- هرم ریسک سرمایه گذاری یک استراتژی تخصیص دارایی است که به موجب آن دارایی های کم ریسک همچون پول نقد و اوراق خزانه در بخش پایینی هرم قرار می گیرند و تخصیص های کوچکتر به دارایی های پرریسک تر همچون سهام در بالای هرم ریسک سرمایه گذاری قرار می گیرند.
- وسط هرم ریسک سرمایه گذاری نشان دهنده دارایی های با ریسک متوسط همچون اوراق قرضه شرکتی و سهام با بنیاد قوی است.
- ساختار هرمی حاصل باید ریسک و پاداش را بر اساس افق زمانی فرد سرمایه گذار، میزان دارایی او و تحمل ریسک او با هم متعادل کند.
مفهوم ریسک-بازده (Risk-Reward)
ریسک-بازده نوعی تاخت زدن است. تاخت زدنِ تقریباً هر چیزی که میتوان با آن بازده ایجاد کرد. هر زمان که در چیزی سرمایه گذاری میکنید، یک ریسک وجود دارد، چه بزرگ و چه کوچک. ریسک اینکه که ممکن است نتوانید پول خود را پس بگیرید. یا ریسک اینکه سرمایه گذاری ممکن است شکست بخورد. برای تحمل این ریسک، شما انتظار مقدار بازدهی را دارید که بتواند ضررهای احتمالی را جبران کند. در اصل، هر چه ریسک بالاتر باشد، باید در ازای "باز گذاشتن سرمایه گذاری خود" بازدهی بالاتری دریافت کنید و هر چه ریسک پایین تر باشد، به طور متوسط باید بازدهی پایین تری دریافت کنید. در مورد اوراق بهادار، میتوانیم نموداری از انواع مختلف اوراق بهادار و پیشینه ریسک/بازده آنها را ایجاد کنیم. اگرچه این نمودار به هیچ وجه علمی نیست، اما میتواند راهنمایی باشد که سرمایه گذاران میتوانند برای انتخاب سرمایه گذاریهای مختلف از آن استفاده کنند. در قسمت بالای این نمودار، گرچه سرمایهگذاریهایی قرار دارند که ریسک بالاتری دارند، اما ممکن است بازدهی بالقوه بالاتری به سرمایهگذاران ارائه دهند. در بخش پایین تر، سرمایه گذاری های بسیار ایمن تر و مطمئن تری وجود دارد، اما این سرمایه گذاری ها پتانسیل کمتری برای ارائه بازدهی بالا دارند.تعیین ترجیحات ریسک پذیری
انواع مختلفی از سرمایه گذاری جهت انتخاب وجود دارد. اما چگونه یک سرمایه گذار مشخص میکند که چقدر ریسک را میتواند تحمل کند؟ چنین چیزی برای هر فرد متفاوت است، و طراحی و بکارگیری یک مدل ثابت و قابل اجرا که به درد همه افراد بخورد سخت است. اما دو نکته مهم هست که هنگام تصمیم گیری در مورد میزان ریسکی که می خواهید متقبل شوید باید در نظر بگیرید: افق زمانی: پیش از انجام هر گونه سرمایه گذاری، همیشه باید میزان زمانی که در اختیار دارید را برای خود مشخص کنید. در طول این بازه زمانی حق بستن پوزیشن سرمایه گذاری خود را ندارید. اگر امروز 20000 دلار برای سرمایه گذاری در اختیار دارید اما سال آینده برای پیش پرداخت خانه به آن نیاز دارید، شاید سرمایه گذاری چنین پولی در سهام پر ریسک استراتژی مناسبی نباشد. هر چه یک سرمایه گذاری پر ریسکتر باشد، نوسانات یا تلاطم قیمت آن بیشتر میشود. خلاصه اگر افق زمانی شما نسبتاً کوتاه باشد، شاید مجبور شوید اوراق بهادار خود را با ضرر قابل توجهی بفروشید. اگر افق زمانی خود را بلند تر قرار دهید، سرمایهگذاران زمان بیشتری برای جبران ضرر های احتمالی خواهند داشت و بنابراین بلحاظ تئوری در برابر ریسکهای بیشتر قدرت تحمل بیشتری دارند. به عنوان مثال، اگر آن 20000 دلار برای خریدن کلبه ای در کنار دریاچه که قصد خرید آن در 10 سال آینده را دارید در نظر گرفته شده باشد، می توانید این پول را در سهام پر ریسک تر سرمایه گذاری کنید. چرا؟ چون زمان بیشتری برای جبران ضرر وجود دارد و احتمال اینکه مجبور شوید زودتر از موعد پوزیشن سرمایه گذاری خود را ببندید کمتر است. [elementor-template id="52272"] سرمایه پشتوانه: مشخص کردن مقدار پولی که با از دست دادن آن مشکلی ندارید، عامل مهم دیگری است که در تشخیص میزان تحمل ریسک فرد نقش دارد. گرچه شاید این روش خوش بینانهترین روش سرمایه گذاری نباشد. با این حال، واقع بینانهترین گزینه یا روش همین است. با سرمایهگذاری فقط مقدار پولی که با از دست دادن آن مشکلی ندارید، دیگر تحت فشار نیستید که سرمایهگذاری خود را به دلیل نگرانی از آینده (که چه شود چه نشود) یا مشکلات نقدینگی زیر قیمت بفروشید یا اصطلاحا آتش کش کنید! هرچه پول بیشتری داشته باشید، می توانید ریسک بیشتری بپذیرید. به عنوان مثال، شخصی که دارایی خالص 50000 دلار دارد با شخص دیگری که دارایی خالص 5 میلیون دلاری دارد مقایسه کنید. اگر هر دو 25000 دلار از دارایی خود را در اوراق بهادار سرمایه گذاری کنند، فردی که دارایی کمتری دارد بیشتر از فردی که دارایی بیشتر دارد تحت تأثیر هر گونه سقوط بازار قرار می گیرد.هرم ریسک سرمایه گذاری
پس از اینکه افق زمانی و سرمایه پشتوانه خود را بررسی کردید و مشخص کردید که چه میزان ریسک در سبد شما قابل قبول است، می توانید از رویکرد هرم ریسک سرمایه گذاری برای متعادل کردن وزن دارایی های خود استفاده کنید. هرم ریسک سرمایه گذاری را میتوان به عنوان یک ابزار تخصیص دارایی در نظر گرفت که سرمایه گذاران میتوانند برای تنوع بخشیدن به دارایی های سبد خود (با توجه به ریسک هر یک از اوراق بهادار) از آن استفاده کنند. هرم ریسک سرمایه گذاری که نماینده سبد سرمایه گذار است، دارای سه لایه مجزا می باشد:- پایه هرم: پایه یا فونداسیون هرم ریسک سرمایه گذاری ارائه دهنده قوی ترین بخش هرم است که هر چیزی که بالای آن قرار دارد را پشتیبانی می کند. این بخش باید شامل سرمایه گذاری هایی باشد که ریسک پایینی دارند و بازدهی قابل پیش بینی دارند. این بخش بزرگترین ناحیه هرم است و بخش عمده دارایی های شما باید در این ناحیه قرار داده شوند.
- بخش میانی: این منطقه از هرم ریسک سرمایه گذاری مختص سرمایهگذاریهایی است که ریسک متوسط و بازدهی ثابتی داشته و در عین حال امکان افزایش ارزش سرمایه را نیز فراهم می آورند. گرچه این بخش از داراییها که در ناحیه پایه قرار گرفته اند، پر ریسک تر هستند با این حال سرمایهگذاریهای این بخش نیز همچنان باید نسبتاً ایمن باشند.
- قله: این ناحیه فقط برای سرمایه گذاری های پر ریسک رزرو شده است، این بخش کوچکترین ناحیه هرم (سبد) است و باید شامل پولی باشد که با از دست دادن آن هیچ گونه عواقب جدی برای شما پیش نخواهد آمد. علاوه بر این، پول قرار گرفته در قله هرم ریسک سرمایه گذاری باید نسبتاً سرمایه مازاد باشد، تا در مواردی که ضرر حاصل می شود مجبور به فروش زودتر از موعد سرمایه گذاری خود نباشید.