گزینه‌های ایندکس (Index Option)

سید محمد رضا

تاریخ آخرین بروزرسانی: 10 ژوئن 2023

گزینه‌های ایندکس، مشتقات مالی هستند که به حامل آن حق (اما الزامی نیست) خرید و یا فروش ارزش یک شاخص معیاری، مانند شاخص S&P 500، را با قیمت و تاریخ تعیین شده می‌دهد. در این نوع قراردادها، هیچ سهم واقعی خریداری یا فروخته نمی‌شود. معمولاً، یک قرارداد گزینه‌ی ایندکس از یک قرارداد آتی شاخص به عنوان دارایی مبنا استفاده می‌کند. گزینه‌های ایندکس همواره به صورت تسویه نقدی هستند و به طور معمول به صورت گزینه‌های استایل اروپایی هستند، بدین معنی که تنها در تاریخ سررسید پرداخت می‌شوند و هیچ قراردادی برای تمرین زودهنگام ندارند. از جمله مزایای گزینه‌های ایندکس می‌توان به محدودیت ریسک، دسترسی به یک بازار بزرگ و متنوع، و امکان برگشت از سرمایه‌گذاری در بازار کاهشی اشاره کرد. با این حال، این نوع قراردادها نیز دارای معایبی مانند محدودیت در پوشش دادن ریسک شخصی و عدم قابلیت تمرین زودهنگام هستند. معمولاً، گزینه‌های ایندکس مناسب برای افرادی هستند که به دنبال رتبه‌بندی شاخص‌های متنوع و بزرگ هستند و از ریسک کاهش یافته برای سرمایه‌گذاری خود استفاده می‌کنند. همچنین، سرمایه‌گذاران حرفه‌ای و صندوق‌های سرمایه‌گذاری نیز به دنبال دسترسی به بازارهای بزرگ و متنوع هستند و به همین دلیل، این نوع قراردادها برای آن‌ها جذاب است. نکات کلیدی:

گزینه‌های ایندکس، قراردادهایی هستند که از یک شاخص پایه یا قرارداد آتی بر مبنای آن شاخص به عنوان دارایی پایه خود استفاده می‌کنند.
گزینه‌های ایندکس به طور معمول به صورت اروپایی هستند و در تاریخ سررسید، برای ارزش شاخص با پرداخت نقدینگی تسویه می‌شوند.
امکان معامله با گذینه های ایندکس در هر بروکری ارائه نمیشود و اگر تصمیم به استفاده دارید باید ابتدا از بروکر فارکس مورد نظر خودتان سوال کنید.
همانند سایر گزینه‌ها، گزینه‌های ایندکس حق (اما الزام نه) خرید (برای گزینه call) یا فروش (برای گزینه put) ارزش یک شاخص را با قیمت تمرین مشخص دارند.

گزینه‌های ایندکس

گزینه‌های خرید و فروش ایندکس محصولات معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرند تا به‌وسیله‌ی کمترین سرمایه ممکن، در جهت کلی شاخص زیرین معامله کنم. من برای گزینه‌های خرید ایندکس، پتانسیل سود بی نهایت دارم و در عین حال، ریسک آن‌ها به حداکثر مبلغ پولی پرداختی برای خرید آن‌ها محدود است. برای گزینه‌های فروش ایندکس هم، ریسک آن‌ها نیز به حداکثر مبلغ پولی پرداختی محدود می‌شود، در حالی که پتانسیل سود آن‌ها تا سطح ایندکس، منهای مبلغ پولی پرداختی، محدود خواهد بود، زیرا که ایندکس هرگز نمی‌تواند زیر صفر باشد. علاوه بر پتانسیل سودی که از جابجایی کلی سطح ایندکس به دست می‌آید، گزینه‌های ایندکس می‌توانند برای افزایش تنوع در پرتفوی یک سرمایه‌گذار مورد استفاده قرار گیرند، به خصوص زمانی که سرمایه‌گذار تمایلی به سرمایه‌گذاری مستقیم در سهام تشکیل دهندهٔ ایندکس نداشته باشد. همچنین، گزینه‌های ایندکس می‌توانند برای مدیریت ریسک‌های خاصی در پرتفوی سرمایه‌گذار مورد استفاده قرار گیرند. لازم به ذکر است که بیشتر گزینه‌های ایندکس به صورت استایل اروپایی هستند و قابلیت تمرین آنها فقط در تاریخ سررسید آنها وجود دارد، با این تفاوت که گزینه‌های استایل آمریکایی در هر زمانی قبل از تاریخ سررسید قابل تمرین هستند. به جای ردیابی مستقیم یک شاخص، بسیاری از گزینه‌های ایندکس در واقع از یک قرارداد آتی شاخص به عنوان دارایی مبنا استفاده می‌کنند. به همین دلیل، یک گزینه برای قرارداد آتی S&P 500 می‌تواند به عنوان یک مشتق دوم از شاخص S&P 500 در نظر گرفته شود، زیرا قراردادهای آتی خود مشتقات شاخص هستند. در نتیجه، برای در نظر گرفتن گزینه‌های ایندکس، تعدادی متغیر دیگر وجود دارد، زیرا هر دو گزینه و قرارداد آتی تاریخ سررسید خود را دارند و پروفایل ریسک/پاداش خود را دارند. در این نوع گزینه‌های ایندکس، قرارداد یک ضریب را دارد که مبلغ کل پرداختی، یا قیمت پرداختی، را تعیین می‌کند. معمولاً، ضریب 100 است. با این حال، S&P 500 دارای یک ضریب 250x است. گزینه‌های ایندکس معمولاً در بازارهای مالی مانند فارکس معامله می‌شوند و برای سرمایه‌گذاران حرفه‌ای و سرمایه‌گذاران کوچک تر نیز در دسترس هستند. برای خرید و فروش گزینه‌های ایندکس، سرمایه‌گذاران می‌توانند از بروکرها و تامین کنندگان لیکویدیته استفاده کنند. برخلاف سهام، گزینه‌های ایندکس نمی‌توانند به صورت جداگانه خریداری شوند و فقط به عنوان یک مشتق از شاخص معامله می‌شوند. این در حالی است که سهام می‌توانند به صورت مستقیم خریداری شوند و به عنوان یک دارایی جداگانه معامله شوند. در کل، گزینه‌های ایندکس به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهند تا به صورت کم‌هزینه و با ریسک کمتر، به جابجایی کلی سطح شاخص معامله کنند و به عنوان یک مشتق دوم از شاخص استفاده کنند. همچنین، این گزینه‌ها به سرمایه‌گذاران امکان مدیریت ریسک پرتفوی خود و تنوع دادن به پرتفوی خود را نیز می‌دهند.

مثالی از گزینه‌ی ایندکس

تصور کنید یک شاخص فرضی به نام شاخص X وجود دارد که در حال حاضر در سطح 500 قرار دارد. فرض کنید یک سرمایه‌گذار تصمیم به خرید یک گزینه‌ی خرید برای شاخص X با قیمت 505 گرفته است. اگر این گزینه خرید 505 به قیمت 11 دلار عرضه شود، هزینه کل قرارداد 1,100 دلار است یعنی 11 ضربدر 100. لازم به ذکر است که دارایی مبنای این قرارداد هیچ سهم یا مجموعه‌ای از سهام نیست، بلکه سطح نقدی شاخص با ضریب تعدیل شده است. در این مثال، مبلغ آن 50,000 دلار یا 500 ضربدر 100 دلار است. به جای سرمایه‌گذاری 50,000 دلار در سهام ایندکس، یک سرمایه‌گذار می‌تواند گزینه‌ی خرید را با قیمت 1,100 دلار خریداری کند و مابقی 48,900 دلار را در جای دیگری به کار ببرد. ریسک مربوط به این معامله تا 1,100 دلار محدود است. نقطه تعادل معامله گزینه‌های خرید ایندکس، مجموع قیمت استرایک و پول پرداختی است. در این مثال، این عدد 516 است، یعنی 505 به علاوه 11. در هر سطح بالاتر از 516، این معامله سودآور می‌شود. اگر سطح شاخص در تاریخ سررسید 530 باشد، صاحب این گزینه‌ی خرید آن را تمرین کرده و مبلغ 2,500 دلار نقد از طرف دیگری از معامله دریافت خواهد کرد، یعنی (530-505) ضربدر 100 دلار. با کسر پول پرداختی اولیه، این معامله با تأییدبانک سود 1,400 دلار خواهد داشت. در کل، گزینه‌های ایندکس می‌توانند برای مدیریت ریسک و همچنین به منظور کسب سود بیشتر در بازار سرمایه بسیار مفید باشند. با این حال، باید به دقت بررسی شوند و هر سرمایه‌گذار باید با خودسازی کافی، میزان ریسک و سود پتانسیل را برای خودش ارزیابی کند.

سرمایه‌گذاری در گزینه‌های ایندکس

گزینه‌های ایندکس، گزینه‌هایی هستند که بر اساس عملکرد یک شاخص بورسی مانند شاخص S&P 500 قابل معامله هستند. در حقیقت، با سرمایه‌گذاری در گزینه‌های ایندکس، سرمایه‌گذاران می‌توانند به صورت مستقیم در بازار سهام سرمایه‌گذاری کنند و درآمد حاصل از آن را به دست آورند. در این بخش، مفاهیم اساسی مربوط به گزینه‌های ایندکس، استراتژی‌های سرمایه‌گذاری، ریسک‌ها و نوع قراردادهای گزینه‌ای را بررسی خواهیم کرد. مفاهیم اساسی: گزینه‌های ایندکس دارای دو نوع هستند: گزینه‌های خرید (Call options) و گزینه‌های فروش (Put options). در گزینه‌های خرید، سرمایه‌گذار حق خرید یک ایندکس را در قیمت تعیین شده از پیش دارد. در حالی که در گزینه‌های فروش، سرمایه‌گذار حق فروش یک ایندکس را در قیمت تعیین شده از پیش دارد. استراتژی‌های سرمایه‌گذاری: سرمایه‌گذاران می‌توانند با استفاده از گزینه‌های ایندکس، استراتژی‌های مختلفی را پیاده‌سازی کنند. برای مثال، استراتژی‌هایی مانند Covered Call و Protective Put از جمله رایج‌ترین استراتژی‌های سرمایه‌گذاری در گزینه‌های ایندکس هستند. ریسک‌ها: سرمایه‌گذاری در گزینه‌های ایندکس، مانند هر نوع سرمایه‌گذاری دیگری، با ریسک‌هایی همراه است. ریسک‌های اصلی در سرمایه‌گذاری در گزینه‌های ایندکس شامل ریسک بازار، ریسک نقدینگی و ریسک قراردادی هستند. نوع قراردادهای گزینه‌ای: در گزینه‌های ایندکس، دو نوع قرارداد گزینه‌ای وجود دارد: قراردادهای اروپایی و قراردادهای آمریکایی. در قراردادهای اروپایی، سرمایه‌گذار حق خرید یا فروش ایندکس را فقط در تاریخ تعیین شده دارد، در حالی که در قراردادهای آمریکایی، سرمایه‌گذار می‌تواند در هر زمانی حتی قبل از تاریخ تعیین شده، حق خرید یا فروش را استفاده کند.

حداکثر سود با معاملات گزینه‌ای ایندکس

معامله در بازار گزینه‌های ایندکس با توجه به تحلیل و پیش‌بینی عملکرد شاخص بورس، می‌تواند به سود بالا منجر شود. از جمله موضوعاتی که در این مطلب مورد بررسی قرار می‌گیرد، روش‌های آنالیز بازار، استفاده از استراتژی‌های معاملاتی و همچنین ریسک‌های مرتبط با این نوع معاملات است. برای دستیابی به سود بیشتر در معاملات گزینه‌ای ایندکس، ابتدا باید با روش‌های آنالیز بازار آشنا شوید. این روش‌ها شامل تحلیل تکنیکال و تحلیل بنیادی می‌شوند. در تحلیل تکنیکال، با استفاده از نمودارهای قیمتی و شاخص‌های فنی، روند بازار و نقاط ورود و خروج بهتر به دست می‌آید. در تحلیل بنیادی، عوامل مؤثر بر بازار مانند اخبار اقتصادی، رویدادهای جهانی و عوامل داخلی کشور در نظر گرفته می‌شوند. استفاده از استراتژی‌های معاملاتی نیز یکی از روش‌های کارآمد برای دستیابی به سود بیشتر در معاملات گزینه‌ای ایندکس است. استراتژی‌هایی مانند استراتژی خرید و فروش زمانی، استراتژی خرید و نگه‌داشت، استراتژی فروش خالص و استراتژی پیش‌بینی درست قیمت بازار می‌توانند در این زمینه مؤثر باشند. هر چند که معاملات گزینه‌ای ایندکس می‌تواند به سود بالا منجر شود، اما باید به ریسک‌های مربوط به این نوع معاملات هم توجه کرد. ریسک‌هایی مانند ریسک نوسانات بازار، ریسک انتخاب نادرست معاملات و ریسک نداشتن استراتژی معاملاتی مناسب، می‌توانند باعث افت سود شوند. برای کاهش ریسک‌های مرتبط با معاملات گزینه‌ای ایندکس، بهتر است قبل از شروع به معامله، با استفاده از آموزش‌های مرتبط و تجربه کسب شده، به دقت تحلیل کنید و استراتژی مناسبی را انتخاب کنید. ما هر آنچه شما برای آموزش دیدن نیاز دارید در بخش آموزش 0 تا 100 فراهم کرده ایم، کافی است بصورت رایگان این آموزشها را مطالعه کنید. نکات پایانی سرمایه‌گذاران باید قبل از سرمایه‌گذاری در گزینه‌های ایندکس، به دقت تحلیل کنند که آیا این نوع سرمایه‌گذاری با ریسک‌های آن، برای آن‌ها مناسب است یا خیر. همچنین، بهتر است قبل از هرگونه سرمایه‌گذاری، با یک مشاور سرمایه‌گذاری یا یک متخصص در این حوزه مشورت کنند. علاوه بر این، باید به دقت به عوامل محرک و مهم ایندکس‌ها توجه شود. به عنوان مثال، اگر یک شرکت بزرگ در بازاری خاص به دلیل مشکلات مالی شروع به کاهش قیمت سهام کند، این ممکن است باعث کاهش ارزش ایندکس شود. به همین دلیل، باید به دقت در مورد عوامل اثرگذار در بازار و ایندکس‌ها تحقیق کنید. همچنین، باید به دقت به هزینه‌های مرتبط با سرمایه‌گذاری در ایندکس توجه کنید. هزینه‌های مرتبط با سرمایه‌گذاری ممکن است شامل هزینه‌های مدیریت صندوق، هزینه‌های خرید و فروش سهام، هزینه‌های تجاری و غیره باشد. باید به دقت به تمامی هزینه‌های مرتبط با سرمایه‌گذاری توجه کرده و آن‌ها را در تحلیل خود لحاظ کنید. در نهایت، باید به دقت به نقاط قوت و ضعف سرمایه‌گذاری در ایندکس توجه کنید. به عنوان مثال، برخی از ایندکس‌ها ممکن است در برابر تقلب و توافقات قیمتی مقاومت کمتری داشته باشند. باید به دقت به نقاط قوت و ضعف سرمایه‌گذاری در ایندکس توجه کرده و سرمایه‌گذاری خود را بر اساس این دانش و آگاهی انجام دهید. منبع: اینوستپدیا