت خاص یا بخشی می‌پردازند، مانند شاخص راسل 2000 که فقط سهام کوچک را پیگیری می‌کند.  
شاخص

شاخص

فهمیدن شاخص ها

شاخص ها برای اندازه‌گیری داده‌های مالی یا اقتصادی دیگری مانند نرخ بهره، تورم یا تولید صنعتی نیز ایجاد می‌شوند. ایندکس‌ها معمولا به عنوان معیارهایی برای ارزیابی عملکرد بازدهی پرتفویی استفاده می‌شوند. یک روش سرمایه‌گذاری محبوب به نام ایندکسینگ، سعی در تکثیر چنین ایندکسی در یک شیوه‌ی فعالیتی نیست، بلکه سعی در تقلید از آن به صورت غیرفعال است. یه چیزی به نام "ایندکس" وجود داره که یه نشونه یا معیاری برای چیزی هست. در حوزه مالی، معمولا به یه معیار آماری برای تغییرات بازار اوراق بهادار اشاره داره. در مورد بازارهای مالی، ایندکس های بازار سهام و باند شامل یه پورتفوی مجازی از اوراق بهادار هستند که یه بازار خاص یا یه بخش از بازار رو نمایندگی می کنند. (شما نمی تونید مستقیما در یک ایندکس سرمایه گذاری کنید.) ایندکس S&P 500 و ایندکس باند Bloomberg US Aggregate Bond برای بازار سهام و باند ایالات متحده به ترتیب بنچمارک های معمول هستند. این به معنای نرخ به عنوان یک معیار برای وام های مسکن است که توسط یک شخص ثالث تعیین می شود. هر شاخص مربوط به بازار سهام و اوراق بهادار دارای روش محاسبه خودش است. در اکثر موارد، تغییر نسبی یک شاخص مهمتر از مقدار عددی واقعی آن است. به عنوان مثال، اگر شاخص FTSE 100 در حال حاضر 6،670.40 باشد، این عدد به سرمایه گذاران می گوید که شاخص تقریباً هفت برابر سطح پایه خود یعنی 1،000.3 است. با این حال، برای ارزیابی تغییرات شاخص در روز قبل، سرمایه گذاران باید به مقدار کاهش شاخص نگاه کنند، که اغلب به صورت درصد بیان می شود.  

سرمایه‌گذاری و معامله در شاخص

ایندکس‌ها همیشه به عنوان معیارهایی برای اندازه گیری عملکرد صندوق‌های سرمایه گذاری مشترک و صندوق‌های معاملاتی معامله شده (ETF) استفاده می‌شوند. به عنوان مثال، بسیاری از صندوق‌های سرمایه گذاری مشترک با بازگشت در شاخص S&P 500 مقایسه می‌کنند تا به سرمایه گذاران احساس کنند که مدیران چه مقدار بیشتر یا کمتر از پولشان در یک صندوق شاخص در حال کسب درآمد هستند. "ایندکس کردن" یک نوع مدیریت صندوق پس‌اندازی است که در آن به جای اینکه مدیر پرتفوی صندوق به صورت فعال سهام را انتخاب کند و در زمان مناسب خرید و فروش کند، مدیر صندوق یک پرتفوی می‌سازد که نگهداری‌های آن تصویر سهام یک شاخص خاص را بازتاب می‌دهد. ایده این است که با تقلید از نمایهٔ بازار سهام به عنوان یک کل یا یک بخش گسترده از آن، صندوق نیز عملکرد خود را همانند آن شاخص اجرا کند. چون شما نمی‌توانید به طور مستقیم در یک شاخص سرمایه‌گذاری کنید، صندوق های شاخص برای پیگیری عملکرد آن‌ها ایجاد می‌شوند. این صندوق‌ها شامل اوراق بهاداری هستند که به طور نزدیکی با آن‌هایی که در یک شاخص وجود دارند، مشابه هستند و به این ترتیب به یک سرمایه‌گذار اجازه می‌دهند که بر روی عملکرد آن شاخص معامله کند و در عوض هزینه‌ای پرداخت کند. مثالی از یک صندوق شاخص محبوب، ETF S&P 500 Vanguard (VOO) است که به طور نزدیکی شاخص S&P 500 را بازتاب می‌دهد. وقتی که افراد مسئول صندوق های سرمایه گذاری مشترک و صندوق های مبادله نشده، سعی می‌کنند که پورتفولیوی را تشکیل دهند که شامل اجزای یک شاخص خاص باشد. این به سرمایه گذار این امکان را می‌دهد که امنیتی را خریداری کند که احتمالاً همراه با بازار سهام به طور کلی یا با یک بخش خاص از بازار بالا و پایین برود.  

چند مثال در خصوص شاخص

ایندکس S&P 500 یکی از معروف‌ترین ایندکس‌های جهان و یکی از رویه‌های رایج برای بازار سهام است. ۸۰ درصد از کل سهام معامله شده در ایالات متحده در آن شامل می‌شوند. از طرف دیگر، شاخص صنعتی داو جونز هم شناخته شده است، اما ارزش سهام فقط از ۳۰ شرکت عمومی معامله شده در کشور را نشان می‌دهد. به علاوه، شاخص‌های برجسته دیگر شامل شاخص ناسداک ۱۰۰ نیز هستند. این متن شامل نام سه شاخص بازار مالی مختلف است. شاخص بازار کلی ویلشایر ۵۰۰۰، شاخص MSCI EAFE و شاخص اوراق قرضه آمریکا بلومبرگ. سرمایه‌گذاری‌های سالیانه ایندکس شده، مشابه صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک، به یک شاخص تجارتی مرتبط مرتبط می‌شوند. با این حال، در این نوع سرمایه‌گذاری، مدیر صندوق به جای ایجاد یک پرتفویی مناسب برای تقلید از شاخص مورد نظر، به دنبال این است که اوراق بهاداری با نرخ بازگشت خاصی را دنبال کند، اما معمولا به دلیل سقفی که برای بازدهی آن‌ها وجود دارد، بازدهی آن‌ها محدود می‌باشد. به عنوان مثال، اگر یک سرمایه‌گذاری سالیانه به شاخص داو جونز اندکس شود و سقف آن 10% باشد، نرخ بازگشت آن بین 0 و 10٪ خواهد بود وابسته به تغییرات سالانه در آن شاخص. سرمایه‌گذاری‌های ایندکس شده به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهند که اوراق بهاداری را خریداری کنند که به همراه بخش‌های گسترده بازار یا بازار کل رشد می‌کنند. وام های با نرخ قابل تنظیم، به نرخ سودی که در طول عمر وام تغییر می کند، مجهز هستند. نرخ سود قابل تنظیم با اضافه کردن حاشیه به یک شاخص تعیین می شود. یکی از محبوب ترین شاخص ها برای وام ها، نرخ پیشنهادی بانک لندن (LIBOR) است. برای مثال، اگر یک وام با ارجاع به LIBOR دارای یک حاشیه 2٪ باشد و LIBOR 3٪ باشد، نرخ سود بر روی وام 5٪ است.  

صندوق شاخص چیست؟

صندوق شاخص یا ETF یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک است که به دنبال تکثیر عملکرد یک شاخص است، اغلب با ساختن نمونه‌ای از پورتفولیو خود که با شاخص خود همخوانی دارد. سرمایه‌گذاری در شاخص به عنوان یک استراتژی غیرفعال در نظر گرفته می‌شود زیرا هیچ گونه انتخاب سهام یا مدیریت فعالی ندارد. مطالعات نشان می‌دهد که در طول زمان، استراتژی‌های شاخص‌گذاری بهتر از استراتژی‌های انتخاب سهام عمل می‌کنند. به دلیل اینکه صندوق‌های شاخص به صورت غیرفعال هستند، همچنین دارای هزینه‌های کمتر و نیز انتشار مالیات هستند. ETF یا صندوق شاخص، یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک است که به هدف تکثیر عملکرد یک شاخص، با ساخت نمونه‌ای از پورتفولیو خود که با شاخص مورد نظر همخوانی دارد، فعالیت می‌کند. سرمایه‌گذاری در شاخص به عنوان یک استراتژی غیرفعال در نظر گرفته می‌شود، زیرا در این روش هیچ گونه انتخاب سهام یا مدیریت فعالی صورت نمی‌گیرد. مطالعات نشان می‌دهد که استراتژی‌های شاخص‌گذاری در طول زمان عملکرد بهتری نسبت به استراتژی‌های انتخاب سهام داشته‌اند. همچنین، به دلیل غیرفعال بودن صندوق‌های شاخص، هزینه‌های آنها کمتر و مالیات آنها نیز کمتر است. علاوه بر این، صندوق‌های شاخص قابلیت خرید و فروش آسان و سریع را دارند، به عنوان مثال، می‌توانید آن‌ها را در بورس خریداری کنید و در هر زمان که خواستید، به راحتی فروش کنید. برخلاف صندوق‌های سرمایه‌گذاری فعال، تحلیل و بررسی بازار و شرکت‌ها برای سرمایه‌گذاری در صندوق‌های شاخص لازم نیست و این مسئله باعث می‌شود که این صندوق‌ها برای سرمایه‌گذارانی که می‌خواهند در بازار سهام حضور داشته باشند، گزینه خوبی باشند. اما باید توجه داشت که همه صندوق‌های شاخص به یک شاخص واحد پیوسته نیستند. بعضی از صندوق‌های شاخص به دنبال پیگیری عملکرد بازار سهام به طور کلی هستند، در حالی که دیگر صندوق‌های شاخص به دنبال پیگیری عملکرد شاخص‌های خاص مانند شاخص دی‌جی‌آی، شاخص صنعت زراعت و… هستند. بنابراین، قبل از سرمایه‌گذاری در یک صندوق شاخص، باید به دقت بررسی کنید که این صندوق به چه شاخصی پیوسته است و آیا استراتژی‌های آن با رویکردهای سرمایه‌گذاری شما سازگار است یا خیر.  

راه‌های مختلف ساختاردهی یک شاخص چیست؟

شاخص‌ها می‌توانند به چندین روش ساخته شوند که معمولا با در نظر گرفتن وزن دهی به اجزای مختلف شاخص صورت می‌گیرد. سه روش اصلی عبارتند از: - شاخص مبتنی بر سرمایه‌بازار، یا وزن دهی بر اساس جمعیت سرمایه، وزن بیشتری را به آن اجزای شاخص اختصاص می‌دهد که دارای بیشترین سرمایه بازار (ارزش بازاری) هستند، مثل شاخص S&P 500 - شاخص مبتنی بر قیمت، وزن بیشتری را به آن اجزای شاخص اختصاص می‌دهد که دارای بالاترین قیمت هستند (مانند شاخص Dow Jones Industrial Average) - شاخص مساوی وزن، هر یک از اجزای شاخص را با وزن یکسان تخصیص می‌دهد (گاهی این را شاخص بدون وزن نامیده می‌شود)  

چرا شاخص ها مفید هستند؟

شاخص ها برای فراهم کردن معیارهای معتبر برای اندازه گیری عملکرد سرمایه گذاری در یک استراتژی یا نمونه سبد مفید هستند. با درک اینکه یک استراتژی در مقایسه با یک معیار چگونه عمل می کند، می توانید عملکرد واقعی آن را درک کنید. ایندکس ها همچنین به سرمایه گذاران یک چشم انداز ساده شده از یک بخش بازار بزرگ را بدون نیاز به بررسی هر دارایی موجود در آن ایندکس ارائه می‌دهند. به عنوان مثال، بررسی صد‌ها قیمت سهام مختلف در جهت درک تغییرات شانس شرکت‌های فناوری برای یک سرمایه گذار معمولی غیر عملی است. یک ایندکس مرتبط با این بخش می‌تواند میانگین روند بخش را نشان دهد. از دیگر مزایای استفاده از ایندکس ها، امکان مقایسه عملکرد یک استراتژی با عملکرد بازار است. با استفاده از ایندکس بازار به عنوان یک معیار مقایسه، می توانید ببینید که آیا استراتژی شما بهتر یا بدتر از بازار عمل کرده است. این کار به شما کمک می کند تا بفهمید که آیا استراتژی شما می تواند به عنوان یک جایگزین مناسب برای سرمایه گذاری در بازار باشد یا خیر. همچنین، ایندکس ها به سرمایه گذاران کمک می کنند تا پویایی بازار را درک کنند. با مشاهده تغییرات ایندکس در بازه های زمانی مختلف، می توانید به روند و عملکرد بازار بیشتری درک پیدا کنید و از این طریق، بهترین زمان برای ورود یا خروج از بازار را تعیین کنید. در کل، استفاده از ایندکس ها به سرمایه گذاران کمک می کند تا بازدهی سرمایه گذاری خود را بهبود بخشند و ریسک سرمایه گذاری را کاهش دهند. به همین دلیل، ایندکس ها ابزاری مهم در دسترس سرمایه گذاران هستند که نباید از آن ها صرف نظر شود.  

ایندکس های مهم بورسی در فارکس کدام ها اند؟

در ایالات متحده، سه ایندکس معتبر برای بورس وجود دارند که در فارکس نیز ارائه میشوند: داو جونز، اس‌اندپی ۵۰۰، ناسداک کامپوزیت، و راسل ۲۰۰۰. برای بازارهای جهانی، ایندکس فایننشال تایمز استاکس اکسچنج ۱۰۰ (FTSE ۱۰۰) برای بازار بریتانیا و ایندکس نیکه ۲۲۵ برای بازار ژاپن محبوب هستند. بیشتر کشورهایی که بورس دارند، حداقل یک ایندکس برای سهام‌های اصلی خودشان منتشر می‌کنند. علاوه بر این، شرکت‌های مختلف نیز ایندکس خودشون رو دارند که بر اساس عملکرد شرکت و سهام آن محاسبه می‌شود. برای مثال، ایندکس فورچن ۵۰۰، که توسط شرکت فورچن منتشر می‌شود، شامل پنجاه شرکت بزرگ آمریکایی از جمله کوکاکولا، جی‌پی‌ام، فیسبوک و ... می‌شود. استفاده از ایندکس‌ها برای سرمایه‌گذاری در بورس و فارکس، به عنوان یک راه‌حل کم هزینه و موثر برای تنوع در سبد سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود. با این حال، باید توجه داشت که عملکرد یک ایندکس، به عملکرد تمامی شرکت‌هایی که در آن قرار دارند بستگی دارد و نمی‌تواند عملکرد شخصی سهام‌دار را نشان دهد.  

شاخص باند چیست؟

شاخص باند، یک شاخص مالی است که نشان دهنده عملکرد یک سبد از اوراق قرضه (باندها) در طی زمان است و برای پایش و اندازه‌گیری عملکرد بازار باند طراحی شده است. شرکت‌هایی مانند بلومبرگ و ستاندارد آند پورز، این شاخص‌ها را محاسبه می‌کنند. شاخص باند ممکن است شامل باندهای دولتی، شرکتی، موسسات مالی و بانکی باشد. در بازار بانکی، شاخص اوراق قرضه بلومبرگ، بازار اوراق قرضه درجه سرمایه گذاری را پیگیری می‌کند، درحالی که شاخص اوراق قرضه بازار کشورهای در حال نوپا، نظری به اوراق قرضه دولتی این کشورها دارد. این نشان می‌دهد که شاخص‌ها برای کلاس دارایی های دیگر هم ساخته می‌شوند و محدود به شاخص های بورس نیستند.   چند نمونه از شاخص‌های باند عبارتند از: 1. شاخص باند جهانی بلومبرگ Barclays Global Aggregate Index 2. شاخص باند آمریکای شمالی - بلومبرگ Barclay North America Aggregate Index 3. شاخص باند کم ریسک - بلومبرگ Barclay U.S. Aggregate Bond Index 4. شاخص باند دولتی - بلومبرگ Barclays U.S. Treasury Bond Index 5. شاخص باند خارج از کشور - بلومبرگ Barclays Global Ex-U.S. Aggregate Bond Index در کل، شاخص ها برای نمایش وضعیت یک بازار یا یک کلاس دارایی خاص، بسیار مفید واقع می‌شوند و به سرمایه گذاران کمک می‌کنند تا تصمیمات بهتری بگیرند.   آخرین کلام شاخص‌های بازار، نماینده‌ای از کارکرد بازارها هستند. این شاخص‌ها به عنوان معیارهایی برای اندازه‌گیری حرکت و کارکرد بخش‌های مختلف بازار مورد استفاده قرار می‌گیرند. سرمایه‌گذاران همچنین از شاخص‌ها به عنوان پایه برای سرمایه‌گذاری در صندوق‌های شاخص یا پورتفوی فعال استفاده می‌کنند. در ایالات متحده آمریکا، شاخص‌های نماینده شامل S&P 500 بزرگ‌سر و ناسداک 100 پراز فناوری هستند. در ایران هم شاخص‌های بازار مانند شاخص کل بورس تهران و شاخص بورس فرابورس ایران برای ارزیابی عملکرد بازار مورد استفاده قرار می‌گیرند. همچنین، صندوق‌های سرمایه‌گذاری شاخص نیز در این کشور وجود دارند که به عنوان یکی از روش‌های سرمایه‌گذاری در بازار سرمایه استفاده می‌شوند. با این حال، باید توجه داشت که شاخص‌های بازار تنها به عنوان یک نماینده از عملکرد بازار محسوب می‌شوند و نباید به تنهایی برای تصمیم گیری در سرمایه‌گذاری به آن‌ها اکتفا کرد. بهتر است با تحلیل دقیق عوامل دیگری مانند شرکت‌های حاضر در بازار و شرایط اقتصادی و سیاسی، تصمیمات سرمایه‌گذاری گرفته شود.   منبع: اینوستپدیا
آواتار سید محمد رضا

سید محمد رضا

اشتراک در
اطلاع از
0 نظرات
تازه‌ترین
قدیمی‌ترین
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها