بهینه سازی سبد سرمایه گذاری به معنای پخش کردن سرمایه گذاری ها در طبقات مختلف دارایی برای به حداقل رساندن ریسک و افزایش سود است. این موضوع برای فعالان بازارهای مختلف از جمله رمز ارزها، فارکس و سهام اهمیت دارد. تخصیص دارایی شامل ترکیب سهام، اوراق بهادار، پول نقد و بازار پول است. سهام به دسته‌های سرمایه سنگین (ارزش بازار بالای ۱۰ میلیارد دلار)، سرمایه متوسط (۲ تا ۱۰ میلیارد دلار) و سرمایه کوچک (کمتر از ۲ میلیارد دلار) تقسیم می‌شوند.
سهام با سرمایه کوچک به دلیل نقدشوندگی پایین‌تر ریسک بیشتری دارند. اوراق بهادار بین‌المللی توسط شرکت‌های خارجی و در بورس پذیرفته شده‌اند. بازارهای نوظهور شامل اوراق بهادار شرکت‌ها در کشورهای در حال توسعه است که پتانسیل بازدهی بالا و ریسک بالایی دارند. اوراق بهادار با درآمد ثابت، مانند اوراق قرضه، سود دوره ای یا در سررسید پرداخت می‌کنند و اصل سرمایه را برمی‌گردانند. این اوراق نوسانات و ریسک کمتری نسبت به سهام دارند.
بازار پول شامل سرمایه‌گذاری در بدهی‌های کوتاه‌مدت (معمولاً کمتر از یک سال) مانند اوراق خزانه است. صندوق سرمایه گذاری غیرفعال املاک و مستغلات شامل سهام در وام مسکن یا املاک است. تخصیص ایده آل دارایی‌ها، ترکیبی از سرمایه‌گذاری‌های هجومی تا مطمئن است که بازده مورد نیاز را به دست می‌آورد. این ترکیب شامل سهام، اوراق قرضه، پول نقد و اوراق بهادار است. درصد اختصاص داده شده به هرکدام به مدت زمان سرمایه‌گذاری و میزان تحمل ریسک شما بستگی دارد و باید به‌طور دوره‌ای بررسی شود. هدف از تخصیص دارایی، به حداقل رساندن ریسک و رسیدن به بازدهی مورد انتظار است.
بخش سهام بالاترین پتانسیل بازدهی و ریسک را دارد، در حالی که اوراق خزانه کمترین ریسک و بازدهی را دارند. سرمایه‌گذاران با تحمل ریسک بالاتر، می‌توانند نوسانات بازار را بپذیرند. سرمایه‌گذاران جوان‌تر با افق بلندمدت می‌توانند ریسک بیشتری بپذیرند، در حالی که افراد نزدیک به بازنشستگی باید محتاط‌تر باشند. به‌طور کلی، سرمایه‌گذاران باید با نزدیک شدن به بازنشستگی، ریسک خود را کاهش دهند. تنوع سبد از طریق تخصیص دارایی اهمیت زیادی دارد. هر نوع سرمایه‌گذاری ریسک و نوسانات خاص خود را دارد. پخش کردن دارایی‌ها، سبد را در برابر نوسانات یک سهم یا طبقه دارایی محافظت می‌کند.
در حالی که بخشی از پرتفوی می‌تواند شامل اوراق بهادار پرنوسان با پتانسیل بازدهی بالا باشد، بخش دیگر باید به دارایی‌های ثابت‌تر اختصاص یابد. سرمایه‌گذاران باید تحمل ریسک، اهداف، افق زمانی و نقدینگی خود را برای ایجاد سبد بهینه در نظر بگیرند. سرمایه‌گذاران بلندمدت با سرمایه بیشتر می‌توانند گزینه‌های پرریسک‌تر را انتخاب کنند، در حالی که سرمایه‌گذاران با سرمایه کمتر و افق زمانی کوتاه‌تر، سبد کم‌ریسک‌تر را ترجیح می‌دهند. بسیاری از شرکت‌های سرمایه‌گذاری، سبدهای متنوعی با نسبت‌های مختلف از طبقات دارایی برای سطوح مختلف تحمل ریسک ارائه می‌دهند.
این سبدها از مدل محافظه‌کار تا بسیار هجومی متغیر هستند. بازارهای نوظهور: اوراق بهادار منتشر شده توسط شرکت ها در کشورهای در حال توسعه. این سرمایه‌گذاری‌ها به دلیل ریسک احتمالی آن کشور و با توجه به وجود جریان نقدینگی پایین تر، پتانسیل بازدهی بالا و ریسک بالایی را در خود دارند. اوراق بهادار با درآمد ثابت: اوراق قرضه شرکتی یا دولتی که به دارنده آن مقدار معینی سود به صورت دوره ای یا در سررسید پرداخت می کند و در پایان دوره اصل سرمایه را به شما برمی گرداند.
این اوراق نسبت به سهام دارای نوسانات کمتر و ریسک پایین تری هستند.
بازار پول: سرمایه گذاری در بدهی های کوتاه مدت، معمولا یک سال یا کمتر. اوراق خزانه رایج ترین نوع سرمایه گذاری در بازار پول است. صندوق سرمایه گذاری غیرفعال املاک و مستغلات: سهام موجود در یک مجموعه سرمایه گذاری مسکن از جمله وام مسکن یا املاک.
رئوس مطالب: تخصیص ایده آل دارایی ها عبارتست از سبدی از سرمایه گذاری ها: از هجومی ترین تا مطمئن ترین، که به مرور کل بازده مورد نیاز شما را به دست آورد. این ترکیب شامل سهام، اوراق قرضه، پول نقد و اوراق بهادار است. درصدی از سبد که به هر کدام اختصاص می دهید به مدت زمان و میزان تحمل ریسک شما بستگی دارد. در این مبحث یک بار تصمیم گیری همه چیز حل را نمی کند.
هر از چند گاهی انتخاب های خود را مرور کنید تا ببینید آیا هنوز هم نیازها و اهداف شما را برآورده می کند یا خیر. هدف از تخصیص دارایی ها به حداقل رساندن ریسک و در عین حال رسیدن به سطح بازدهی است که انتظار دارید. برای رسیدن به این هدف، باید ویژگی های ریسک-بازده طبقات مختلف دارایی را بشناسید.
بخش سهام دارای بالاترین پتانسیل بازدهی و همچنین بالاترین ریسک هستند. بخش اوراق خزانه دارای کمترین ریسک هستند زیرا پشتوانه آنها دولت است، اما از طرفی کمترین بازدهی را نیز دارند. به چنین چیزی تاخت زدن ریسک و بازده گویند. گزینه های پر ریسک برای سرمایه گذارانی که تحمل ریسک بالاتری دارند مناسب تر است.
یعنی می توانند نوسانات شدید و گسترده در بازار را بپذیرند و با آن مشکلی ندارند. یک سرمایه گذار جوان که یک حساب سرمایه گذاری بلندمدت دارد می تواند انتظار داشته باشد که در موعد مقرر به هدف بازدهی خود برسد. زوجی که به ایام بازنشستگی خود نزدیک می شوند یا بازنشسته شده اند ای بسا نخواهند با اندوخته و پس انداز یک عمر خود ریسک کنند.
قانون نانوشته این است که یک سرمایه گذار باید به تدریج پهنه ی ریسک (میزان ریسکی که خود را در معرض آن قرار داده است) خود را به مرور کاهش دهد تا با مقدار معقولی پول پس انداز شده در سرمایه گذاری های امن به دوران بازنشستگی برسد. بخش سهام دارای بالاترین پتانسیل بازدهی و همچنین بالاترین ریسک است.
بخش اوراق خزانه از کمترین ریسک برخوردارند اما کمترین بازدهی را نیز دارند. به همین دلیل است که تنوع سبد از طریق تخصیص دارایی موضوعی مهم است. هر نوع سرمایه گذاری، ریسک ها و نوسانات خود را با خود همراه دارد. پخش کردن دارایی، از سبد شما در برابر فراز و نشیب ها و نوسانات یک سهم یا طبقه ای از اوراق محافظت می کند.
تخصیص ایده آل دارایی‌ها، ترکیبی از سرمایه‌گذاری‌های هجومی تا مطمئن است که بازده مورد نیاز را به دست می‌آورد. این ترکیب شامل سهام، اوراق قرضه، پول نقد و اوراق بهادار است. درصد اختصاص داده شده به هرکدام به مدت زمان سرمایه‌گذاری و میزان تحمل ریسک شما بستگی دارد و باید به‌طور دوره‌ای بررسی شود.
تخصیص دارایی چیست؟
هدف از تخصیص دارایی، به حداقل رساندن ریسک و رسیدن به بازدهی مورد انتظار است. بخش سهام بالاترین پتانسیل بازدهی و ریسک را دارد، در حالی که اوراق خزانه کمترین ریسک و بازدهی را دارند. سرمایه‌گذاران با تحمل ریسک بالاتر، می‌توانند نوسانات بازار را بپذیرند. سرمایه‌گذاران جوان‌تر با افق بلندمدت می‌توانند ریسک بیشتری بپذیرند، در حالی که افراد نزدیک به بازنشستگی باید محتاط‌تر باشند. به‌طور کلی، سرمایه‌گذاران باید با نزدیک شدن به بازنشستگی، ریسک خود را کاهش دهند.
تنوع سبد از طریق تخصیص دارایی اهمیت زیادی دارد. هر نوع سرمایه‌گذاری ریسک و نوسانات خاص خود را دارد. پخش کردن دارایی‌ها، سبد را در برابر نوسانات یک سهم یا طبقه دارایی محافظت می‌کند. در حالی که بخشی از پرتفوی می‌تواند شامل اوراق بهادار پرنوسان با پتانسیل بازدهی بالا باشد، بخش دیگر باید به دارایی‌های ثابت‌تر اختصاص یابد.
سرمایه‌گذاران باید تحمل ریسک، اهداف، افق زمانی و نقدینگی خود را برای ایجاد سبد بهینه در نظر بگیرند. سرمایه‌گذاران بلندمدت با سرمایه بیشتر می‌توانند گزینه‌های پرریسک‌تر را انتخاب کنند، در حالی که سرمایه‌گذاران با سرمایه کمتر و افق زمانی کوتاه‌تر، سبد کم‌ریسک‌تر را ترجیح می‌دهند. بسیاری از شرکت‌های سرمایه‌گذاری، سبدهای متنوعی با نسبت‌های مختلف از طبقات دارایی برای سطوح مختلف تحمل ریسک ارائه می‌دهند. این سبدها از مدل محافظه‌کار تا بسیار هجومی متغیر هستند.
⦁ بازارهای نوظهور: اوراق بهادار منتشر شده توسط شرکت ها در کشورهای در حال توسعه. این سرمایه‌گذاری‌ها به دلیل ریسک احتمالی آن کشور و با توجه به وجود جریان نقدینگی پایین تر، پتانسیل بازدهی بالا و ریسک بالایی را در خود دارند.
⦁ اوراق بهادار با درآمد ثابت: اوراق قرضه شرکتی یا دولتی که به دارنده آن مقدار معینی سود به صورت دوره ای یا در سررسید پرداخت می کند و در پایان دوره اصل سرمایه را به شما برمی گرداند. این اوراق نسبت به سهام دارای نوسانات کمتر و ریسک پایین تری هستند.
⦁ بازار پول: سرمایه گذاری در بدهی های کوتاه مدت، معمولا یک سال یا کمتر. اوراق خزانه رایج ترین نوع سرمایه گذاری در بازار پول است.
⦁ صندوق سرمایه گذاری غیرفعال املاک و مستغلات: سهام موجود در یک مجموعه سرمایه گذاری مسکن از جمله وام مسکن یا املاک.
⦁ تخصیص ایده آل دارایی ها عبارتست از سبدی از سرمایه گذاری ها: از هجومی ترین تا مطمئن ترین، که به مرور کل بازده مورد نیاز شما را به دست آورد.
⦁ این ترکیب شامل سهام، اوراق قرضه، پول نقد و اوراق بهادار است.
⦁ درصدی از سبد که به هر کدام اختصاص می دهید به مدت زمان و میزان تحمل ریسک شما بستگی دارد.
⦁ در این مبحث یک بار تصمیم گیری همه چیز حل را نمی کند. هر از چند گاهی انتخاب های خود را مرور کنید تا ببینید آیا هنوز هم نیازها و اهداف شما را برآورده می کند یا خیر.
به حداکثر رساندن بازده و کم کردن ریسک
هدف از تخصیص دارایی ها به حداقل رساندن ریسک و در عین حال رسیدن به سطح بازدهی است که انتظار دارید. برای رسیدن به این هدف، باید ویژگی های ریسک-بازده طبقات مختلف دارایی را بشناسید. شکل زیر میزان ریسک و پتانسیل بازدهی برخی از آنها را با یکدیگر مقایسه می کند:
بخش سهام دارای بالاترین پتانسیل بازدهی و همچنین بالاترین ریسک هستند. بخش اوراق خزانه دارای کمترین ریسک هستند زیرا پشتوانه آنها دولت است، اما از طرفی کمترین بازدهی را نیز دارند.
به چنین چیزی تاخت زدن ریسک و بازده گویند. گزینه های پر ریسک برای سرمایه گذارانی که تحمل ریسک بالاتری دارند مناسب تر است. یعنی می توانند نوسانات شدید و گسترده در بازار را بپذیرند و با آن مشکلی ندارند. یک سرمایه گذار جوان که یک حساب سرمایه گذاری بلندمدت دارد می تواند انتظار داشته باشد که در موعد مقرر به هدف بازدهی خود برسد. زوجی که به ایام بازنشستگی خود نزدیک می شوند یا بازنشسته شده اند ای بسا نخواهند با اندوخته و پس انداز یک عمر خود ریسک کنند.
قانون نانوشته این است که یک سرمایه گذار باید به تدریج پهنه ی ریسک (میزان ریسکی که خود را در معرض آن قرار داده است) خود را به مرور کاهش دهد تا با مقدار معقولی پول پس انداز شده در سرمایه گذاری های امن به دوران بازنشستگی برسد.
بخش سهام دارای بالاترین پتانسیل بازدهی و همچنین بالاترین ریسک است. بخش اوراق خزانه از کمترین ریسک برخوردارند اما کمترین بازدهی را نیز دارند.
به همین دلیل است که تنوع سبد از طریق تخصیص دارایی موضوعی مهم است. هر نوع سرمایه گذاری، ریسک ها و نوسانات خود را با خود همراه دارد. پخش کردن دارایی، از سبد شما در برابر فراز و نشیب ها و نوسانات یک سهم یا طبقه ای از اوراق محافظت می کند.
بنابراین، اگرچه ممکن است بخشی از پرتفوی شما حاوی اوراق بهادار پر نوسان باشد که محض پتانسیل بازدهی بالاتر آنها را انتخاب کرده اید، اما بخش دیگر پرتفوی شما به دارایی های ثابت تر اختصاص داده شده است. از آنجایی که هر طبقه دارایی سطح بازدهی و ریسک خاص خود را دارد، سرمایه گذاران باید میزان تحمل ریسک، اهداف سرمایه گذاری، افق زمانی و نقدینگی موجود خود برای سرمایه گذاری را به عنوان مبنای سبد دارایی خود در نظر بگیرند. همه این موارد مهم هستند زیرا سرمایه گذاران به دنبال ایجاد سبد بهینه برای خود هستند.
سرمایه‌گذارانی که دید بلند مدت دارند و مبالغ بیشتری برای سرمایه‌گذاری دارند، ممکن است با گزینه‌های پر ریسک و پر بازده مشکلی نداشته باشند. سرمایه گذاران با مبالغ کمتر و افق زمانی کوتاه تر ممکن است سبد های کم ریسک تر و کم بازده تر را ترجیح دهند. برای تسهیل فرآیند تخصیص دارایی و ایجاد سبد برای مشتریان، بسیاری از شرکت های سرمایه گذاری سبد هایی را معرفی می کنند که هر یک از نسبت های متفاوتی از طبقات دارایی تشکیل شده است.
هر سبد برای سطح خاصی از میزان تحمل ریسک سرمایه گذار ایجاد شده است. به طور کلی، این نمونه سبدها متنوع بوده و از مدل محافظه کار دارند تا مدل بسیار هجومی. نمونه سبدها متنوع هستند. سبدهای مدل محافظه‌کار، معمولا درصد زیادی از دارایی را به اوراق بهادار با ریسک پایین‌تر مانند اوراق بهادار با درآمد ثابت و بازار پول (نقد و بانک) اختصاص می‌دهند. هدف اصلی یک سبد محافظه‌کارانه، محافظت از ارزش دارایی سبد شما است. به همین دلیل است که اغلب از این مدل‌ها با نام سبد محافظت از سرمایه یاد می‌شود.
حتی اگر بسیار محافظه‌کار هستید و تمایل دارید کلا دور بازار سهام را خط بکشید، بدانید قرار دادن خود در معرض بازار سهام می‌تواند تا حدی پوشش‌دهنده تورم نیز باشد. شما می‌توانید بخش سهام سبد را در شرکت‌های با کیفیت یا یک صندوق شاخص سرمایه‌گذاری کنید. سبد محافظه‌کارانه برای سرمایه‌گذارانی مناسب است که مایلند از بیشتر ارزش سبد خود محافظت کنند، اما همزمان مایلند برای پوشش تورم مقداری ریسک را نیز متحمل شوند.
یک استراتژی رایج در این سطح از ریسک، درآمد جاری نامیده می‌شود. با این استراتژی، شما اوراق بهاداری را انتخاب می‌کنید که سود نقدی سالانه سهام آنها زیاد است. سبدهای مدل نسبتا هجومی اغلب به عنوان سبدهای متعادل شناخته می‌شوند زیرا ترکیب دارایی در آنها تقریبا به طور مساوی بین اوراق بهادار با درآمد ثابت و سهام تقسیم شده است. به عبارتی، تعادل بین رشد قیمت سهام و درآمد است.
از آنجایی که سبدهای نسبتا هجومی دارای سطح ریسک بالاتری نسبت به سبدهای محافظه‌کارانه هستند، این استراتژی برای سرمایه‌گذاران دارای دید بلندمدت (عموما بیش از پنج سال) و سطح تحمل ریسک متوسط بهترین است. بخش عمده سبدهای هجومی از سهام تشکیل شده‌اند، بنابراین ارزش آنها می‌تواند روزانه نوسانات زیادی را تجربه کند. اگر سبد هجومی دارید، هدف اصلی شما دستیابی به رشد سرمایه در بلندمدت است. استراتژی یک سبد سرمایه‌گذاری هجومی اغلب استراتژی رشد سرمایه نامیده می‌شود.
برای ایجاد تنوع، سرمایه‌گذاران دارای سبد سرمایه‌گذاری هجومی معمولا مقداری اوراق بهادار با درآمد ثابت را به آن اضافه می‌کنند. سبدهای بسیار هجومی تقریبا به طور کامل از سهام تشکیل شده‌اند. در سبد بسیار هجومی، هدف شما رشد قدرتمند سرمایه در افق زمانی بلندمدت است. از آنجایی که این سبدها دارای ریسک قابل توجهی هستند، ارزش سبد در کوتاه‌مدت بسیار متغیر خواهد بود. این مدل سبدها و استراتژی‌های همراه آنها در حد یک دستورالعمل خام است.
شما می‌توانید نسبت‌های آنها را متناسب با نیازهای سرمایه‌گذاری شخصی خود تغییر دهید. نحوه تنظیم دقیق این مدل‌ها بستگی به نیازهای مالی شما در آینده و نوع نگاه شما نسبت به سرمایه‌گذاری دارد. برای مثال، اگر دوست دارید درباره شرکت‌های خاصی تحقیق کنید و زمان مشخصی را به انتخاب سهام اختصاص دهید، احتمالا بخش سهام سبد سرمایه‌گذاری خود را به زیرمجموعه‌هایی تقسیم کنید.
با انجام این کار، می‌توانید از نهایت ظرفیت ریسک-بازده در یک بخش از سبد استفاده کنید. همچنین، درصدی از سبد که آن را به وجود نقد و بازار پول اختصاص می‌دهید به میزان نقدینگی و ریسک‌پذیری شما بستگی دارد. اگر به نوعی از سرمایه‌گذاری‌هایی نیاز دارید که بتوانید به سرعت آن را نقد کنید یا می‌خواهید ارزش فعلی سبد خود را حفظ کنید، شاید بد نباشد بخش بیشتری از سبد سرمایه‌گذاری خود را به بازار پول یا اوراق بهادار کوتاه‌مدت با درآمد ثابت اختصاص دهید.
سرمایه‌گذارانی که نگرانی از بابت نقدینگی ندارند و تحمل ریسک بالاتری دارند، سهم کمتری از سبد سرمایه‌گذاری خود را به این ابزارها اختصاص خواهند داد. شاید بد نباشد یکی از استراتژی‌های تخصیص دارایی خود را انتخاب کنید. هر کدام از آنها رویکرد متفاوتی را بر اساس چارچوب زمانی مورد نظر سرمایه‌گذار، اهداف و میزان تحمل ریسک او ارائه می‌دهند. وقتی سبد سرمایه‌گذاری شما انتخاب شد، مهم است که به‌صورت دوره‌ای آن را بررسی کنید. این بررسی شامل موارد مختلفی از جمله چگونگی تغییر زندگی شما و نیازهای مالی شما در طول این مدت می‌شود.
مشخص کنید که آیا زمان آن فرا رسیده است که وزن دارایی‌های خود را در سبد تغییر دهید یا خیر. حتی اگر اولویت‌های شما هم تغییر نکرده باشند، ممکن است متوجه شوید که وزن دارایی‌های سبد شما باید مجدد بررسی شوند. یعنی، اگر اخیرا یک سبد نسبتا هجومی، سود زیادی از بازار بورس و سهام به دست آورده باشد، ممکن است بخواهید بخشی از این سود را به سرمایه‌گذاری در بازار پول که مطمئن‌تر است منتقل کنید.
تخصیص دارایی‌ها در سبد یک اصل بنیادی در زمینه سرمایه‌گذاری است که به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا سود خود را به حداکثر و در عین حال ریسک را به حداقل برسانند. استراتژی‌های مختلف برای تخصیص دارایی که در بالا توضیح داده شد، طیف گسترده‌ای از سبک‌های مختلف سرمایه‌گذاری را پوشش می‌دهد که میزان تحمل ریسک، افق زمانی و اهداف متفاوت را در بر می‌گیرد. وقتی استراتژی تخصیص دارایی مناسب خود را انتخاب کردید، به یاد داشته باشید که باید سبد خود را به صورت دوره‌ای بررسی کنید تا مطمئن شوید که وزن دارایی‌های اختصاص داده شده در سبد مطلوب می‌باشند و شما همچنان در مسیر رسیدن به اهداف سرمایه‌گذاری بلندمدت خود قرار دارید.
چگونه آنچه برای ما مناسب است را انتخاب کنیم؟
سرمایه‌گذارانی که دید بلند مدت دارند و مبالغ بیشتری برای سرمایه‌گذاری دارند، ممکن است با گزینه‌های پر ریسک و پر بازده مشکلی نداشته باشند. سرمایه گذاران با مبالغ کمتر و افق زمانی کوتاه تر ممکن است سبد های کم ریسک تر و کم بازده تر را ترجیح دهند.
برای تسهیل فرآیند تخصیص دارایی و ایجاد سبد برای مشتریان، بسیاری از شرکت های سرمایه گذاری سبد هایی را معرفی می کنند که هر یک از نسبت های متفاوتی از طبقات دارایی تشکیل شده است. هر سبد برای سطح خاصی از میزان تحمل ریسک سرمایه گذار ایجاد شده است. به طور کلی، این نمونه سبدها متنوع بوده و از مدل محافظه کار دارند تا مدل بسیار هجومی.
سبد محافظه کارانه
سبدهای مدل محافظه‌کار، معمولا درصد زیادی از دارایی را به اوراق بهادار با ریسک پایین‌تر مانند اوراق بهادار با درآمد ثابت و بازار پول (نقد و بانک) اختصاص می‌دهند. هدف اصلی یک سبد محافظه‌کارانه، محافظت از ارزش دارایی سبد شما است. به همین دلیل است که اغلب از این مدل‌ها با نام سبد محافظت از سرمایه یاد می‌شود. حتی اگر بسیار محافظه‌کار هستید و تمایل دارید کلا دور بازار سهام را خط بکشید، بدانید قرار دادن خود در معرض بازار سهام می‌تواند تا حدی پوشش‌دهنده تورم نیز باشد. شما می‌توانید بخش سهام سبد را در شرکت‌های با کیفیت یا یک صندوق شاخص سرمایه‌گذاری کنید.
سبد محافظه‌کارانه برای سرمایه‌گذارانی مناسب است که مایلند از بیشتر ارزش سبد خود محافظت کنند، اما همزمان مایلند برای پوشش تورم مقداری ریسک را نیز متحمل شوند. یک استراتژی رایج در این سطح از ریسک، درآمد جاری نامیده می‌شود. با این استراتژی، شما اوراق بهاداری را انتخاب می‌کنید که سود نقدی سالانه سهام آنها زیاد است.
سبد نسبتا محافظه کارانه
سبد نسبتا هجومی
سبدهای مدل نسبتا هجومی اغلب به عنوان سبدهای متعادل شناخته می‌شوند زیرا ترکیب دارایی در آنها تقریبا به طور مساوی بین اوراق بهادار با درآمد ثابت و سهام تقسیم شده است. به عبارتی، تعادل بین رشد قیمت سهام و درآمد است. از آنجایی که سبدهای نسبتا هجومی دارای سطح ریسک بالاتری نسبت به سبدهای محافظه‌کارانه هستند، این استراتژی برای سرمایه‌گذاران دارای دید بلندمدت (عموما بیش از پنج سال) و سطح تحمل ریسک متوسط بهترین است.
بخش عمده سبدهای هجومی از سهام تشکیل شده‌اند، بنابراین ارزش آنها می‌تواند روزانه نوسانات زیادی را تجربه کند. اگر سبد هجومی دارید، هدف اصلی شما دستیابی به رشد سرمایه در بلندمدت است. استراتژی یک سبد سرمایه‌گذاری هجومی اغلب استراتژی رشد سرمایه نامیده می‌شود. برای ایجاد تنوع، سرمایه‌گذاران دارای سبد سرمایه‌گذاری هجومی معمولا مقداری اوراق بهادار با درآمد ثابت را به آن اضافه می‌کنند.
سبدهای بسیار هجومی تقریبا به طور کامل از سهام تشکیل شده‌اند. در سبد بسیار هجومی، هدف شما رشد قدرتمند سرمایه در افق زمانی بلندمدت است. از آنجایی که این سبدها دارای ریسک قابل توجهی هستند، ارزش سبد در کوتاه‌مدت بسیار متغیر خواهد بود.
میزان تخصیص دارایی ها در سبد خود را متناسب با هم انتخاب کنید
این مدل سبدها و استراتژی‌های همراه آنها در حد یک دستورالعمل خام است. شما می‌توانید نسبت‌های آنها را متناسب با نیازهای سرمایه‌گذاری شخصی خود تغییر دهید. نحوه تنظیم دقیق این مدل‌ها بستگی به نیازهای مالی شما در آینده و نوع نگاه شما نسبت به سرمایه‌گذاری دارد.
برای مثال، اگر دوست دارید درباره شرکت‌های خاصی تحقیق کنید و زمان مشخصی را به انتخاب سهام اختصاص دهید، احتمالا بخش سهام سبد سرمایه‌گذاری خود را به زیرمجموعه‌هایی تقسیم کنید. با انجام این کار، می‌توانید از نهایت ظرفیت ریسک-بازده در یک بخش از سبد استفاده کنید. همچنین، درصدی از سبد که آن را به وجود نقد و بازار پول اختصاص می‌دهید به میزان نقدینگی و ریسک‌پذیری شما بستگی دارد.
اگر به نوعی از سرمایه‌گذاری‌هایی نیاز دارید که بتوانید به سرعت آن را نقد کنید یا می‌خواهید ارزش فعلی سبد خود را حفظ کنید، شاید بد نباشد بخش بیشتری از سبد سرمایه‌گذاری خود را به بازار پول یا اوراق بهادار کوتاه‌مدت با درآمد ثابت اختصاص دهید. سرمایه‌گذارانی که نگرانی از بابت نقدینگی ندارند و تحمل ریسک بالاتری دارند، سهم کمتری از سبد سرمایه‌گذاری خود را به این ابزارها اختصاص خواهند داد. شاید بد نباشد یکی از استراتژی‌های تخصیص دارایی خود را انتخاب کنید. هر کدام از آنها رویکرد متفاوتی را بر اساس چارچوب زمانی مورد نظر سرمایه‌گذار، اهداف و میزان تحمل ریسک او ارائه می‌دهند.
حفظ وزن ها در سبد سرمایه گذاری
وقتی سبد سرمایه‌گذاری شما انتخاب شد، مهم است که به‌صورت دوره‌ای آن را بررسی کنید. این بررسی شامل موارد مختلفی از جمله چگونگی تغییر زندگی شما و نیازهای مالی شما در طول این مدت می‌شود. مشخص کنید که آیا زمان آن فرا رسیده است که وزن دارایی‌های خود را در سبد تغییر دهید یا خیر. حتی اگر اولویت‌های شما هم تغییر نکرده باشند، ممکن است متوجه شوید که وزن دارایی‌های سبد شما باید مجدد بررسی شوند. یعنی، اگر اخیرا یک سبد نسبتا هجومی، سود زیادی از بازار بورس و سهام به دست آورده باشد، ممکن است بخواهید بخشی از این سود را به سرمایه‌گذاری در بازار پول که مطمئن‌تر است منتقل کنید.
تخصیص دارایی‌ها در سبد یک اصل بنیادی در زمینه سرمایه‌گذاری است که به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا سود خود را به حداکثر و در عین حال ریسک را به حداقل برسانند. استراتژی‌های مختلف برای تخصیص دارایی که در بالا توضیح داده شد، طیف گسترده‌ای از سبک‌های مختلف سرمایه‌گذاری را پوشش می‌دهد که میزان تحمل ریسک، افق زمانی و اهداف متفاوت را در بر می‌گیرد. وقتی استراتژی تخصیص دارایی مناسب خود را انتخاب کردید، به یاد داشته باشید که باید سبد خود را به صورت دوره‌ای بررسی کنید تا مطمئن شوید که وزن دارایی‌های اختصاص داده شده در سبد مطلوب می‌باشند و شما همچنان در مسیر رسیدن به اهداف سرمایه‌گذاری بلندمدت خود قرار دارید.
