- سفارش sell-stop یک نوع از سفارش stop-loss است که با فعال شدن یک سفارش فروش بازار، موقعیت‌های بلند را حفاظت می‌کند، در صورتی که قیمت زیر یک سطح خاصی بیافتد.
- سفارش buy-stop یک نوع از سفارش stop-loss است که موقعیت‌های کوتاه را حفاظت می کند. قیمت آن بالاتر از قیمت فعلی بازار قرار داده می‌شود و در صورت افزایش قیمت بالاتر از آن سطح، فعال می‌شود.
- سفارشات stop-limit یک نوع از سفارشات stop-loss هستند، اما در قیمت stop، سفارش به یک سفارش limit تبدیل می‌شود و تنها با قیمت limit price یا بهتر اجرا می‌شود.
Stop-Loss
سفارشات stop-loss
دو نوع سفارش stop-loss وجود دارد: یکی برای حفاظت از موقعیت‌های بلند (سفارش sell-stop) و دیگری برای محدود کردن خسارت در موقعیت‌های کوتاه (سفارش buy-stop) است. سفارش sell-stop برای حفاظت از موقعیت‌های بلند استفاده می‌شود. در این سفارش، قیمت محدوده‌ای مشخص می‌شود که در صورت رسیدن به آن، سفارش به صورت خودکار فعال خواهد شد و به این ترتیب، از خسارت بیشتر در صورت ادامه‌ی نزولات بازار جلوگیری می‌شود. اما سفارش buy-stop برای محدود کردن خسارت در موقعیت‌های کوتاه استفاده می‌شود. در این سفارش، قیمت محدوده‌ای مشخص می‌شود که در صورت رسیدن به آن، سفارش به صورت خودکار فعال خواهد شد و به این ترتیب، از خسارت بیشتر در صورت ادامه‌ی صعود بازار جلوگیری می‌شود. در هر دو نوع سفارش stop-loss، قیمت محدوده‌ای که سفارش به صورت خودکار فعال می‌شود، باید با دقت تعیین شود تا از ایجاد خسارت بیشتر جلوگیری شود. همچنین، باید به دقت تحلیل بازار انجام شود تا قیمت محدوده‌ای که برای سفارش stop-loss انتخاب می‌شود، به درستی تعیین شود.سفارشات Sell-Stop
سفارشات sell-stop با فعال شدن یک سفارش فروش بازار، موقعیت‌های بلند را حفاظت می‌کنند؛ در صورتی که قیمت زیر یک سطح خاصی بیافتد. فرضیه پایه این راهبرد این است که اگر قیمت تا این اندازه کاهش یابد، احتمالاً به قدر زیادی به دنبال کاهش خواهد بود. با فروش در این قیمت، خسارت محدود می‌شود. به عنوان مثال، فرض کنید یک بازرگان دارای 1000 سهم سهام شرکت ABC باشد. او سهام را با قیمت 30 دلار به ازای هر سهم خریده و قیمت آن به 45 دلار برای شایعات یک خریداری پتانسیلی افزایش یافته است. بازرگان می‌خواهد حداقل سودی حداقل در اندازه 10 دلار به ازای هر سهم را بدست آورد، بنابراین یک سفارش sell-stop را در سطح 41 دلار قرار می‌دهد. اگر قیمت سهم زیر این میزان بیافتد، سفارش به یک سفارش فروش بازار تبدیل می‌شود و با بهترین قیمت بازار پرداخت می‌شود که ممکن است بالاتر (یا احتمالاً پایین‌تر) از قیمت stop-loss 41 دلار باشد. در این حالت، بازرگان ممکن است 41 دلار برای 500 سهم و 40.50 دلار برای بقیه بدست آورد. اما بیشتر سود حاصل شده، حفظ می‌شود.سفارشات Buy-Stop
سفارشات Buy-Stop در مفهوم برابر سفارشات Sell-Stop هستند؛ با این تفاوت که برای حفاظت از موقعیت‌های کوتاه استفاده می‌شوند. قیمت یک سفارش buy-stop، بالاتر از قیمت فعلی بازار قرار دارد و در صورت افزایش قیمت بالاتر از آن سطح، فعال می‌شود. با فعال شدن سفارش buy-stop، سفارش خریدی به قیمت مشخصی از بازار خریداری می‌شود تا به محض افزایش قیمت به سطح مورد نظر، سود خریداری شود. این نوع سفارش، برای افرادی که قصد دارند در بازار به صورت کوتاه مدت سود کسب کنند، مفید است. با این حال، باید به یاد داشت که این سفارشات به دلیل حفاظت از موقعیت کوتاه استفاده می‌شوند و به هیچ وجه نباید به عنوان روش اصلی برای کسب سود در بازار استفاده شوند. همچنین، قیمت تعیین شده برای سفارش buy-stop نباید به اندازه‌ی کافی بالاتر از قیمت فعلی باشد که احتمال فعال شدن آن بسیار کم شود. بهترین روش برای تعیین قیمت سفارش buy-stop، مطالعه‌ی بازار و تحلیل تکنیکال می‌باشد.سفارشات Stop-Limit
سفارشات stop-limit شبیه به سفارشات stop-loss هستند، با این تفاوت که نام آنها نشان می‌دهد که در آنها محدودیتی بر روی قیمتی که سفارش اجرا می‌شود، وجود دارد. دو قیمت در یک سفارش stop-limit مشخص شده است: قیمت stop، که سفارش را به یک سفارش فروش تبدیل می‌کند، و قیمت limit. به جای آن که سفارش به یک سفارش بازار برای فروش تبدیل شود، سفارش فروش به یک سفارش limit تبدیل می‌شود که تنها با قیمت limit price یا بهتر اجرا خواهد شد. البته، هیچ گونه ضمانتی وجود ندارد که این سفارش اجرا خواهد شد، به خصوص اگر قیمت سهم به طور سریع بالا یا پایین حرکت کند. سفارشات stop-limit در شرایطی استفاده می‌شوند که با وجود اینکه قیمت سهم یا دیگر اوراق بهادار به زیر قیمت limit price رسیده است، سرمایه گذار نمی‌خواهد در قیمت کم فعلی بفروشد و تمایل دارد صبر کند تا قیمت به قیمت limit برسد. برای مثال، با ادامه مثال قبلی، فرض کنید که سهام ABC هرگز به قیمت stop-loss 41 دلار نمی‌رسد. در عوض، آن به بالا ادامه پیدا می‌کند و در نهایت به 50 دلار در هر سهم می‌رسد. بازرگان سفارش stop-loss خود را در سطح 41 دلار لغو می‌کند و یک سفارش stop-limit در سطح 47 دلار با محدودیت 45 دلار قرار می‌دهد. اگر قیمت سهم زیر 47 دلار بیافتد، سفارش به یک سفارش فروش limit تبدیل می‌شود. اگر قیمت سهم قبل از پرداخت سفارش زیر 45 دلار بیافتد، سفارش تا زمانی که قیمت به 45 دلار برسد، جای خود را حفظ خواهد کرد و اجرا نخواهد شد. بسیاری از سرمایه‌گذاران در صورتی که قیمت سهم به زیر قیمت limit price بیافتد، سفارشات limit خود را لغو می‌کنند زیرا سفارشات را با هدف محدود کردن خسارت خود وقتی قیمت در حال افت است قرار داده‌اند. چون فرصت فروش را از دست داده‌اند معمولاً منتظر می‌مانند تا قیمت دوباره بالا برود. آنها ممکن است نخواهند در آن نقطه به قیمت limit price بفروشند، در صورتی که فکر می‌کنند که قیمت سهم ممکن است به بالا ادامه پیدا کند. همانند سفارشات buy-stop، سفارشات buy-stop-limit برای فروش کوتاه استفاده می‌شوند، زمانی که سرمایه‌گذار آماده است در صورتی که خرید به قیمت limit price یا بهتر انجام نشود منتظر باشد تا قیمت به پایین‌ترین حد برسد. نکته مهم:به عنوان یک تریدر فعال، مهم است که اقدامات مناسب جهت حفاظت از معاملات خود در برابر خسارات قابل توجه، را انجام دهید.
استفاده از دستورات Stop-loss و Stop-limit می‌تواند باعث حفاظت از سرمایه‌گذاران شود. استفاده از دستور Stop-loss می‌تواند اجرا را تضمین کند، اما همیشه قیمت با اجرا دچار نوسان و تغییر می‌شود. در بیشتر موارد، دستور Stop-loss به قیمت زیر قیمت محدوده انجام می‌شود؛ اختلاف قیمت بستگی بیشتر به سرعت کاهش قیمت دارد. اگر قیمت به سرعت افت کند، یک دستور ممکن است با یک قیمت قابل توجهی پایین‌تر از آنچه مورد انتظار بود، اجرا شود. دستورات Stop-limit قادرند به حفظ یک محدوده قیمت کمک کنند، اما ممکن است اجرا نشوند. اگر دستور قبل از اینکه قیمت با محدوده مقرر از بین برود، پر شود، سرمایه‌گذار با ضرر قابل توجهی در بازار سریع مواجه خواهد شد. اگر خبرهای بدی درباره شرکت منتشر شود و قیمت محدوده فقط یک یا دو دلار زیر قیمت Stop-loss باشد، سرمایه‌گذار باید سهام را برای یک دوره نامشخصی نگه دارد، تا قیمت سهم دوباره افزایش یابد. هر دو نوع دستور می‌توانند به عنوان دستورات روزانه یا GTC (Good-'til-Canceled) وارد شوند. انتخاب نوع دستور بر اساس تصمیم‌گیری درباره نوع ریسک است که بهتر است قبول شود. اولین مرحله برای این کار، با دقت بررسی وضعیت معاملاتی سهم مورد نظر است. اگر سهم حاوی نوسانات بزرگ و قابل توجه باشد، دستور Stop-limit به دلیل تضمین قیمت می‌تواند بهترین گزینه باشد. اگر معامله انجام نشود، سرمایه‌گذار فقط باید برای کوتاه مدت منتظر شود تا قیمت سهم دوباره افزایش یابد. اگر خبرهای بدی درباره شرکت منتشر شود که شک و تردید در مورد آینده طولانی مدت آن را پدید آورد، دستور Stop-loss مناسب خواهد بود. در این حالت، قیمت سهم ممکن است برای ماه‌ها یا سال‌ها به سطح فعلی خود بازگردد (اگر همیشه بازگردد). به همین دلیل، سرمایه‌گذاران هوشمندانه عمل کرده و ضرر خود را کاهش داده و با قیمت بازار به فروش برسانند. در صورت عدم اجرای دستور Stop-limit، ضرر بسیار بیشتری ممکن است به دنبال داشته باشد. یک عامل دیگر مهم در نظر گرفتن هر نوع دستور، محل تنظیم قیمت‌های Stop و Limit است. در اینجا، تحلیل فنی می‌تواند یک ابزار مفید باشد؛ قیمت‌های Stop-loss اغلب در سطوح پشتیبانی یا مقاومت فنی قرار داده می‌شوند. سرمایه‌گذارانی که دستورات حدضرر را بر روی سهامی که به طور پایدار در حال رشد هستند قرار می‌دهند، باید مراقب باشند که به سهم کمی فضایی برای بازگشت به قیمت اولیه آن بدهند. اگر قیمت تنظیم شده برای Stop بسیار نزدیک به قیمت فعلی باشد، ممکن است به دلیل کاهش نسبتاً کوچکی در قیمت، دستور برای سرمایه‌گذار اجرا شود و او را از بازار خارج کند. همچنین ممکن است هنگامی که قیمت دوباره شروع به صعود می‌کند، ایشان از سود آن جا محروم شوند.آیا دستورات Stop-loss می‌توانند برای حفظ سود در دارایی‌های بلند مدت و کوتاه مدت استفاده شوند؟
بله، می‌توانند. اصطلاح "دستور Stop-loss" در این متن کمی ناصحیح است. در حالی که کاربرد اصلی دستورات استاپ لاس برای جلوگیری از ضررهای شدید در دارایی‌های بلند یا کوتاه مدت است، همچنین می‌توانند برای حفظ سود در موقعیت‌های پوزیشن قبلی استفاده شوند، زیرا زمانی که قیمت اوراق بهادار به سطح مشخصی می‌رسد، فعال می‌شوند. با این حال، زیرا به دستورات بازار تبدیل می‌شوند، پس از عبور از سطح قیمت مشخص، قیمت واقعی اجرای معامله ممکن است به شدت پایین‌تر از قیمت استاپ لاس (برای دستور Sell-stop) یا بالاتر از قیمت Stop-loss (برای دستور Buy-stop) باشد. آیا یک سرمایه‌گذار با استفاده از دستور توقف ضربان‌های شدیدی را تجربه می‌کند؟ بله، سرمایه‌گذار می‌تواند با استفاده از دستور Stop-loss به سختی هلاک شود. به عنوان مثال، پوزیشن بلند مدت آنها هنگامی که دستور Stop-loss اجرا می‌شود، ممکن است بسته شود، اما اگر سهم در ادامه مسیر خود برگردد و با قیمت بالاتری معامله شود، در واقع این پوزیشن ضررزا نبوده و می توانست سودده باشد اگر سرمایه‌گذار پوزیشن خود را نگه داشته باشد و به فروش پوزیشن نپرداخته بود. برای تعیین سطح دستورات Stop-loss، تحلیل فنی می‌تواند بسیار مفید باشد. به عنوان مثال، برای یک پوزیشن بلند مدت، تعیین سطوح کلیدی پشتیبانی برای سهم می‌تواند برای اندازه‌گیری ریسک کاهشی مفید باشد. در اینجا ایده آن است که هنگامی که یک سطح پشتیبانی کلیدی خراب شود، ممکن است نشانه از ضرر بیشتر برای سهم باشد. با این حال، از شکست‌های غلط مراقب باشید. در قبل از ورود دستور Stop-loss به پلتفرم معاملاتی خود، اطمینان حاصل کنید که با استفاده از تحلیل فنی و دیگر ابزارها، سطوح دستورات Stop-loss را با دقت بررسی کرده‌اید.آیا دستورهای Stop-Loss و Stop-Limit Order دقیق هستند؟
متأسفانه هیچ یک از دستورات استاپ لاس و Stop-limit، به صورت قطعی و بدون خطر، ضمانت می‌کنند که ضرر شما در سطح مورد نظر قرار گیرد. از آنجا که دستور Stop-loss پس از عبور از سطح Stop-loss به یک دستور بازار تبدیل می‌شود، ممکن است با قیمتی کاملاً متفاوت با قیمت Stop-loss اجرا شود. همچنین با دستور Stop-limit، خطر اینجاست که معامله با قیمت مشخص شده لیمیت اجرا نشود. به هر حال، هر دو نوع دستورات مزایا و معایب خود را دارد، بنابراین حتماً پیش از قرار دادن چنین دستوراتی، دقیقاً مطالعه کنید و تفاوت‌ها را بفهمید.نتیجه‌گیری
دستورات Stop-loss و Stop-limit می‌توانند نوع مختلفی از حفاظت برای سرمایه‌گذاران بلند و کوتاه مدت را فراهم کنند. دستورات Stop-loss به اجرای دستور تضمین می‌دهند، در حالی که دستورات Stop-limit به قیمت تضمین می‌دهند. در دستور Stop-loss، سرمایه‌گذار یک سطح قیمتی را تعیین می‌کند که اگر قیمت اوراق بهادار به آن سطح برسد، سفارش فروش برای جلوگیری از افت سرمایه اجرا می‌شود. این دستور به عنوان یک تضمین در مقابل افت سرمایه کاربرد دارد و معمولاً برای سرمایه‌گذارانی که می‌خواهند موقعیت‌های کوتاه مدت خود را مدیریت کنند، مناسب است. اما در دستور Stop-limit، سرمایه‌گذار یک سطح قیمتی را تعیین می‌کند که اگر به آن سطح برسد، یک سفارش فروش با قیمت مشخص شده توسط سرمایه‌گذار اجرا می‌شود. این دستور به عنوان یک تضمین در مقابل افتادن قیمت به زیر سطح مشخص شده توسط سرمایه‌گذار کاربرد دارد و معمولاً برای سرمایه‌گذارانی که موقعیت‌های بلند مدت خود را مدیریت می‌کنند، مناسب است. در هر دو دستور Stop-loss و Stop-limit، سرمایه‌گذاران می‌توانند خود را در برابر افت سرمایه و خسارت‌های احتمالی محافظت کنند، اما باید به دقت مدیریت پورتفوی خود را بررسی کنند و دستور مناسب را انتخاب کنند. همچنین، باید به دقت قیمت‌های بازار را نظارت کنند و در صورت نیاز دستورات خود را تغییر دهند. منبع: اینوستپدیا