Stop-Loss یا Stop-Limit Order: از کدام دستور استفاده کنیم؟

تاریخ آخرین بروزرسانی: 11 مارس 2025

تریدرها و سرمایه‌گذاران برای محدود کردن خسارت پتانسیل خود، می‌توانند از چند نوع سفارش برای ورود و خروج از بازار استفاده کنند، به‌ویژه در زمان‌هایی که نمی‌توانند دستورالعمل‌ها را به صورت دستی وارد کنند. سفارشات stop-loss و stop-limit دو ابزار رایج برای این کار هستند، اما درک تفاوت بین این دو بسیار مهم است. سفارش stop-loss ابزاری محافظتی در برابر خسارت‌های ناخواسته است. با این سفارش، یک سطح قیمتی تعیین می‌شود که اگر قیمت به آن برسد، سفارش به صورت خودکار اجرا می‌شود. اگر میخواهید با انواع سفارش در فارکس آشنا شوید مقاله انواع سفارشات در فارکس را مطالعه کنید.

به عبارت دیگر، اگر بازار برخلاف جهت مطلوب شما حرکت کند و قیمت از سطح stop-loss عبور کند، سفارش خروج شما فعال شده و از خسارت بیشتر جلوگیری می‌کند. اما سفارش stop-limit متفاوت عمل می‌کند. در این نوع سفارش، شما یک سطح قیمتی (stop) را تعیین می‌کنید که اگر قیمت به آن برسد، سفارش فعال می‌شود. تفاوت اصلی اینجاست که شما یک سطح حداقل قیمت (limit) برای خروج نیز تعیین می‌کنید. به این معنی که وقتی قیمت به سطح stop-limit شما برسد، سفارش خروج شما با حداقل قیمتی که تعیین کرده‌اید، اجرا می‌شود.

برای مثال، فرض کنید سهمی را به قیمت 100 دلار خریداری کرده‌اید و می‌خواهید اگر قیمت به 90 دلار رسید، از معامله خارج شوید. با قرار دادن یک سفارش stop-loss با قیمت 90 دلار، در صورت رسیدن قیمت به این سطح، سفارش شما به‌طور خودکار اجرا شده و از ضرر بیشتر جلوگیری می‌کنید. اما اگر یک سفارش stop-limit با قیمت stop 90 دلار و قیمت limit 85 دلار قرار دهید، هنگامی که قیمت به 90 دلار برسد، سفارش فعال می‌شود، اما تنها در صورتی اجرا می‌شود که قیمت 85 دلار یا بالاتر باشد.

اگر قیمت پایین‌تر از 85 دلار باشد، سفارش شما اجرا نمی‌شود و در بازار باقی می‌مانید. بنابراین، انتخاب بین سفارش stop-loss و stop-limit به میزان ریسک‌پذیری و استراتژی معاملاتی شما بستگی دارد. هر دوی این ابزارها می‌توانند به شما در مدیریت ریسک و محدود کردن خسارت کمک کنند.

Stop-Loss: دو نوع سفارش stop-loss وجود دارد: سفارش sell-stop برای حفاظت از موقعیت‌های خرید (long) و سفارش buy-stop برای محدود کردن خسارت در موقعیت‌های فروش (short). سفارش sell-stop برای حفاظت از موقعیت‌های خرید استفاده می‌شود. در این سفارش، یک قیمت مشخص می‌شود که در صورت رسیدن قیمت به آن، سفارش به‌طور خودکار فعال می‌شود و از ضرر بیشتر در صورت ادامه‌ی کاهش قیمت جلوگیری می‌کند. سفارش buy-stop برای محدود کردن خسارت در موقعیت‌های فروش استفاده می‌شود.

در این سفارش، قیمتی تعیین می‌شود که در صورت رسیدن قیمت به آن، سفارش به‌طور خودکار فعال شده و از ضرر بیشتر در صورت ادامه‌ی افزایش قیمت جلوگیری می‌کند. در هر دو نوع سفارش stop-loss، قیمت تعیین شده باید با دقت انتخاب شود تا از ایجاد خسارت بیشتر جلوگیری شود. تحلیل دقیق بازار برای تعیین قیمت مناسب stop-loss ضروری است.

سفارش sell-stop یک نوع از سفارش stop-loss است که با فعال شدن یک سفارش فروش بازار، موقعیت‌های بلند را حفاظت می‌کند، در صورتی که قیمت زیر یک سطح خاصی بیافتد.
سفارش buy-stop یک نوع از سفارش stop-loss است که موقعیت‌های کوتاه را حفاظت می کند. قیمت آن بالاتر از قیمت فعلی بازار قرار داده می‌شود و در صورت افزایش قیمت بالاتر از آن سطح، فعال می‌شود.
سفارشات stop-limit یک نوع از سفارشات stop-loss هستند، اما در قیمت stop، سفارش به یک سفارش limit تبدیل می‌شود و تنها با قیمت limit price یا بهتر اجرا می‌شود.

Stop-Loss

سفارشات stop-loss

سفارشات sell-stop با فعال کردن یک سفارش فروش، موقعیت‌های خرید را حفاظت می‌کنند؛ این اتفاق زمانی می‌افتد که قیمت به زیر یک سطح خاصی برسد. فرض بر این است که اگر قیمت تا این حد کاهش یابد، احتمالاً کاهش بیشتری خواهد داشت. با فروش در این قیمت، خسارت محدود می‌شود. به عنوان مثال، فرض کنید یک معامله‌گر 1000 سهم از شرکت ABC را دارد.

او سهام را با قیمت 30 دلار برای هر سهم خریده و قیمت آن به دلیل شایعاتی درباره یک خریدار احتمالی، به 45 دلار افزایش یافته است. معامله‌گر می‌خواهد حداقل سودی معادل 10 دلار به ازای هر سهم را تضمین کند، بنابراین یک سفارش sell-stop را در سطح 41 دلار قرار می‌دهد. اگر قیمت سهم به زیر این میزان برسد، سفارش به یک سفارش فروش تبدیل می‌شود و با بهترین قیمت موجود در بازار اجرا می‌شود، که ممکن است بالاتر (یا پایین‌تر) از قیمت stop-loss یعنی 41 دلار باشد. مثلاً ممکن است معامله‌گر برای 500 سهم 41 دلار و برای بقیه 40.50 دلار دریافت کند. اما بخش عمده‌ای از سود حفظ می‌شود.

سفارشات Buy-Stop مشابه سفارشات Sell-Stop هستند، با این تفاوت که برای حفاظت از موقعیت‌های فروش (short) استفاده می‌شوند. قیمت یک سفارش buy-stop، بالاتر از قیمت فعلی بازار قرار دارد و در صورت افزایش قیمت به بالاتر از آن سطح، فعال می‌شود. با فعال شدن سفارش buy-stop، سفارش خریدی با قیمت مشخص در بازار انجام می‌شود تا به محض افزایش قیمت به سطح مورد نظر، خرید انجام شود. این نوع سفارش برای کسانی که قصد دارند از افزایش قیمت سود ببرند، اما نگران ریسک افزایش بیشتر قیمت هستند مناسب است.

باید توجه داشت که قیمت تعیین شده برای سفارش buy-stop نباید بیش از حد بالا باشد، زیرا احتمال فعال شدن آن کاهش می‌یابد. بهترین روش برای تعیین قیمت سفارش buy-stop، تحلیل بازار و استفاده از روش‌های تحلیل تکنیکال است.

سفارشات Sell-Stop

البته، هیچ گونه ضمانتی وجود ندارد که سفارش استاپ-لیمیت اجرا شود، به خصوص اگر قیمت سهم به سرعت بالا یا پایین حرکت کند. سفارشات stop-limit در شرایطی استفاده می‌شوند که سرمایه‌گذار نمی‌خواهد در قیمت پایین فعلی بفروشد و تمایل دارد صبر کند تا قیمت به قیمت limit برسد، حتی اگر قیمت سهم به زیر قیمت limit price رسیده باشد. برای مثال، فرض کنید که سهام ABC هرگز به قیمت stop-loss 41 دلار نمی‌رسد، در عوض، به بالا ادامه پیدا می‌کند و در نهایت به 50 دلار در هر سهم می‌رسد.

بازرگان سفارش stop-loss خود را در سطح 41 دلار لغو می‌کند و یک سفارش stop-limit در سطح 47 دلار با محدودیت 45 دلار قرار می‌دهد. اگر قیمت سهم زیر 47 دلار بیافتد، سفارش به یک سفارش فروش limit تبدیل می‌شود. اما اگر قیمت سهم قبل از پرداخت سفارش زیر 45 دلار بیافتد، سفارش تا زمانی که قیمت به 45 دلار برسد، جای خود را حفظ خواهد کرد و اجرا نخواهد شد.

اگر قیمت سهم به زیر این میزان برسد، سفارش به یک سفارش فروش تبدیل می‌شود و با بهترین قیمت موجود در بازار اجرا می‌شود، که ممکن است بالاتر (یا پایین‌تر) از قیمت stop-loss یعنی 41 دلار باشد. مثلاً ممکن است معامله‌گر برای 500 سهم 41 دلار و برای بقیه 40.50 دلار دریافت کند. اما بخش عمده‌ای از سود حفظ می‌شود.

سفارشات Buy-Stop

سفارشات Stop-Limit

بسیاری از سرمایه‌گذاران در صورتی که قیمت سهم به زیر قیمت limit price بیافتد، سفارشات limit خود را لغو می‌کنند، زیرا این سفارشات را با هدف محدود کردن خسارت خود وقتی قیمت در حال افت است قرار داده‌اند. آنها چون فرصت فروش را از دست داده‌اند معمولاً منتظر می‌مانند تا قیمت دوباره بالا برود و ممکن است نخواهند در آن نقطه به قیمت limit price بفروشند، به این امید که قیمت سهم ممکن است به بالا ادامه پیدا کند. همانند سفارشات buy-stop، سفارشات buy-stop-limit برای فروش کوتاه استفاده می‌شوند، زمانی که سرمایه‌گذار آماده است در صورتی که خرید به قیمت limit price یا بهتر انجام نشود منتظر باشد تا قیمت به پایین‌ترین حد برسد.

نکته مهم: به عنوان یک تریدر فعال، مهم است که اقدامات مناسب جهت حفاظت از معاملات خود در برابر خسارات قابل توجه را انجام دهید. استفاده از دستورات Stop-loss و Stop-limit می‌تواند باعث حفاظت از سرمایه‌گذاران شود. استفاده از دستور Stop-loss می‌تواند اجرا را تضمین کند، اما همیشه قیمت با اجرا دچار نوسان و تغییر می‌شود. در بیشتر موارد، دستور Stop-loss به قیمت زیر قیمت محدوده انجام می‌شود؛ اختلاف قیمت بستگی بیشتر به سرعت کاهش قیمت دارد. اگر قیمت به سرعت افت کند، یک دستور ممکن است با یک قیمت قابل توجهی پایین‌تر از آنچه مورد انتظار بود، اجرا شود.

دستورات Stop-limit قادرند به حفظ یک محدوده قیمت کمک کنند، اما ممکن است اجرا نشوند. اگر دستور قبل از اینکه قیمت با محدوده مقرر از بین برود، پر نشود، سرمایه‌گذار با ضرر قابل توجهی در بازار سریع مواجه خواهد شد. اگر خبرهای بدی درباره شرکت منتشر شود و قیمت محدوده فقط یک یا دو دلار زیر قیمت Stop-loss باشد، سرمایه‌گذار باید سهام را برای یک دوره نامشخصی نگه دارد، تا قیمت سهم دوباره افزایش یابد. هر دو نوع دستور می‌توانند به عنوان دستورات روزانه یا GTC (Good-’til-Canceled) وارد شوند.

انتخاب نوع دستور بر اساس تصمیم‌گیری درباره نوع ریسکی است که بهتر است قبول شود. اولین مرحله برای این کار، با دقت بررسی وضعیت معاملاتی سهم مورد نظر است. اگر سهم حاوی نوسانات بزرگ و قابل توجه باشد، دستور Stop-limit به دلیل تضمین قیمت می‌تواند بهترین گزینه باشد. اگر معامله انجام نشود، سرمایه‌گذار فقط باید برای کوتاه مدت منتظر شود تا قیمت سهم دوباره افزایش یابد. اگر خبرهای بدی درباره شرکت منتشر شود که شک و تردید در مورد آینده طولانی مدت آن را پدید آورد، دستور Stop-loss مناسب خواهد بود.

در این حالت، قیمت سهم ممکن است برای ماه‌ها یا سال‌ها به سطح فعلی خود بازنگردد (اگر اصلا بازگردد). به همین دلیل، سرمایه‌گذاران هوشمندانه عمل کرده و ضرر خود را کاهش داده و با قیمت بازار به فروش می‌رسانند. در صورت عدم اجرای دستور Stop-limit، ضرر بسیار بیشتری ممکن است به دنبال داشته باشد.

یک عامل دیگر مهم در نظر گرفتن هر نوع دستور، محل تنظیم قیمت‌های Stop و Limit است. در اینجا، تحلیل فنی می‌تواند یک ابزار مفید باشد؛ قیمت‌های Stop-loss اغلب در سطوح پشتیبانی یا مقاومت فنی قرار داده می‌شوند. سرمایه‌گذارانی که دستورات حدضرر را بر روی سهامی که به طور پایدار در حال رشد هستند قرار می‌دهند، باید مراقب باشند که به سهم کمی فضایی برای بازگشت به قیمت اولیه آن بدهند. اگر قیمت تنظیم شده برای Stop بسیار نزدیک به قیمت فعلی باشد، ممکن است به دلیل کاهش نسبتاً کوچکی در قیمت، دستور برای سرمایه‌گذار اجرا شود و او را از بازار خارج کند. همچنین ممکن است هنگامی که قیمت دوباره شروع به صعود می‌کند، ایشان از سود آن جا محروم شوند.

بله، دستورات Stop-loss می‌توانند برای حفظ سود هم استفاده شوند. اصطلاح “دستور Stop-loss” در این متن کمی ناصحیح است. در حالی که کاربرد اصلی دستورات استاپ لاس برای جلوگیری از ضررهای شدید در دارایی‌های بلند یا کوتاه مدت است، می‌توانند برای حفظ سود در پوزیشن‌های قبلی نیز استفاده شوند، زیرا زمانی که قیمت اوراق بهادار به سطح مشخصی می‌رسد، فعال می‌شوند. با این حال، از آنجا که به دستورات بازار تبدیل می‌شوند، پس از عبور از سطح قیمت مشخص، قیمت واقعی اجرای معامله ممکن است به شدت پایین‌تر از قیمت استاپ لاس (برای دستور Sell-stop) یا بالاتر از قیمت Stop-loss (برای دستور Buy-stop) باشد.

آیا دستورات Stop-loss می‌توانند برای حفظ سود در دارایی‌های بلند مدت و کوتاه مدت استفاده شوند؟

برای تعیین سطح دستورات Stop-loss، تحلیل فنی می‌تواند بسیار مفید باشد. به عنوان مثال، برای یک پوزیشن بلند مدت، تعیین سطوح کلیدی پشتیبانی برای سهم می‌تواند برای اندازه‌گیری ریسک کاهشی مفید باشد. در اینجا ایده آن است که هنگامی که یک سطح پشتیبانی کلیدی خراب شود، ممکن است نشانه از ضرر بیشتر برای سهم باشد. با این حال، از شکست‌های غلط مراقب باشید. قبل از ورود دستور Stop-loss به پلتفرم معاملاتی خود، اطمینان حاصل کنید که با استفاده از تحلیل فنی و دیگر ابزارها، سطوح دستورات Stop-loss را با دقت بررسی کرده‌اید.

متاسفانه هیچ یک از دستورات استاپ لاس و Stop-limit، به صورت قطعی و بدون خطر، ضمانت می‌کنند که ضرر شما در سطح مورد نظر قرار گیرد. از آنجا که دستور Stop-loss پس از عبور از سطح Stop-loss به یک دستور بازار تبدیل می‌شود، ممکن است با قیمتی کاملاً متفاوت با قیمت Stop-loss اجرا شود. همچنین با دستور Stop-limit، خطر اینجاست که معامله با قیمت مشخص شده لیمیت اجرا نشود. به هر حال، هر دو نوع دستورات مزایا و معایب خود را دارد، بنابراین حتماً پیش از قرار دادن چنین دستوراتی، دقیقاً مطالعه کنید و تفاوت‌ها را بفهمید.

آیا دستورهای Stop-Loss و Stop-Limit Order دقیق هستند؟

نتیجه‌گیری

دستورات Stop-loss و Stop-limit می‌توانند نوع مختلفی از حفاظت برای سرمایه‌گذاران بلند و کوتاه مدت را فراهم کنند. دستورات Stop-loss به اجرای دستور تضمین می‌دهند، در حالی که دستورات Stop-limit به قیمت تضمین می‌دهند. در دستور Stop-loss، سرمایه‌گذار یک سطح قیمتی را تعیین می‌کند که اگر قیمت اوراق بهادار به آن سطح برسد، سفارش فروش برای جلوگیری از افت سرمایه اجرا می‌شود. این دستور به عنوان یک تضمین در مقابل افت سرمایه کاربرد دارد و معمولاً برای سرمایه‌گذارانی که می‌خواهند موقعیت‌های کوتاه مدت خود را مدیریت کنند، مناسب است.

اما در دستور Stop-limit، سرمایه‌گذار یک سطح قیمتی را تعیین می‌کند که اگر به آن سطح برسد، یک سفارش فروش با قیمت مشخص شده توسط سرمایه‌گذار اجرا می‌شود. این دستور به عنوان یک تضمین در مقابل افتادن قیمت به زیر سطح مشخص شده توسط سرمایه‌گذار کاربرد دارد و معمولاً برای سرمایه‌گذارانی که موقعیت‌های بلند مدت خود را مدیریت می‌کنند، مناسب است. در هر دو دستور Stop-loss و Stop-limit، سرمایه‌گذاران می‌توانند خود را در برابر افت سرمایه و خسارت‌های احتمالی محافظت کنند، اما باید به دقت مدیریت پورتفوی خود را بررسی کنند و دستور مناسب را انتخاب کنند. همچنین، باید به دقت قیمت‌های بازار را نظارت کنند و در صورت نیاز دستورات خود را تغییر دهند.

منبع: اینوستپدیا

5/5 - (7 امتیاز)

سید محمد رضا

علاقه زیادی به ترجمه و بازنویسی متون دارم.